Τις ημύνθη περι πάτρης;Λέει ο ποιητής του Αιγαίου στο “Aξιον Εστί” του:
“Οπου και να σας βρίσκει το κακό αδελφοί
όπου και να θολώνει ο νους σας
μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό
και μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη”.
Ακολουθόντας την συμβουλή του Ελύτη θα μνημονεύσω τον Παπαδιαμάντη, μπας κι εκτονωθώ, - γιατί θαρρώ ότι κι οι περισσότεροι από σας, εξ αιτίας των γενομένων, θα είστε επίσης θυμωμένοι, αγανακτισμένοι.
Ητανε, λοιπόν, Πρωτοχρονιά του 1896 (πριν από 115 χρόνια περίπου) οπότε ο Παπαδιαμάντης έχοντας βιώσει την οικονομική κρίση επί πρωθυπουργίας των Δηλιγιάννη και Τρικούπη με την επακολουθήσασα χρεοκοπία του 1893 (τότε που ο Τρικούπης ανακοίνωσε από του βήματος της Βουλής το περίφημο “Δυστυχώς, κύριοι, επτωχεύσαμεν…”), βλέποντας τα δεινά που περνούσε ο απλός κοσμάκης πήρε την πένα του και στο υπό τον τίτλο “Tις ημύνθη περί πάτρης;” Πρωτοχρονιάτικο άρθρο του στην “Aκρόπολη” ξεθύμανε για τα καλά, γράφοντάς τα χύμα και σταράτα. Eδώ ο παπαδιαμαντικός λόγος προβάλλει οξύς και καταγγελτικός των καταστάσεων και των προσώπων που έφθασαν την Ελλάδα του τέλους του 19ου αιώνα στη χρεοκοπία, στην οικονομική υποδούλωση στους δανειστές της και τον ελληνικό λαό στην εξαθλίωση.
Με τα λόγια αυτά καταλαβαίνουμε το γιατί και το πώς θα αντιμετωπίσουμε τα αδιέξοδα του σήμερα! Επείσης καταλαβαίνουμε γιατί με πείσμα αρνούνται οι εξουσιαστές, να μορφώσουν τον Ελληνικό λαό για την σύγχρονη και παλαιότερη ιστορία του. Γιατί η ιστορία σε διδάσκει να μην επαναλαμβάνεις τα λάθη σου και οι διεφθαρμένοι πολιτικοί δεν θέλουν ο λαός να γνωρίζει.
Μα θα μου πείτε από τότε άλλαξαν πολλά. Ναι , δεν άλλαξε, όμως, η αιτία που γεννά τις κρίσεις σαν αυτή που βιώνουμε και σήμερα και δεν άλλαξε γιατί παραμένει στα πράγματα ίδιο το σάπιο πολιτικοοικονομικό κατεστημένο και οι άνθρωποι που το υπηρετούν. Δεν θέλω να ισοπεδώσω : δεν είναι όλοι οι πολιτικοί – οι “βουλευταί κι οι δήμαρχοι” όπως τους περιγράφει ο Παπαδιαμάντης, θέλω να ελπίζω - το ίδιο, υπάρχουν και τίμιοι άνθρωποι που προσπάθησαν και συνεχίζουν να προσπαθούν να δώσουν στη χώρα και τον τόπο τους κι όχι να πάρουν, να σώσουν τη χώρα και τον τόπο τους και όχι τον εαυτό τους, αλλά αυτοί αποτελούν φωτεινές εξαιρέσεις που δεν ανατρέπουν τον κανόνα που παράγει παρακμή, δεν γκρεμίζουν το σύστημα που γεννά τη διαφθορά.
Διαβάστε τι γράφει ο κυρ – Αλέξανδρος και κάντε τους συνειρμούς σας:
"Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων;
Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια . Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος.
Αυτοί οι πολιτικοί, αυτοί οι βουλεπταί, εκατέστρεψαν το έθνος, ανάθεμά τους. Κάψιμο θέλουν όλοι τους! Τότε σ' εξεθέωναν οι προεστοί κ' οι 'γυφτοχαρατζήδες', τώρα σε 'αθεώνουν' οι βουλευταί κ' οι δήμαρχοι.
Αυτοί που είχαν το λύειν και το δεσμείν εις τα δύο κόμματα, τους έταζαν 'φούρνους με αρβέλια', δώσαντες αυτοίς ουχί πλείονας των είκοσι δραχμών μετρητά, απέναντι, καθώς τους είπαν, και παρακινήσαντες αυτούς να εξοδεύσουν κι απ' τη σακκούλα τους όσα θέλουν άφοβα, διότι θα πληρωθούν μέχρι λεπτού, σύμφωνα με τον λογαριασμόν , όν ήθελαν παρουσιάσουν.
Το τέρας το καλούμενον επιφανής τρέφει τη φυγοπονίαν, την θεσιθηρίαν, τον τραμπουκισμόν, τον κουτσαβακισμόν, την εις τους νόμους απείθειαν. Πλάττει αυλήν εξ αχρήστων ανθρώπων, στοιχείων φθοροποιών τα οποία τον περιστοιχίζουσι, παρασίτων τα οποία αποζώσιν εξ αυτού…
Μεταξύ δύο αντιπάλων μετερχομένων την αυτήν διαφθορά, θα επιτύχει εκείνος όστις ευπρεπέστερον φορεί το προσωπείον κ' επιδεξιώτερον τον κόθορνον.
Αμυνα περί πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θεσμών, η εθνική αγωγή, η χρηστή διοίκησις, η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και πιθηκισμού, του διαφθείροντος το φρόνημα και εκφυλίσαντος σήμερον το έθνος, και η πρόληψις της χρεοκοπίας."
Κόθορνος = άνθρωπος αναξιόπιστος που αλλάζει απόψεις και θέσεις από ιδιοτέλεια
[Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, Γ. Μπαμπινιώτη, σελίδα 909, λήμμα Κόθορνος]
