Το παρακάτω κείμενο χρονολογείται γύρω στα 1855 και είναι η απάντηση του Σιάτλ, αρχηγού των Σιού Ινδιάνων, στο πρόεδρο των ΗΠΑ Φραγκλίνο Πηρς, που τους ζήτησε να πουλήσουν τη γη τους στην αμερικανική κυβέρνηση. Ο Σιάτλ εκφράζει με περηφάνεια και σεβασμό το τρόπο σκέψης στη παράδοση, ο οποίος διαφέρει πλήρως απ τον υλισμό των λευκών. Οι σκέψεις του απέχουν από μας ενάμιση αιώνα, είναι όμως επίκαιρες, τώρα που όλοι βιώνουμε τις καταστρεπτικές συνέπειες απ την οικολογική καταστροφή του πλανήτη μας. Διαβάστε το προσεκτικά. Αξίζει!
" Ο μεγάλος αρχηγός στην Ουάσιγκτον μηνάει πως θέλει να αγοράσει τη γη μας, με λόγια φιλικά και καλοθέλητα. Καλοσύνη του, γιατί αυτός λίγο τη χρειάζεται τη φιλία μας αντίστοιχα. Θα μελετήσουμε τη προσφορά του, γιατί ξέρουμε αν δεν το κάνουμε, μπορεί ο λευκός να πάρει με τα όπλα τη γη μας.
Πως όμως μπορείτε να αγοράζετε ή να πουλάτε τον ουρανό-τη ζέστα της γης; Η δροσιά του αγέρα ή το άφρισμα του νερού δεν μας ανήκουν. Πως θα τα αγοράσετε από μας; Κάθε μέρος της γης αυτής είναι ιερό για το λαό μου. Ξέρουμε πως ο λευκός δεν καταλαβαίνει τους τρόπους μας. Κάθε ξέφωτο, κάθε αμμούδα στις ακρογιαλιές, κάθε ζουζούνι που ζουζουνίζει, είναι ιερό για μας. Ενώ για το λευκό, τα μέρη της γης δεν κάνουν διαφορά, γιατί είναι ένας ξένος που φτάνει νύχτα και παίρνει απ τη γη όλα όσα του χρειάζονται. Η γη δεν είναι αδελφός του αλλά εχθρός που πρέπει να κατακτήσει. Και μετά πηγαίνει παρακάτω. Με τη πλεονεξία του θα καταπιεί τη γη και θ αφήσει πίσω του έρημο. Η όψη των πόλεών σας κάνει κακό στα μάτια του ερυθρόδερμου. Όμως αυτό μπορεί να συμβαίνει επειδή ο ερυθρόδερμος είναι άγριος και δεν καταλαβαίνει.
Αν δεχτώ θα βάλω έναν όρο. Τα ζώα της γης αυτής ο λευκός να τα μεταχειριστεί σαν αδέλφια του. Αν τα ζώα φύγουν απ τη μέση, ο άνθρωπος θα πεθάνει από εσωτερική μοναξιά, γιατί όσα συμβαίνουν στα ζώα, συμβαίνουν και στον άνθρωπο.
Ένα ξέρομε, που μπορεί μια μέρα ο λευκός να το ανακαλύψει: Ο Θεός μας είναι ο ίδιος Θεός. Μπορεί να νομίζετε ότι είναι δικός σας, όπως ζητάτε να γίνει η γη μας. Αλλά δεν το μπορείτε. Εκείνος είναι Θεός των ανθρώπων και το έλεός Του μοιρασμένο το ίδιο σε όλους. Όποιος βλάπτει τη γη Του, καταφρονάει το Δημιουργό της. Όταν όλα τα βουβάλια σφαχτούν, όταν όλα τα δάση γεμίσουν ανθρώπινο χνώτο, όταν τους λόφους γεμίσουν τα σύρματα του τηλέγραφου με το βουητό τους, αυτό σημαίνει το τέλος της ζωής και την αρχή του θανάτου.
Πουθενά στις πόλεις του λευκού δε βρίσκεται μια ήσυχη γωνιά. Να σταθείς και ν ακούσεις τα φύλλα στα δέντρα την άνοιξη ή το φθινόπωρο. Μα τι μένει απ τη ζωή, όταν ο άνθρωπος δεν μπορεί ν ακούσει το νυχτοπούλι ή τα βατράχια μέσα στη νυχτιά; Του ερυθρόδερμου του είναι ακριβός ο αγέρας, γιατί όλα μοιράζονται την ίδια πνοή - τα ζώα, τα δέντρα, οι άνθρωποι. Ενώ ο λευκός, σαν ένας που χαροπαλεύει για μέρες, δεν μυρίζει τίποτε.
Αν ξέραμε τα όνειρα του λευκού, τις ελπίδες που λέει στα παιδιά του τις μακρυές χειμωνιάτικες νύχτες, μπορεί να καταλαβαίναμε. Αλλά εμείς είμαστε άγριοι. Μα είναι κρυφά τα όνειρα του λευκού. Κι επειδή είναι κρυφά, θα εξακολουθήσουμε το δρόμο μας.
Αυτή τη γη την αγαπούμε, όπως το βρέφος το χτύπο της μητρικής καρδιάς. Αν σας πουλήσουμε τη γη μας, αγαπήστε την, καθώς την αγαπήσαμε εμείς. Φροντίστε την, καθώς τη φροντίσαμε εμείς. Κρατήστε ζωντανή στο νου σας τη μνήμη της γης, όπως είναι τη στιγμή που τη παίρνετε. Και με όλη σας τη δύναμη, με όλη τη καρδιά σας, διατηρήστε τη για τα παιδιά σας και αγαπήστε τη, όπως ο Θεός αγαπάει όλους μας. Ένα ξέρομε - ο Θεός σας είναι ο ίδιος Θεός. Η γη Του είναι ακριβή. Ακόμα και ο λευκός δεν γίνεται ν απαλλαγεί απ τη κοινή μοίρα.
Δημοσιεύτηκε στο "Βήμα", 16/1/1977
