Πληθώρα απόψεων και δημοσιευμάτων τους τελευταίους μήνες, με την αγωνία των κυβερνώντων για την είσπραξη ή όχι της έκτης δόσης, που θα απέτρεπε μια ενδεχόμενη χρεωκοπία της χώρας (λες και δεν έγινε), μέχρι που καταλήξαμε στη κυβέρνηση ανδρείκελο και σωθήκαμε! (προς το παρόν). Τα σενάρια ήταν δύο: ή δεχόμαστε εν λευκώ ότι μας επιτάσσει η ΕΕ και το ΔΝΤ, ή βγαίνουμε απ την ευρωζώνη και επιστρέφουμε στο εθνικό μας νόμισμα, τη δραχμή. Όλοι οι "ειδικοί" οικονομολόγοι και πολιτικοί, μιλούσαν για απόλυτη καταστροφή της Ελλάδας, για πείνα, για έλλειψη αγαθών όπως τρόφιμα, πετρέλαιο, φάρμακα κ.ά, αν φεύγαμε απ την ευρωζώνη. Μα τέτοια καταστροφολογία; Λες και μπαίναμε στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Που είναι όμως η αλήθεια; Ας δούμε τι έγραψαν σ ένα άρθρο τους οι Finanziall Times. Το άρθρο έγραψε ο Gilles Thieffry, νομικός με ειδικότητα στο παγκόσμιο οικονομικό δίκαιο.
"Η Ελλάδα βρίσκεται σε μια δεινή οικονομική θέση. Το δίλλημα που τίθεται είναι: επιστροφή στη δραχμή ή παραμονή στο ευρώ με ότι θυσίες αυτό συνεπάγεται και ίσως όχι αίσιο τέλος. Ας πάρουμε το πρώτο σενάριο. Αν γυρίσει στο εθνικό της νόμισμα, έχει το πλεονέκτημα να εκδόσει μια νέα δραχμή, που την ισοτιμία της θα την καθορίσει η ίδια. Μπορεί πχ η ισοτομία να είναι 1:1000. Δηλαδή η νέα δραχμή να ισούται με 1000 "παλιές". Αυτόματα το χρέος των 330 δις ευρώ θα γινόταν 330 εκατομμύρια δραχμές, το οποίο αντιστοιχεί με μόλις το 15%! του ΑΕΠ της χώρας. Αυτό έχει δικαίωμα να το κάνει διότι η δανειακή σύμβαση υπάγεται στο Ελληνικό δίκαιο κι όχι στο Αγγλικό. Αμέσως βέβαια οι δανειστές θα έκαναν προσφυγές οι οποίες όμως θα εκδικάζονταν σε ελληνικά δικαστήρια, τα οποία θα υποστήριζαν φυσικά το Ελληνικό Κράτος. Αυτό το έκαναν στο παρελθόν η Γαλλία το 1961 (με το νέο φράγκο) και η Γερμανία μετά το Β΄Παγκόσμιο και κατόρθωσε έτσι να μηδενίσει τα δάνειά της και να επιτύχει ανάπτυξη. Απ τα 330 δις ευρώ, μόνο τα 35 δις είναι ομόλογα που υπάγονται στο αγγλικό δίκαιο. Σε αυτά θα μπορούσε να απαιτήσει "κούρεμα" έως 50% και αναγκάζοντας τις εγχώριες Τράπεζες να αγοράσουν αυτά τα ομόλογα πίσω. Όσες δέχονταν θα τις κρατικοποιούσε, όσες δεν δέχονταν θα τις άφηνε απλά να χρεωκοπήσουν, όπως έκανε η Ισλανδία.
Μετά τη τακτοποίηση του χρέους, η "νέα δραχμή" θα έπρεπε να βγει στη διεθνή αγορά για να "χτυπηθεί" με τα άλλα ισχυρά νομίσματα. Αυτό θα κατέληγε πιθανώς σε μια υποτίμησή της έως 50%. Αυτό όμως θα εκτίνασε την ανταγωνιστικότητά της και φυσικά τις εξαγωγές της. Ανάπτυξη δηλαδή. Σε ένα διάστημα ενός ή δύο ετών, θα είχε κερδίσει το χαμένο έδαφος έναντι των άλλων νομισμάτων. Έτσι και ανάπτυξη θα είχε και θα μηδένιζε σχεδόν το χρέος της. Η Ελλάδα έχει ακόμα αυτό το μοναδικό νομικό δικαίωμα, όσο οι δανειστές της δεν την αναγκάζουν να υπαχθεί στο αγγλικό δίκαιο". Και αναρωτιέται ο αρθρογράφος: "Μα καλά, δεν το γνωρίζουν αυτό οι πολιτικοί της Ελλάδας; Γιατί δεν λένε την αλήθεια στο λαό της; Ή μήπως εσκεμμένα την αποκρύπτουν;"
Βγάλτε τα συμπεράσματά σας.
