Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΕΠΙΤΡΟΠΕΙΑ;

Άλλο τι θα ακούσουμε; Τι ακόμα περιμένουν ν ακούσουν τα φτωχά μας αυτιά; Δεν φτάνουν τα εξευτελιστικά μνημόνια, τα απάνθρωπα και αντισυνταγματικά μέτρα, τα ατέλειωτα ψέμματα των πολιτικών μας, οι δεσμευτικές δουλικές υπογραφές, έρχονται τώρα οι Φράγκοι (ναι, οι Φράγκοι του Καρλομάγνου, που κατακρεούργησαν και κατέλησαν το Δυτικό Ρωμαϊκό κράτος και εγκατέστησαν τη Φραγκοκρατία, υπεύθυνη για τόσα δεινά που υπέστη ο απανταχού Ελληνισμός), να απειλούν ένα ελεύθερο Έθνος με επιτροπεία; Και ποιό Έθνος; Όχι οποιοδήποτε. Αυτό το Έθνος που τους λύτρωσε απ τον σκοταδισμό, δίνοντάς τους όχι μόνο τους θεμέλιους λίθους κάθε επιστήμης, αλλά και εκατόμβες θυμάτων σε όλη τη διάρκεια της μακράς ιστορίας του, ενάντια σε κάθε είδους τυραννία που απειλούσε να καταστρέψει τις θεμελιώδεις αρχές της ανθρώπινης ύπαρξης. Θλίψη και δάκρυα έρχονται σε κάθε πολιτισμένο και γνώστη της ιστορίας άνθρωπο, βλέποντας τέτοια αχαριστία και υποκρισία, απέναντι σ ένα Γένος, που ποτέ όσο υπάρχει δεν έβλαψε κανένα, ούτε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας διέπραξε, αλλά πάντα ήταν αρωγός και βοηθός σε κάθε λαό που υπέφερε. Αλήθεια, διερωτάται κάποιος, τι θέλουν πια απ τη μικρή και ήσυχη Ελλαδίτσα; Σε τι τους έφταιξε; Είναι αυτή μόνη υπεύθυνη για την οικονομική κατάντια της Ευρώπης; Είναι αυτή που προκάλεσε την οικονομική κρίση; Είναι αυτή που καταχράστηκε χρήματα της Ευρώπης;

Μα καλά, τυφλοί είναι; Δε βλέπουν ότι όλες σχεδόν οι πολυεθνικές τους εταιρείες και οι τράπεζες, έκλεβαν, δωροδοκούσαν, απομυζούσαν και εκμεταλευόντουσαν τους λαούς τους τα τελευταία 30 χρόνια; Ξεχνούν τα  εξοπλιστικά προγράμματα (φρεγάτες, υποβρύχια, αεροσκάφη, άρματα μάχης, ηλεκτρονικό εξοπλισμό γι αυτά) που ανάγκαζαν την Ελλάδα να αγοράζει απ αυτούς δίνοντάς της δάνεια; Ξεχνούν τις πολεμικές αποζημιώσεις, που είναι ταμπού και ούτε καν τις συζητούν; Και τολμούν Γερμανία και Γαλλία να μιλούν για επιτροπεία στην Ελλάδα; Να καταλύσουν δηλαδή κάθε έννοια ελευθερίας, όπως κάνουν στους λαούς τους; Τολμούν;

Κι όμως τολμούν. Γιατί; Μα γιατί εκτός των άχρηστων και δωσίλογων πολιτικών που έχουν απέναντί τους, έχουν κι έναν λαό που ακόμα υπομένει. Ένα Έθνος που με μεθοδεία ετών προσπάθησαν να αποχαυνώσουν, όπως έκαναν στους δικούς τους πολίτες. Ξεχνούν όμως ότι το Έθνος αυτό δεν αποχαυνώθηκε με 4 αιώνες σκλαβιάς. Δεν ξέχασε ποτέ ποιό είναι και από κρατά η "σκούφια" του. Δε ξέχασε κι ούτε ξεχνά, ότι είναι (όχι ήταν) το λίκνο της ελευθερίας,  ο συνεχιστής της "Μίας, Αγίας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας", απέναντι στη επεκτατική και σάπια ηθικά ( από γεννησιμιού της) Φραγκιά. Νομίζουν ότι η ανεκτικότητα και η υπομονή είναι δειλία και υποταγή. Κάποιοι σίγουρα, εκεί στις Βρυξέλλες, σιγοψιθυρίζουν: "τους καταφέραμε επιτέλους αυτούς τους Ρωμιούς. Τώρα κανείς δε θα σταθεί εμπόδιο στα σχέδιά μας για απόλυτη υποταγή του καθένα στις διαταγές μας, για απόλυτη δουλεία σε όλη την Ευρώπη. Επιτέλους, τους αλώσαμε! Παιδευτήκαμε αρκετά χρόνια, αλλά το επιτύχαμε." Και θα τσουγκρίζουν τα ποτήρια τους  με ικανοποίηση. Αλλά "πλανώνται, πλάνην οικτράν". Και θα το διαπιστώσουν στο άμεσο μέλλον, γρήγορα...   

