ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΤΡΑΠΕΙ ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΜΑΣ ΤΕΛΟΣ;

Mπορεί να αποτραπεί το ιστορικό μας τέλος; 

Tου Xρηστου Γιανναρα 

 O Aντώνης Mπενάκης πρόσφερε στο ελληνικό κράτος τις ιδιωτικές του

συλλογές για να ιδρυθεί το Mουσείο που φέρει το όνομά του.Δώρισε

το κτήριο του πατρικού του σπιτιού για να στεγαστεί το Mουσείο. 

Πρόσφερε και το απαιτούμενο οικονομικό κεφάλαιο για να μπορεί να 

λειτουργήσει. Γιος του Eμμανουήλ Mπενάκη (επίσης εθνικού ευεργέτη,

επανειλημμένα υπουργού, δημάρχου Aθηναίων) και αδελφός της Πηνελόπης 

Δέλτα, ο «Tρελλαντώνης» έδωσε την ψυχή του στο μουσείο που έστησε,

παρά το φόρτο και άλλων παράλληλων δραστηριοτήτων κοινωνικής προσφοράς. 

  Θέλω να διασώσω σε δημόσιο λόγο μιαν ελάχιστη, αλλά καθόλου ασήμαντη λεπτομέρεια συμπεριφοράς του Aντώνη Mπενάκη. Eίχα την τύχη να μου την αφηγηθεί ο Mανώλης Xατζηδάκης - ο γνωστός βυζαντινολόγος, μέλος της Aκαδημίας Aθηνών, επί χρόνια διευθυντής του Mουσείου Mπενάκη. Eφτανε κάθε πρωί ο Aντώνης Mπενάκης στο Mουσείο, με κοστούμι πρωινό, άψογο, ραμμένο στην Aγγλία. Γύρω στις 11 κατέφθανε από το σπίτι του (στην οδό Λυκείου) οικιακή βοηθός, με το μαύρο φόρεμα και την άσπρη δαντελένια ποδιά, φέρνοντας σε ασημένιο δίσκο τον καφέ του και γλυκό του κουταλιού. Tο μεσημέρι γύριζε στο σπίτι του για φαγητό και επέστρεφε το απομεσήμερο στο Mουσείο, με άλλο, απογευματινό τώρα, κοστούμι. Για το βράδυ ήταν αυτονόητο, είτε στο σπίτι είτε σε έξοδο, ότι θα φορούσε τρίτο, βραδινό κοστούμι. Eίχε ο Aντώνης Mπενάκης τον δικό του ράφτη στην Aγγλία, που διέθετε «κούκλα» (ομοίωμα) του αιγυπτιώτη Eλληνα - ο Mπενάκης απλώς παράγγελνε και ο εγγλέζος ράφτης έκοβε και έραβε τα πρωινά, απογευματινά, βραδινά κοστούμια του εντολέα του.

 Oταν με τη γερμανική εισβολή, το 1941, κατέρρευσε το ελληνικό μέτωπο στην Aλβανία, άρχισαν να καταφθάνουν στην Aθήνα ατέλειωτο πλήθος Eλλήνων στρατιωτών έχοντας διανύσει με τα πόδια εκατοντάδες χιλιόμετρα - έφταναν κουρελιασμένοι, πληγιασμένοι, ψειριασμένοι, βρώμικοι, εξουθενωμένοι. Tότε ο Aντώνης Mπενάκης βγήκε στην πόρτα του Mουσείου του και μοίρασε όλα του τα κοστούμια, πρωινά, απογευματινά, βραδινά, σε αυτούς τους στρατιώτες. Kαι από την ημέρα εκείνη, στα τριάμισι χρόνια της γερμανικής κατοχής που ακολούθησε, ο Aντώνης Mπενάκης φορούσε κάθε μέρα, πρωί, απόγευμα, βράδυ, το ίδιο ένα και μοναδικό κοστούμι.

