Τα τελευταία γεγονότα στη πολιτική ζωή που μονοπώλησαν το ενδιαφέρον, καθώς όλα τα ΜΜΕ ασχολούνταν συνεχώς και ανελλιπώς, μπορεί να τόνωσαν τις δημοκρατικές ευαισθησίες της πλειονότητας των Ελλήνων, αλλά σε καμμία περίπτωση δεν σκέπασαν τα πραγματικά προβλήματα με τα οποία παλεύει ο πολίτης της χώρας. Προβλήματα που συνεχώς διογκώνονται και που τίποτα δεν μπορεί να απαλύνει την απόγνωση του κόσμου. Γιατί; Γιατί απλά η μεγαλύτερη πληγή είναι τα μνημόνια και τα μέτρα τους. Μέτρα που καταστρέφουν ζωές.
Καλή η δημοκρατία και τα επιτεύγματά της εναντίον όσων την επιβουλεύονται, όμως όσο αυτή δεν μπορεί να δώσει αξιοπρεπείς αμοιβές, δουλειά και ανακούφιση από οικονομικές υποχρεώσεις, τόσο οι αμφισβητίες θα αυξάνονται. Η Ευρώπη και το ευρώ είναι κι αυτά καλά, αλλά όταν η τσέπη είναι άδεια, μοιάζει με το την ιστορία με το Χότζα που έμαθε το γάϊδαρό του να μη τρώει κι αυτός πέθανε!
Όσο κι αν λένε ότι το πρόγραμμα παρουσιάζει επιτυχίες, τίποτα απ όσα ζει ο πολίτης δεν αποτελεί εγγύηση ή απόδειξη γι αυτό. Το περίφημο πλεόνασμα πχ. που είναι προϋπόθεση για συνέχιση του δανεισμού, κατέρρευσε σαν άσχημη μπλόφα σε πόκερ. Τα 2-3 δις εξαφανίστηκαν και έμειναν 100 εκατομμύρια. Και τώρα προσπαθεί η κυβέρνηση πάλι με ταχυδακτυλουργικά κόλπα να το ανεβάσει στα 300 εκατομμύρια. Μάγια ή τρικ; Τίποτα απ αυτά. Απλά θα καθυστερήσει την επιστροφή φόρων σε όσους το δικαιούνται μέχρι το 2014! Τα ασφαλιστικά ταμεία έπονται μετρώντας μήνες για το λουκέτο τους. Στις δε φορολογικές υποχρεώσεις δεν μπορεί να ανταποκριθεί πλέον πάνω απ το 45% των φορολογουμένων ιδιωτικών και δημοσίων.
Ακόμα και αυτοί που για όλη τους τη ζωή ήταν συνεπείς στις οικονομικές τους υποχρεώσεις απέναντι στο Κράτος και στους άλλους λογαριασμούς τους, έχοντας πράγματι συνείδηση φορολογούμενου πολίτη, προστίθενται πλέον στο μακρύ κατάλογο όσων δηλώνουν αδυναμία πληρωμής με το τσιτάτο "μέχρι εδώ, δεν έχω - δεν πληρώνω".
Θα περίμενε κανείς με τη κοινή λογική το κράτος (αν λέγεται ακόμα έτσι) να αλλάξει σκεπτικό και πορεία, λέγοντας στους δανειστές ότι το δέρμα έφυγε φτάσαμε στο κρέας, κάντε ότι καταλαβαίνετε.
Όμως όχι. Κάποιοι που βλέπουν μόνο αριθμούς κι όχι ψυχές, όχι παιδιά και οικογένειες, σκέφτονται να νομοθετήσουν τρόπο συμψηφισμού των χρεών προς την εφορία με δωρεές ακινήτων προς το κράτος!