Aφιερωμένο στον έλληνα πολιτικό και οχι μόνο....

Τα πολλά λόγια είναι απλά πολλά.... Το κείμενο αυτό αφιερώνεται στον έλληνα πολιτικό και οχι μόνο. Ετσι για να δούμε πιο είναι το νόημα και ο σκοπός της ζωής και της πολιτικής..........είναι η αρετή και η ευθύνη.....

Ο Αριστοτέλης περί ευδαιμονίας, αρετής, προαίρεσης (=ελεύθερης επιλογής) και ευθύνης

·        « Η ηθική (του ανθρώπου) εξ έθους περιγίγνεται , όθεν και το όνομα…..(ετυμολογική συγγένεια)…=Η ηθική αντίληψη του ανθρώπου διαμορφώνεται με τη συνήθεια, από όπου παράγεται και η λέξη (ηθική από τη συν-ήθεια, το ήθος)   Ουδεμία των ηθικών αρετών φύσει ημίν εγγίγνεται  (αλλά εξ έθους περιγίγνεται) = καμιά ηθική αρετή δεν την έχουμε έμφυτη, δοσμένη από τη φύση, αλλά διαμορφώνεται στον άνθρωπο με τη συνήθεια, με την επανάληψη τέτοιας συμπεριφοράς.. [Από τα Ηθικά Νικομάχεια: Β.1.1-3 ή1103 α 16-20]  (Ενότητα 1^η του σχολικού βιβλίου).

·        « Οι νομοθέται τους πολίτας εθίζοντες ποιούσιν αγαθούς» = Οι  νομοθέτες προσπαθούν να κάνουν τους πολίτες αγαθούς (ενάρετους) με τη συνήθεια, τον εθισμό.  (Ηθ. Νικ. Β.1.5-7 ή 1103 b 3-4) (ενότητα 3^η).

·        «Η  του ανθρώπου αρετή είη αν η έξις αφ’ ης  αγαθός άνθρωπος γίγνεται» = Αρετή του ανθρώπου  μπορεί να είναι η επαναλαμβανόμενη καλή συνήθεια με την οποία ο άνθρωπος γίνεται αγαθός, ενάρετος. (Ηθ. Νικ. Β.6.3 ή 1107 a 23-24) (ενότητα 6^η).

·        «Σημείον δει  ποιείσθαι των έξεων την επιγιγνομένην ηδονήν ή λύπην τοις έργοις….» = Κριτήριο των επαναλαμβανομένων συνηθειών (των έξεων) πρέπει να θεωρούμε τη χαρά ή τη λύπη  που προκύπτει  από τις πράξεις μας. (Ηθ. Νικ. Β.3.1-2 ή 1104 a  4-5) (ενότητα 5^η).

·        «Εκ των ομοίων ενεργειών αι έξεις γίγνονται» = Οι έξεις, παγιωμένες συνήθειες (ακαταμάχητες) διαμορφώνονται με την επανάληψη όμοιων ενεργειών (συμπεριφορών). (Ηθ. Νικ. Β.1.7-8 ή 1103 b 21-22) (ενότητα 4^η).

·        «Η αρετή πάσης τέχνης ακριβεστέρα και αμείνων…..του μέσου αν είη στοχαστική. Λέγω δε την ηθικήν (αρετήν), αύτη γαρ περί πάθη και πράξεις» =   Η αρετή είναι πιο ακριβής και πιο καλοπροαίρετη  από κάθε τέχνη….(γι’ αυτό) μπορεί να είναι και στοχαστική του μέσου. Και  εννοώ την ηθική (αρετή που αναφέρεται στις σχέσεις μας με τους συνανθρώπους), γιατί αυτή ανάγεται στα πάθη των ανθρώπων και στα αντίστοιχες πράξεις τους (που ωφελούν ή βλάπτουν τους συνανθρώπους).  (Ηθ. Νικ. Β.6.9-10 ή 1106 b  14-16) (ενότητα 8^η).

·        «Η αρετή περί πάθη και πράξεις εστί….το μέσον επαινείται και κατορθούται· ταύτα δε άμφω της αρετής. Μεσότης, άρα, η αρετή στοχαστική ούσα του μέσου» =Η αρετή (λοιπόν) αναφέρεται τα πάθη των ανθρώπων και στις πράξεις τους….όπου ο μέσος  δρόμος επαινείται και κρίνεται επιτυχία, κατόρθωμα. Αυτά είναι τα δυο γνωρίσματα της αρετής. Άρα η αρετή είναι κάποια μέση πορεία και γι’ αυτό στοχάζεται σταθερά πού βρίσκεται ο μέσος  ή μεσαίος δρόμος. (Ηθ. Νικ. Β.6.12-13 ή 1106 a 24-28) (ενότητα 9^η).