 Tέτοια ήταν τα μέτρα της αρχοντιάς, το αυτονόητο ήθος των μεγαλοαστών, που κατά κανόνα προέρχονταν από τον εκτός ελλαδικού - κοραϊκού κράτους κοσμοπολίτικο Eλληνισμό. Δεν ήταν ταξικό σύνδρομο η αρχοντιά, παρ' όλο που η σεμνότητα και το αυτονόητο της πράξης πρόδιδε μακρό παρελθόν αστικής καλλιέργειας, «αίσθηση» κοινωνικής οφειλής, αντανακλαστικά αυθόρμητης έκφρασης αυτής της «αίσθησης». Yπήρχαν παράλληλα αγροτικές φαμίλιες με συνέχεια αιώνων στην ύπαιθρο, όχι οπωσδήποτε μεγαλοκτηματιών, που είχαν τον δικό τους τρόπο να εκφράζουν την αρχοντιά της ανιδιοτέλειας, την αυτονόητη «αίσθηση» της κοινωνικής οφειλής. Δεν μας χωρίζουν παρά δύο μόνο ή τρεις γενεές από την πραγματικότητα που επέτρεπε στον Zήσιμο Λορεντζάτο να λέει ότι «η πραγματική αριστοκρατία στην Eλλάδα σώζεται στα χωριά».

 Tι μεσολάβησε και η ελλαδική κοινωνία εκβαρβαρώθηκε με τόσο βάναυση μετάλλαξη σε ζούγκλα εγωκεντρικού πρωτογονισμού; Ποιος καταλύτης εξαφάνισε την «αίσθηση» της πατρίδας και της κοινωνικής οφειλής, μεταμόρφωσε τον Eλληνώνυμο σε άπληστο, χρηματολάγνο αρπακτικό; Ποια η αιτία για να εξαλειφθεί η αρχοντιά από την Eλλάδα, η αυτονόητη ταύτιση της έννοιας «άρχουσα τάξη» με την έννοια «κοινωνική οφειλή»; Διαλύθηκαν θεσμοί και λειτουργίες κοινωνίας της ζωής, κυριάρχησε το θηριώδες ατομικό συμφέρον, η ενστικτώδικη ηδονοθηρία, το ακοινώνητο «δικαίωμα». O Aντώνης Mπενάκης μοίραζε τα κοστούμια του στους εξαθλιωμένους φαντάρους και σήμερα ο απόγονός του, δισέγγονος της αδελφής του, Aντώνης Σαμαράς μοιράζει κυβερνητικά υπουργεία, σαν να είναι κοστούμια του, σε όσους τον βοήθησαν να ανέβει στην αρχηγία του κόμματος ή ψηφοθηρούν αποτελεσματικά στις εκλογικές τους περιφέρειες. Tην ώρα που την Eλλάδα τη σπρώχνουν βίαια και εξευτελιστικά στο περιθώριο της Iστορίας. Aν δεν απαντήσουμε στο ερώτημα για την πραγματική αιτία του καταιγιστικού εκβαρβαρισμού μας, δεν υπάρχει ελπίδα ούτε για τον επισιτισμό μας. O πρόεδρος της Bουλής, δεύτερος στην πολιτειακή ιεράρχηση τιμών και ευθυνών, βωμολοχεί δημόσια με απερίγραπτο λεξιλόγιο σεξουαλικής χυδαιότητας και ο απόγονος των Mπενάκηδων πρωθυπουργός θεωρεί αυτονόητη αυτή τη συλλογική διαπόμπευση: την ανέχεται. Δεν είναι εικόνα συντεταγμένης κοινωνίας αυτή, είναι εφιάλτης εκθηριωμένης αγέλης. Kαι η κυβέρνηση Σαμαρά ακκίζεται ότι δήθεν κάνει πολιτική παραδίδοντας τους Eλληνες, μέχρι πέμπτης γενεάς από σήμερα, σε μεθοδικά προγραμματιζόμενη από τους δανειστές μας εθνοκτονία. Δεν υπάρχει πια πατρίδα, υπάρχει μόνο υπηκοότητα, είμαστε τάχα «πολίτες» ενός δήθεν κράτους. H συλλογικότητα ως κράτος μεταπρατικό και παρακμιακό, όπως το Eλλαδιστάν σήμερα, είναι μόνο απειλή και καθόλου πατρίδα - για το αδιαφοροποίητο άτομο-πολίτη είναι εχθρός, αντίπαλος θανάσιμος (στην κυριολεξία): Kατακλέβει τα ασφαλιστικά ταμεία, τις αποταμιεύσεις των πολιτών, ληστεύει το κοινωνικό χρήμα, τους φόρους των πολιτών, νομιμοποιεί την κοινωνική αδικία, τις πελατειακές σχέσεις των επαγγελματιών της εξουσίας με τους ψηφοφόρους. Tο ίδιο το κράτος αλλοτριώνει μεθοδικά τη φιλοπατρία σε ιδεολόγημα, ρητόρευμα, ψυχολόγημα, δηλαδή σε εθνικισμό - το να είσαι Eλληνας λειτουργεί ακριβώς όπως το να είσαι οπαδός ποδοσφαιρικής ομάδας, «και τα μυαλά στο κάγκελο». Για ένα τέτοιο κράτος μόνο ανεγκέφαλοι θα θυσίαζαν τη ζωή τους. Oι δυτικές κοινωνίες, λόγω μακραίωνων εθισμών στον νομικισμό, στον ωφελιμιστικό σεβασμό της σύμβασης, ταυτίζουν το κράτος με τον αποτελεσματικό εγγυητή των συμβάσεων, της προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων, της ομαλής λειτουργίας της αγοράς. Bεβαίως σήμερα γι' αυτό το χρηστικό κράτος είναι επίσης ανοησία να θυσιάσεις τη ζωή σου, γι' αυτό και οι στρατοί γίνονται μισθοφορικοί, χρυσοπληρώνουν τα κράτη επαγγελματίες της διακινδύνευσης, «κασκαντέρ». 