Μετά από αυτά (χωρίς να αναλύσουμε, τον ανόητο φόρο στα καύσιμα και το ΦΠΑ στην ενέργεια, τη μείωση στους μισθούς και συντάξεις, τις αυξήσεις στα είδη πρώτης ανάγκης), πόσο μπορεί να κρατήσει η εμπιστοσύνη του καλοπροαίρετου πολίτη στους θεσμούς και τους νόμους; Και ιδίως όταν ξέρουν ότι οι νόμοι αυτοί ψηφίστηκαν με διαταγές των υπαλληλίσκων της τρόϊκας με το πιστόλι στο κρόταφο των ψηφισμένων αντιπροσώπων και με απειλή για χειρότερα;
Η ανθρώπινη φύση καλώς ή κακώς απεχθάνεται τα κενά.
Καλή η δημοκρατία και τα επιτεύγματά της εναντίον όσων την επιβουλεύονται, όμως όσο αυτή δεν μπορεί να δώσει αξιοπρεπείς αμοιβές, δουλειά και ανακούφιση από οικονομικές υποχρεώσεις, τόσο οι αμφισβητίες θα αυξάνονται. Η Ευρώπη και το ευρώ είναι κι αυτά καλά, αλλά όταν η τσέπη είναι άδεια, μοιάζει με το την ιστορία με το Χότζα που έμαθε το γάϊδαρό του να μη τρώει κι αυτός πέθανε!
Όσο κι αν λένε ότι το πρόγραμμα παρουσιάζει επιτυχίες, τίποτα απ όσα ζει ο πολίτης δεν αποτελεί εγγύηση ή απόδειξη γι αυτό. Το περίφημο πλεόνασμα πχ. που είναι προϋπόθεση για συνέχιση του δανεισμού, κατέρρευσε σαν άσχημη μπλόφα σε πόκερ. Τα 2-3 δις εξαφανίστηκαν και έμειναν 100 εκατομμύρια. Και τώρα προσπαθεί η κυβέρνηση πάλι με ταχυδακτυλουργικά κόλπα να το ανεβάσει στα 300 εκατομμύρια. Μάγια ή τρικ; Τίποτα απ αυτά. Απλά θα καθυστερήσει την επιστροφή φόρων σε όσους το δικαιούνται μέχρι το 2014! Τα ασφαλιστικά ταμεία έπονται μετρώντας μήνες για το λουκέτο τους. Στις δε φορολογικές υποχρεώσεις δεν μπορεί να ανταποκριθεί πλέον πάνω απ το 45% των φορολογουμένων ιδιωτικών και δημοσίων.
Ακόμα και αυτοί που για όλη τους τη ζωή ήταν συνεπείς στις οικονομικές τους υποχρεώσεις απέναντι στο Κράτος και στους άλλους λογαριασμούς τους, έχοντας πράγματι συνείδηση φορολογούμενου πολίτη, προστίθενται πλέον στο μακρύ κατάλογο όσων δηλώνουν αδυναμία πληρωμής με το τσιτάτο "μέχρι εδώ, δεν έχω - δεν πληρώνω".
Θα περίμενε κανείς με τη κοινή λογική το κράτος (αν λέγεται ακόμα έτσι) να αλλάξει σκεπτικό και πορεία, λέγοντας στους δανειστές ότι το δέρμα έφυγε φτάσαμε στο κρέας, κάντε ότι καταλαβαίνετε.
Όμως όχι. Κάποιοι που βλέπουν μόνο αριθμούς κι όχι ψυχές, όχι παιδιά και οικογένειες, σκέφτονται να νομοθετήσουν τρόπο συμψηφισμού των χρεών προς την εφορία με δωρεές ακινήτων προς το κράτος!
Μετά από αυτά (χωρίς να αναλύσουμε, τον ανόητο φόρο στα καύσιμα και το ΦΠΑ στην ενέργεια, τη μείωση στους μισθούς και συντάξεις, τις αυξήσεις στα είδη πρώτης ανάγκης), πόσο μπορεί να κρατήσει η εμπιστοσύνη του καλοπροαίρετου πολίτη στους θεσμούς και τους νόμους; Και ιδίως όταν ξέρουν ότι οι νόμοι αυτοί ψηφίστηκαν με διαταγές των υπαλληλίσκων της τρόϊκας με το πιστόλι στο κρόταφο των ψηφισμένων αντιπροσώπων και με απειλή για χειρότερα;
Η ανθρώπινη φύση καλώς ή κακώς απεχθάνεται τα κενά.