·        Το μέσον προς ημάς, ο μήτε πλεονάζει μητε ελλείπει, τούτο δε ουχ εν ουδέ ταυτόν πάσιν….πας δε επιστήμων την υπερβολήν και την έλλειψιν φεύγει , το δε μέσον ζητεί και τούθ’ αιρείται». = Το μέσο (η μέση οδός) νοείται σε σχέση με μας που το επιλέγουμε κα νοείται ως κατάσταση όπου δεν πλεονάζει κάτι  ούτε υπολείπεται. Αυτό το μέσον δεν είναι ούτε ένα ούτε το ίδιο για όλους….και κάθε συνετός αποφεύγει την υπερβολή και την έλλειψη, αναζητεί το μέσο δρόμο και αυτόν επιλέγει. (Ηθ. Νικ. Β.6.4-8 ή 1106 a 31-33) (ενότητα 7^η).

·        Έστιν, άρα, η αρετή έξις προαιρετική εν μεσότητι ουσα τη προς ημάς, ωρισμένη λόγω και ω αν ο φρόνιμος ορίσειεν…..Ειδώς προαιρούμενος, βεβαίως και αμετακινήτως»= «Είναι λοιπόν η αρετή η παγιωμένη διάθεση ή ο σταθερός προσανατολισμός του νου, που αποφασίζει ελεύθερα τις επιλογές των πράξεων και των αισθημάτων μας‧ ουσιαστικά συνίσταται στην αναζήτηση του μέσου δρόμου δράσης σε σχέση με μας,  όπως δηλαδή μπορεί να αποφασίσει ο συνετός άνθρωπος…..Ο φρόνιμος συνειδητά επιλέγει τη μέση οδό και σ’ αυτήν πορεύεται με σταθερότητα και δίχως παρεκκλίσεις.». (Ηθ. Νικ. Β.6.14-16 ή 1106 a 1-2) (ενότητα 10^η).

·        Αλλά, για να  γίνει η αρετή  (από προαίρεση πράξη), είναι ανάγκη ο άνθρωπος να μάθει κάποιο τρόπο πράξης. Ο Αριστοτέλης προσθέτει σχετικά: «Α δει μαθόντας ποιείν ταύτα ποιούντες μανθάνομεν» = Αυτά λοιπόν που οφείλουμε να πράττουμε αφού τα μάθουμε, αυτά τα μαθαίνουμε πράττοντες (με διαρκή άσκηση σ’ αυτά). (Ηθ. Νικ. Β.1.4 ή 1103 a 33-34) (ενότητα 2^η).

·        Και επειδή η μάθηση  είναι θέμα παιδείας, θυμάται ο Αριστοτέλης ένα σχετικό ορισμό  από τη μαθητεία του στον Πλάτωνα ή από τη μελέτη κάποιου πλατωνικού διαλόγου. Γράφει λοιπόν (στην 5^η  ενότητα): «Περί ηδονάς και λύπας εστίν η ηθική αρετή…..Διό δει ήχθαι  πως εκ νέων , ως ο Πλάτων φησίν, ώστε χαίρειν τε και λυπείσθαι οις δει· η γαρ ορθή παιδεία  αύτη εστίν». = Η ηθική αρετή των ανθρώπων αναφέρεται στις χαρές και στις πίκρες που νιώθουν  από τη δράση τους…Γι’ αυτό είναι ανάγκη να έχει κανείς οδηγηθεί  σε άσκηση  αρετής από τα νιάτα του, όπως έχει γράψει  ο Πλάτων, ώστε να χαίρεται ή να λυπάται με δραστηριότητα που προκαλεί χαρά ή λύπη.  Και αυτό είναι το νόημα της ορθής παιδείας. (Ηθ. Νικ. Β.3.1-2 ή 1104 a 5) (ενότητα 5^η).

Οπως ακριβώς σήμερα...... Τρόπος ανάδειξης και δοκιμασία των Εννέα αρχόντων.

Ευτυχώς στην ιστορία της ελλάδος έχουμε κοσμήματα πραγματικά τα οποία λάμπουν και μέσα απο το φως παράγουν σκέψη, γνώση, πολιτισμό. Ο λόγος για τον Αριστοτέλη και το έργο του ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ, μέσα στο οποίο παρατηρεί κάποιος τον τρόπο ανάδειξης των αρχόντων και τον τρόπο με τον οποίο υπουρευουν το κοινό καλό. Δεν τολμά κανείς να μιλήσει για την σημερινή ντροπή που ζούμε, αλλά έτσι για να μην μας πιάνει κανείς κορόιδο, οτι δεν είναι έτσι τα πράγματα και οτι το πολιτικό συστημα ακόμα αντέχει, παραθέτουμε κέιμενο του Μεγάλου Ανδρός Φιλοσόφου για το πως εκλέγονται και πως διοικούν, ως απάντηση σ'αυτήν την καρικατούρα του σήμερα στην Ελλάδα, που όπως έλεγε ο Καστοριάδης " άλλος ψηφίζει, άλλος εκλέγει, άλλος κυβερνά μα κανείς στο τέλος δεν συμμετέχει πουθενά, ξένος μεταξύ γνωστών και ........".

 ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ

 [55.1] Αὗται μὲν οὖν αἱ ἀρχαὶ κληρωταί τε καὶ κύριαι τῶν
εἰρημένων [πάντ]ων εἰσίν. οἱ δὲ καλούμενοι ἐννέα ἄρ-
χοντες τὸ μὲν ἐξ ἀρχῆς ὃν τρόπον καθίσταντο [εἴρ]ηται·
[νῦν] δὲ κληροῦσιν θεσμοθέτας μὲν ἓξ καὶ γραμματέα
τούτοις, ἔτι δ’ ἄρχοντα καὶ βασιλέα καὶ πολέμαρχον
κατὰ μέρος ἐξ ἑκάστης φυλῆς. [55.2] δοκιμάζονται δ’ οὗτοι πρῶτον
μὲν ἐν τῇ βουλῇ τοῖς φ’ πλὴν τοῦ γραμματέως, οὗτος δ’
ἐν δικαστηρίῳ μόνον ὥσπερ οἱ ἄλλοι ἄρχοντες (πάντες
γὰρ καὶ οἱ κληρωτοὶ καὶ οἱ χειροτονητοὶ δοκιμασθέντες
ἄρχουσιν), οἱ δ’ ἐννέα ἄρχοντες ἔν τε τῇ βουλῇ καὶ πάλιν
ἐν δικαστηρίῳ. καὶ πρότερον μὲν οὐκ ἦρχεν ὅντιν’ ἀπο-
δοκιμάσειεν ἡ βουλή, νῦν δ’ ἔφεσίς ἐστιν εἰς τὸ δικαστή-
ριον, καὶ τοῦτο κύριόν ἐστι τῆς δοκιμασίας. [55.3] ἐπερωτῶ-
σιν δ’, ὅταν δοκιμάζωσιν, πρῶτον μὲν «τίς σοι πατὴρ καὶ
πόθεν τῶν δήμων, καὶ τίς πατρὸς πατήρ, καὶ τίς μήτηρ,
καὶ τίς μητρὸς πατὴρ καὶ πόθεν τῶν δήμων;» μετὰ δὲ
ταῦτα, εἰ ἔστιν αὐτῷ Ἀπόλλων πατρῷος καὶ Ζεὺς ἑρκεῖος,
καὶ ποῦ ταῦτα τὰ ἱερά ἐστιν, εἶτα ἠρία εἰ ἔστιν καὶ ποῦ
ταῦτα, ἔπειτα γονέας εἰ εὖ ποιεῖ, καὶ τὰ τέλη <εἰ> τελεῖ,
καὶ τὰς στρατείας εἰ ἐστράτευται. ταῦτα δ’ ἀνερωτήσας,
«κάλει», φησίν, «τούτων τοὺς μάρτυρας». [55.4] ἐπειδὰν δὲ παρά-
σχηται τοὺς μάρτυρας, ἐπερωτᾷ «τούτου βούλεταί τις κατ-
ηγορεῖν;» κἂν μὲν ᾖ τις κατήγορος, δοὺς κατηγορίαν καὶ
ἀπολογίαν οὕτω δίδωσιν ἐν μὲν τῇ βουλῇ τὴν ἐπιχειροτο-
νίαν, ἐν δὲ τῷ δικαστηρίῳ τὴν ψῆφον· ἐὰν δὲ μηδεὶς βού-
ληται κατηγορεῖν, εὐθὺς δίδωσι τὴν ψῆφον. καὶ πρότερον
μὲν εἷς ἐνέβαλλε τὴν ψῆφον, νῦν δ’ ἀνάγκη πάντας ἔστὶ
διαψηφίζεσθαι περὶ αὐτῶν, ἵνα, ἄν τις πονηρὸς ὢν ἀπαλλάξῃ
τοὺς κατηγόρους, ἐπὶ τοῖς δικασταῖς γένηται τοῦτον ἀπο-
δοκιμάσαι. [55.5] δοκιμασθέν<τες> δὲ τοῦτον τὸν τρόπον βαδί-
ζουσι πρὸς τὸν λίθον ἐφ’ οὗ τὰ τόμι’ ἐστίν, ἐφ’ οὗ καὶ οἱ
διαιτηταὶ ὀμόσαντες ἀποφαίνονται τὰς διαίτας καὶ οἱ
μάρτυρες ἐξόμνυνται τὰς μαρτυρίας· ἀναβάντες δ’ ἐπὶ
τοῦτον ὀμνύουσιν δικαίως ἄρξειν καὶ κατὰ τοὺς νόμους,
καὶ δῶρα μὴ λήψεσθαι τῆς ἀρχῆς ἕνεκα, κἄν τι λάβωσι
ἀνδριάντα ἀναθήσειν χρυσοῦν. ἐντεῦθεν δ’ ὀμόσαντες εἰς
ἀκρόπολιν βαδίζουσιν καὶ πάλιν ἐκεῖ ταὐτὰ ὀμνύουσι, καὶ
μετὰ ταῦτ’ εἰς τὴν ἀρχὴν εἰσέρχονται.   ΑΡΙΣΤ ΑθΠολ 55.1–55.5