 Για τον Eλληνα (όσο ακόμα υπήρχε το είδος) πατρίδα ήταν η γλώσσα, η κοινότητα ως σαρκωμένη ιστορική συνείδηση, το «ιερό» όχι ως πεποιθήσεις αλλά ως ευ-σέβεια: πάλη για τον φωτισμό «νοήματος» της ύπαρξης, του κόσμου, της Iστορίας. Mόνο η επιστροφή στη γλώσσα, στην ιστορική συνείδηση ένσαρκη σε κοινότητα, στα κείμενα και στην Tέχνη που παρήγαγε η πάλη των Eλλήνων για «νόημα», μόνο μια πολιτική πρακτική που θα υπηρετήσει θεσμικά αυτή την επιστροφή, θα μπορέσει ίσως να αναστήσει τον ιστορικά νεκρό πια Eλληνισμό.

 Γλώσσα, μικρή κοινότητα, σάρκα «νοήματος».

Ποια ήταν η περίφημη Δημοκρατία της Βαιμάρης

Το τελευταίο διάστημα ακούμε διαρκώς ότι η κατάσταση που βιώνουμε σήμερα στην Ελλάδα παραπαίμπει στη περίφημη "Δημοκρατία της Βαιμάρης".

Τι συνέβη στη Γερμανία σ' εκείνη την χρονική περίοδο, αμέσως μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η λήξη του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου βρίσκει την Αυτοκρατορική Γερμανία με το μέρος των ηττημένων. Τη θέση της μοναρχίας παίρνει το Δημοκρατικό πολίτευμα. Την πορεία αυτού, από τη γέννησή έως την πτώση του, περιγράφει ο Γερμανός Πανεπιστημιακός Χάινριχ Βίνκλελ στο βιβλίο του με τίτλο "Η Δημοκρατία της Βαϊμάρης-Η ανάπηρη Δημοκρατία" που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις.

Το πολίτευμα αυτό προκύπτει ως αποτέλεσμα των σοσιαλδημοκρατών, των κεντρώων και των φιλελεύθερων, αναφέρει ο συγγραφέας. Στη συνέχεια όμως δέχεται επίθεση από ακραίες δυνάμεις των ναζιστών, των εθνικιστών αλλά και των κομμουνιστών. Παράλληλα αναλαμβάνει να διαχειριστεί την οικονομική κρίση που έχει ξεσπάσει στη Γερμανία, η οποία τελεί υπό ένα καθεστώς ταπεινωτικού ελέγχου από τους νικητές του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου.
Η Γερμανία, σε αυτή την χρονική περίοδο, μετρά απώλειες εκατομμυρίων ανθρώπων. Το γεγονός αυτό οφείλεται στα νέα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν κατά τον Α΄Παγκόσμιο (φλογοβόλα, δηλητηριώδη αέρια, τορπίλες από υποβρύχια, βομβαρδιστικά αεροπλάνα) . Ακολουθεί η υπογραφή της ανακωχής του πολέμου με τη Γερμανία να πορεύεται σε ένα νέο ιστορικό μονοπάτι.
Στα ανατολικά της χώρας, στη γραφική πόλη της Βαϊμάρης ο λαός συνέρχεται σε εθνοσυνέλευση προκειμένου να δημιουργήσει ένα νέο Σύνταγμα.

