Ο δημοσιογράφος Φ. Παπούλιας στη Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία (31/10/2010) αναφέρεται στο ερώτημα: "Τι μπορεί να συνδέει τη CIA και τις μεθόδους ανακρίσεων που χρησιμοποιεί, με το ΔΝΤ και τη Παγκόσμια Τράπεζα;" και συνεχίζει με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες αναφερόμενος στην αποκάλυψη της Καναδής δημοσιογράφου και καθηγήτριας Πανεπιστημίου Ναόμι Κλάϊν ότι η "θεραπεία του σοκ" που η CIA εφαρμόζει απ το 1950, βρίσκει εφαρμογή στις μεθόδους που προτείνει το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα για να φέρουν στον "ίσιο δρόμο" παραστρατημένες οικονομίες.
"Ο επικεφαλής των πειραμάτων της CIA τη δεκαετία του '50, δρ. Γιούεν Κάμερον, πίστευε ότι ο μοναδικός τρόπος για να διδάξει στους "ασθενείς" του, νέους και υγιείς τρόπους συμπεριφοράς, ήταν να μπει στο μυαλό τους και να σπάσει τα παλιά παθολογικά νοητικά σχήματα. Για τη μαζική απώλεια όλων των αναμνήσεων χρησιμοποιούσε μια σειρά ηλεκτροσόκ. Όταν είχε επιτευχθεί η "πλήρης αποδόμηση" της προσωπικότητας του "ασθενή", μπορούσε ν αρχίσει η ψυχική καθοδήγηση.
Το έργο του Κάμερον ζήλεψε ο οικονομολόγος και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου Μίλτον Φρίντμαν (μακαρίτης πλέον): "Αντί για ηλεκτροσόκ συνιστούσε "το πικρό φάρμακο", όπως το ονόμαζε, προκειμένου να επαναφέρει στρεβλωμένες οικονομίες σε υγιή κατάσταση. Έγραφε το 1982: "Όταν ξεσπάει μια κρίση οι ηγέτες είναι ελεύθεροι να κάνουν ότι είναι ή ισχυρίζονται ότι είναι αναγκαίο για την αντιμετώπιση της κρίσης. Οι περίοδοι κρίσης είναι περίοδοι αναστολής της δημοκρατίας." Μήπως αυτό θυμίζει διαδικασία ψήφισης του Μνημόνιου;
Τα ανώτερα στελέχη του ΔΝΤ υιοθέτησαν τη θεωρία του σοκ επισημαίνοντας το 1996: "οι άνθρωποι μπορεί ν αντιστέκονται σε τμηματικές αλλαγές (π.χ. περικοπή προγραμμάτων υγείας) αλλά, αν συμβούν ταυτόχρονα δεκάδες αλλαγές, τότε εδραιώνεται ένα αίσθημα ματαιότητας και ο πληθυσμός περιέρχεται σε κατάσταση αδράνειας". Όπως στα πειράματα του Κάμερον, που οι "ασθενείς" μετά το ηλεκτροσόκ ήταν "χαμένοι". Και αν ο Κάμερον χρησιμοποιούσε στα πειράματα και ψυχότροπα φάρμακα, το οικονομικό σοκ βρήκε τη διαφθορά. "Η διαφθορά των πάντων, είτε υπάρχει είτε εφευρίσκεται, ευθύνεται για την όποια αποτυχία. Η CIA επισημαίνει ότι "οι κρατούμενοι πρέπει να βρίσκονται συνεχώς υπό το καθεστώς σύγχυσης, αποπροσανατολισμού και έκπληξης. Χωρίς αυτά δεν υπάρχει σοκ." Το ίδιο ισχύει και για τις κοινωνίες. Όταν όμως ο μηχανισμός του σοκ γίνει κατανοητός απ το σύνολο του λαού, είναι δυσκολότερο να υπάρξει σύγχυση καθώς οι κοινωνίες γίνονται πιο ανθεκτικές στο σοκ. Η μνήμη είναι ο μεγαλύτερος αποσοβητής των σοκ, υποστηρίζει η Κλάϊν και υπενθυμίζει πως όταν ΔΝΤ και Παγκόσμια Τράπεζα έχασαν τις χώρες-πελάτες της Λατινικής Αμερικής, στράφηκαν στην Ευρώπη και αναζήτησαν νέες χώρες.
Το ΔΝΤ υποστηρίζει χώρες με δικτατορικά καθεστώτα φιλικά προς τα συμφέροντα των ΗΠΑ και της Ευρώπης. Το 1960 χρημοτοδότησε στη Βραζιλία με δεκάδες δισ. δολάρια τη δικτατορία του Branco, ενώ αρνήθηκε κάθε βοήθεια στη προηγούμενη δημοκρατική κυβέρνηση. Χώρες με δικτατορίες γίνονται μέλη του ΔΝΤ, όπως: Αργεντινή, Βολιβία, Χιλή (Πινοσέτ), Κένυα, Νιγηρία, Φιλιππίνες, Σουδάν, Ταϋλάνδη, Παραγουάη, Ζαΐρ. Σε όλες ανεξαίρετα τις χώρες υπήρξαν ίδια αποτελέσματα: ύφεση, κοινωνικές εντάσεις και πολιτικές ανακατατάξεις.
Το ΔΝΤ δεν είναι μια συνηθισμένη Τράπεζα που δέχθηκε να μας δανείσει από συμπόνοια, αλλά ένας πολιτικός οργανισμός στην υπηρεσία των συμφερόντων των ΗΠΑ. Διεισδύει στο εσωτερικό μιας χώρας, για να την οδηγήσει στην οικονομική και κοινωνική αποσύνθεση, ώστε να γίνει ένα πειθήνιο πιόνι πάνω στη σκακιέρα της πλανητικής στρατηγικής των ΗΠΑ.