                                                                 Με τις υγείες μας για το πολιτικό μας σύστημα.

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης στην εφημερίδα «Ακρόπολις» 115 χρόνια πριν....

  

Τις ημύνθη περι πάτρης;

Λέει ο ποιητής του Αιγαίου στο “Aξιον Εστί” του:

“Οπου και να σας βρίσκει το κακό αδελφοί
όπου και να θολώνει ο νους σας
μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό
και μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη”.

Ακολουθόντας την συμβουλή του Ελύτη θα μνημονεύσω τον Παπαδιαμάντη, μπας κι εκτονωθώ, - γιατί θαρρώ ότι κι οι περισσότεροι από σας, εξ αιτίας των γενομένων, θα είστε επίσης θυμωμένοι, αγανακτισμένοι.

Ητανε, λοιπόν, Πρωτοχρονιά του 1896 (πριν από 115 χρόνια περίπου) οπότε ο Παπαδιαμάντης έχοντας βιώσει την οικονομική κρίση επί πρωθυπουργίας των Δηλιγιάννη και Τρικούπη με την επακολουθήσασα χρεοκοπία του 1893 (τότε που ο Τρικούπης ανακοίνωσε από του βήματος της Βουλής το περίφημο “Δυστυχώς, κύριοι, επτωχεύσαμεν…”), βλέποντας τα δεινά που περνούσε ο απλός κοσμάκης πήρε την πένα του και στο υπό τον τίτλο “Tις ημύνθη περί πάτρης;” Πρωτοχρονιάτικο άρθρο του στην “Aκρόπολη” ξεθύμανε για τα καλά, γράφοντάς τα χύμα και σταράτα.  Eδώ ο παπαδιαμαντικός λόγος προβάλλει οξύς και καταγγελτικός των καταστάσεων και των προσώπων που έφθασαν την Ελλάδα του τέλους του 19ου αιώνα στη χρεοκοπία, στην οικονομική υποδούλωση στους δανειστές της και τον ελληνικό λαό στην εξαθλίωση.

Με τα λόγια αυτά καταλαβαίνουμε το γιατί και το πώς θα αντιμετωπίσουμε τα αδιέξοδα του σήμερα! Επείσης καταλαβαίνουμε γιατί με πείσμα αρνούνται οι εξουσιαστές, να μορφώσουν τον Ελληνικό λαό για την σύγχρονη και παλαιότερη ιστορία του. Γιατί η ιστορία σε διδάσκει να μην επαναλαμβάνεις τα λάθη σου και οι διεφθαρμένοι πολιτικοί δεν θέλουν ο λαός να γνωρίζει.

Μα θα μου πείτε από τότε άλλαξαν πολλά. Ναι , δεν άλλαξε, όμως, η αιτία που γεννά τις κρίσεις σαν αυτή που βιώνουμε και σήμερα και δεν άλλαξε γιατί παραμένει στα πράγματα ίδιο το σάπιο πολιτικοοικονομικό κατεστημένο και οι άνθρωποι που το υπηρετούν. Δεν θέλω να ισοπεδώσω : δεν είναι όλοι οι πολιτικοί – οι “βουλευταί κι οι δήμαρχοι” όπως τους περιγράφει ο Παπαδιαμάντης,  θέλω να ελπίζω - το ίδιο, υπάρχουν και τίμιοι  άνθρωποι που προσπάθησαν και συνεχίζουν να προσπαθούν να δώσουν στη χώρα και τον τόπο τους κι όχι να πάρουν, να σώσουν τη χώρα και τον τόπο τους και όχι τον εαυτό τους, αλλά αυτοί αποτελούν φωτεινές εξαιρέσεις που δεν ανατρέπουν τον κανόνα που παράγει παρακμή, δεν γκρεμίζουν το σύστημα που γεννά τη διαφθορά.

Διαβάστε τι γράφει ο κυρ – Αλέξανδρος και κάντε τους συνειρμούς σας:

"Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων;

Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια . Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος.

Αυτοί οι πολιτικοί, αυτοί οι βουλεπταί, εκατέστρεψαν το έθνος, ανάθεμά τους. Κάψιμο θέλουν όλοι τους! Τότε σ' εξεθέωναν οι προεστοί κ' οι 'γυφτοχαρατζήδες', τώρα σε 'αθεώνουν' οι βουλευταί κ' οι δήμαρχοι.

 Αυτοί που είχαν το λύειν και το δεσμείν εις τα δύο κόμματα, τους έταζαν 'φούρνους με αρβέλια', δώσαντες αυτοίς ουχί πλείονας των είκοσι δραχμών μετρητά, απέναντι, καθώς τους είπαν, και παρακινήσαντες αυτούς να εξοδεύσουν κι απ' τη σακκούλα τους όσα θέλουν άφοβα, διότι θα πληρωθούν μέχρι λεπτού, σύμφωνα με τον λογαριασμόν , όν ήθελαν παρουσιάσουν.

Το τέρας το καλούμενον επιφανής τρέφει τη φυγοπονίαν, την θεσιθηρίαν, τον τραμπουκισμόν, τον κουτσαβακισμόν, την εις τους νόμους απείθειαν. Πλάττει αυλήν εξ αχρήστων ανθρώπων, στοιχείων φθοροποιών τα οποία τον περιστοιχίζουσι, παρασίτων τα οποία αποζώσιν εξ αυτού…

Μεταξύ δύο αντιπάλων μετερχομένων την αυτήν διαφθορά, θα επιτύχει εκείνος όστις ευπρεπέστερον φορεί το προσωπείον κ' επιδεξιώτερον τον κόθορνον.

Αμυνα περί πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θεσμών, η εθνική αγωγή, η χρηστή διοίκησις, η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και πιθηκισμού, του διαφθείροντος το φρόνημα και εκφυλίσαντος σήμερον το έθνος, και η πρόληψις της χρεοκοπίας."

Κόθορνος = άνθρωπος αναξιόπιστος που αλλάζει απόψεις και θέσεις από ιδιοτέλεια
[Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, Γ. Μπαμπινιώτη, σελίδα 909, λήμμα Κόθορνος]

Περί ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ και ΕΞΟΥΣΙΑΣ λόγος.

Στη σύγχρονη δημοκρατία η πολιτική ασκείται προς όφελός της κοινωνίας των πολιτών. Η ενότητα αυτή  ξεκινώντας από την ιστορία και τις βασικές αρχές των πολιτευμάτων καταδεικνύει πως η εθνική και ευρωπαϊκή πολιτική επηρεάζει την ζωή των πολιτών αλλά και πως οι πολίτες μπορούν να επηρεάσουν την πολιτική. Στις μέρες μας όμως παρατηρούμε, αντί για ανάπτυξη της βασικής  αρχής της ισοπολιτείας που οδηγεί στην κοινωνία των πολιτών, την διάλυση του πολιτικού μας συστήματος και του τέλους της μεταπολίτευσης. Ο λόγος δεν θα μπορούσε να είναι άλλος, απο το να αναζητήσουμε ξανά το νόημα των όρων που χάθηκαν και το πως αυτές ξανά θα βρούν εφαρμογή στην καθημερινότητα του απλού πολίτη, που αποτελεί την βάση της κοινωνίας και μαζί με τους θεσμούς του κράτους.

Η καλύτερη επανοηματοδότηση των όρων της πολιτικής, - λόγος για τα κοινά της πόλης - και εξουσίας - εφαρμογή του λόγου στην καθημερινή ζωή των πολιτών ( κοινωνικό συμβόλαιο ) - βρίσκεται στην πλήρη απεξάρτηση των ορων απο την φίλαυτη και εγωκεντρική εφαρμογή αυτών, απο αυτούς ( πολιτικούς) που καλεί κάθε φορά ο λαός να τον εκπροσωπήσουν στην βουλή. 

Ο καθηγητής Χρήστος Γιανναράς - σε μια πολυ ενδιαφέρουσα συνέντευξη στην Ελη Στάη στις 23/01/2012 στην εκπομπή Νετweek αναλύει του όρους, την σύγχρονη μνημονιακή κατάσταση της χώρας και καταθέτει τις προτάσεις του γιά άρση του αδιεξόδου.......

http://www.ert.gr/webtv/index.php/component/k2/item/1514-%CF%87%CF%81%CE%AE%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%BD%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%82-23/01/2012.html

Έρως Ελευθερίας και Δημοκρατίας

« Σκέψαι τοίνυν ώς εξόν σοι πλουτείν καϊ τοΐσι άπασιν

ΰπο των αει δημιζόντων ουκ οίδ' όπη έγκεκύκλησαι..

...............................................................................

Βούλονται γάp σε πένητ' είναι, και τουθ' ων εινεκ’ , έρώ σοι•

ΐνα γιγνώσκης τον τιθασευτήν, καθ' όταν ουτός σ' έπισίξη

έπι των έχθρων τιν' έπιρρύξας, άγpίως αύτοΐς έπιπηδας.»

                                             Αριστοφάνης - Σφήκες

Σκέψου λοιπόν: Θα μπορούσες να είσαι πλούσιος όπως κι
όλοι, μα οι πολιτικάντηδες σ' έχουν τυλίξει, κι εγώ δεν ξέρω
πώς.
Γιατί θέλουνε να είσαι φτωχός• και θα σου πω για ποιους
λόγους:
για να ξέρεις ποιος είναι το αφεντικό σου, κι άμα σε ρίχνει πάνω
στους εχθρούς του και σου λέει «πάρ' τον!», εσύ να τους χιμάς όλο αγριάδα.
(Λ. Ζενάκος, Βικελαία Βιβλιοθήκη 1991)

PSI. Αναδιάρθρωση χρέους. Η αλήθεια......

 Εδώ και τρείς μήνες απο τον οκτώβριο και μετά,  μέχρι και σήμερα συνεχίζεται αυτό το θέατρο του παραλόγου όπου το  έργο που ανεβαίνει έχει ως τίτλο  " PSI. Η σωτηρία της κόρης ( Ελλάδα ) απο την μαμά ( ευρώπη, Το έψιλον  με μικρό) ". Ηθοποιοί έιναι κορυφαίοι της υποκριτικής τέχνης, Μέρκελ, Σαρκοζί, Γιούνγκερ, Τρισέ, Λαγκάρντ, Σόιμλπε, Παπαδήμος και η υπόθεση είναι απλή, Η κόρη ( Ελλάδα ) ξεστράτησε και η αυστηρή πουριτανή μαμά  ( ευρώπη, Το έψιλον με μικρό) κάνει προσπάθειες  να επαναφέρει την κόρη στην πρώην κατάσταση της,  πληρώνοντας αρχικά 80 δις και τώρα 120 δις αλλά με μια μικρή παράλειψη, οτι οι συνεργάτες της μαμάς έκαναν τα αδύνατα δυνατά να ξελογιάσουν την κόρη και αφου την απομονώσουν να καρπωθούν τους ζουμερούς χυμούς της......διάρκεια  60 χρόνια.



ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΡΕΟΣ: ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΣΟΚ

Tα τελευταία δυο χρονια είμαστε  αγανακτησμένοι αλλά ταυτόχρονα παθητικοί δέκτες μιας ιστορίας τρέλας, που το μόνο που κάνει είναι να δημιουργεί την εικόνα μιας χώρας, η οποία  θέλει  να λύσει τα προβλήματά της, ( οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά ) αλλά με τρόπο που θυμίζει δυστυχώς εποχές που όλοι θέλουμε να ξεχάσουμε γρήγορα, μιας και στηρίξαμε την ελπίδα μας σε έναν τρόπο ζωής και ευημερίας που οι πολιτικοί μας, μας ενέπνευσαν, αλλά που στην πρακτική του εφαρμογή, αποδείχθηκε πολύ κατώτερος των περιστάσεων. Η αρχή έγινε με την αξέχαστη φράση " λεφτά υπάρχουν" και συνεχίστηκε με το απίστευτο αλλά αληθινό γεγονός της σωτηρίας μας, με την υπαγωγή της χώρας μας στο Δ.Ν.Τ., με ψεύτικα στοιχεία και με την φρούδα ελπίδα, οτι μέσα απο το " αδιάβαστο " μνημόνιο το 2003 !!!!, θα επιστρέφαμε στην ευήμερη χειμερία νάρκη της αποχαύνωσης μας. Το πως όμως φθάσαμε στην επερχόμενη χρεοκωπεία της κας ( τα συμπεράσματα δικά σας ) Μέρκελ, είναι ένα αίνιγμα δυσκολότερο και απο αυτό της Σφίγγας. Με αίσθημα ευθύνης, εραστές της αλήθειας και με το όραμα μιας αληθινής δίκαιης κοινωνίας, σας δίνουμε μια μικρή αχτίδα αλήθειας για να δείτε τελικά οτι ο κλέφτης και ψεύτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται........ 





H ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ

Η πρόσφατη υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας των ΗΠΑ από την Standard and Poor's αποκαλύπτει με τον πλέον καθαρό τρόπο ένα "πραξικόπημα" στην ιστορία της δυτικής δημοκρατίας. Άλλωστε για τους άρχοντες του χρήματος, η ιδέα της δημοκρατίας υπήρξε μια αναρχική ιδέα που θα επιθυμούσαν να γίνει παρένθεση στην ιστορία. Αποδείχθηκε λοιπόν ότι στις ΗΠΑ δε κυβερνά πιά το Κογκρέσσο και ο Πρόεδρος, αλλά οι οίκοι αξιολόγησης, Goldmann Sachs, JPMorgan, Merill Lynch. Τρεις ιδιωτικές εταιρείες καθορίζουν το πλαίσιο της διακυβέρνησης (επιτόκια, κέρδη τραπεζών). Έρχεται το κράτος, σαν ανήμπορος συνταξιούχος του ΙΚΑ, και τους λέει, μα κάνετε λάθος δύο τρισεκατομμύρια στους υπολογισμούς σας. Και αυτοί απαντούν ξεδιάντροπα, κάναμε αλήθεια λάθος, αλλά διατηρούμε τα συμπεράσματά μας και σας υποβαθμίζουμε! Την ίδια στιγμή οι Τράπεζες επιτίθενται στην Ιταλία και Ισπανία απαιτώντας απ την ΕΕ αυξημένα επιτόκια δανεισμού και να τους αγοράσει η ΕΚΤ τα ομόλογα στη τιμή που αυτοί θέλουν. Κι αυτή το κάνει, τα χρεώνει δηλαδή στους Ευρωπαίους φορολογούμενους. Ενώ τρεις απ τις μικρότερες χώρες της ΕΕ έχουν μπει σε καθεστώς αποικιακής διοίκησης και λεηλασίας προ πτώχευσης, από τη περίφημη τρόϊκα, εκφραστή του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου. Μόνο θέτοντας υπό εθνικό, κρατικό, κοινωνικό έλεγχο τη χρηματοδότηση της παγκόσμιας οικονομίας, απαγορεύοντας τα χρηματοπιστωτικά παράγωγα, είναι δυνατό να αντιστραφεί η καταστροφική πορεία. Για να συμβεί όμως αυτό θα πρέπει μια σειρά λαϊκών εξεγέρσεων να αντικαταστήσει τη πολιτική τάξη των Ομπάμα, Σαρκοζί, Παπανδρέου, Μέρκελ, Μπαρόζο και άλλων, μια τάξη υπαλλήλων τρίτης κατηγορίας των τραπεζιτών, επιπλέον και διεφθαρμένων και απολύτως εκβιάσιμων στη πλειοψηφία τους, με νέους Ντε Γκωλ, Τσώρτσιλ, Ρούσβελτ, αν όχι Ροβεσπιέρους. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.

Στην αρχαία Αθήνα η διαγραφή των χρεών των φτωχών προς τους πλούσιους, η Σεισάχθεια του Σόλωνα, έβαλε τις βάσεις της Δημοκρατίας, της οποίας το μήνυμα συμπύκνωσε ο Πρωταγόρας με το αξίωμά του "πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος". Σήμερα οι λεγόμενες "αγορές" έχουν σύνθημα για την αντί-Δημοκρατία "πάντων ανθρώπων μέτρον χρήμα". Χρησιμοποιούν το όπλο του χρέους για να υπαγορεύσουν μια οικονομική πολιτική που θέτει σαν πρώτη προτεραιότητα τη ψηλή κερδοφορία των τραπεζών και όσων κατέχουν χρήμα, ανεξαρτήτως συνεπειών, όπως της παγκόσμιας ύφεσης, χειρότερης από το 1929-31. Διαμορφώνουν σταδιακά τις συνθήκες κατάργησης της Δημοκρατίας της πλήρης κατεδάφισης του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους και της μαζικής φτωχοποίησης του ευρωπαϊκού πληθυσμού. Ήδη μια κλωστή απόμεινε να κρατάει τη Δημοκρατία πάνω απ το νερό σε Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ισπανία και πρόσφατα στην Ιταλία, τα κοινοβούλια των οποίων βρίσκονται σε διαρκές δίλημμα είτε να υπογράψουν τη καταστροφή και το ξεπούλημα των χωρών τους, είτε να κάνουν πόλεμο κατά του συστήματος.

Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί όμως συμπεριφέρονται απέναντι σε τέτοιες προκλήσεις όπως τον Αύγουστο του 1914 και του 1939. Παίζουν εγωϊστικά παιχνίδια αντί να οργανώσουν το κοινό αγώνα της Ευρώπης εναντίον της Αυτοκρατορίας του χρήματος. Συμμαχούν με τις αγορές, όπως ο Φάουστ με το διάβολο, σε προγράμματα δολοφονίας χωρών, όπως της Ελλάδας. Μόνο μια πολύ ευρεία, καθολική εξέγερση των Ευρωπαϊκών λαών, μπορεί να σταματήσει αυτόν τον μεταμοντέρνο φασισμό. Είναι τόσο μεγάλη η επίθεση κατά των Ευρωπαίων, που δέχθηκαν και ακόμα περισσότερο θα δεχθούν, που για πρώτη φορά ίσως δημιουργούνται εδώ και δεκαετίες οι κατάλληλες προϋποθέσεις μιας τέτοιας εξέγερσης.