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: ΑΠΟΡΡΗΤΑ έγγραφα του Stratfor και του wikiLeaks για την σύνδεση Ελλάδας με το δολάριο - Ποιος ο ρόλος του Γιώργου Παπανδρέου;

Επικοινώνησα πρόσφατα με έναν ομογενή μας στο Εξωτερικό, ο οποίος μάλιστα κατοικεί μόνιμα στις ΗΠΑ, και το αποτέλεσμα αυτής της επικοινωνίας, με εξέπληξε ομολογουμένως ευχάριστα.

Όχι μόνον δια την πρόσφατη επικοινωνία μου με έναν επιστήμονα Έλληνα ομογενή μας παγκοσμίου κύρους, αυτού καθ’εαυτού, αλλά και διότι με τις πληροφορίες τις οποίες μου παρείχε, όσο και την αρθρογραφία του στον Ελληνικό και ξένο τύπο, "φώτισε" πλευρές άγνωστες για μένα, επιβεβαιώνοντας ουσιαστικά το πρώτο μέρος του άρθρου.

Το αντικείμενο της επικοινωνίας ήταν το «περί της πατρότητας της πρότασης» ή του σεναρίου της περιβόητης πλέον ένταξης της Ελλάδος στην ζώνη του δολαρίου, την οποία και δημοσιεύω. ...

ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΟΣ ΝΙΤΣΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

Απίθανα και απροσδόκητα επίκαιρος ο Γερμανός φιλόσοφος! Στο πρώτο του βιβλίο, με τίτλο “Η Γέννηση της Τραγωδίας” (1872) και συγκεκριμένα στο κεφάλαιο 15, ο Φρειδερίκος Νίτσε κάνει μία ιδιαίτερη μνεία στο ελληνικό έθνος αποδεικνύοντας ότι ο ίδιος είναι πολύ μπροστά από την εποχή του...
Αξίζει τον κόπο να διαβάσετε το σχετικό χαρακτηριστικό απόσπασμα:

«Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες.
Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.
Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικά ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του. Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ’ αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.
Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους, οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα».

Πραγματικά προφητικός ο Γερμανός φιλόσοφος για όσους Ευρωπαίους και μη, παριστάνουν τους "φίλους" και τους "βοηθούς" στην Ελλάδα, αποκαλύπτοντας ποιά είναι τα αληθινά ελατήριά τους.

ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΕΥΡΩΠΗ ΜΙΛΑΜΕ;

Για πια Ευρώπη μιλάμε; Σε ποιά Ευρώπη ζούμε πια; Σε ποιά ενωμένη Ευρώπη ελπίζουμε; Και ποιά ενιαία Ευρώπη θέλουμε;
Όλοι μας γινόμαστε τους τελευταίους μήνες μάρτυρες μιας γενικής αναταραχής των λαών της Ευρώπης, ιδίως των κρατών που απαρτίζουν την Ευρωζώνη. Η αναταραχή εκφράζεται είτε με απεργίες, είτε με διαδηλώσεις ειρηνικές(αγανακτισμένοι) ή μη, είτε με αυτοκτονίες που τείνουν να πάρουν ανησυχητικές διαστάσεις. Οι διαφορές ανάμεσα στα κράτη του Βορρά και τα κράτη του Νότου γίνονται όλο και πιο μεγάλες και αγεφύρωτες. Η αυξανόμενη φτώχεια και ανεργία διαλύει όλο και σε περισσότερους, κάθε ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον. Απαισιοδοξία και αδιέξοδα κυριαρχούν αντί για αισιοδοξία και ελπίδα. Το ζοφερό σκηνικό έρχονται να συμπληρώσουν ανάξιες κυβερνήσεις-μαριονέτες σε όλα ανεξαιρέτως τα κράτη, άσχετα αν σε κάποια δείχνουν ότι καταφέρνουν να διατηρήσουν ισχυρή οικονομία. Μπορεί άραγε κάποιος να φανταστεί σε μια ισχυρή οικονομία όπως η Γερμανία, να περιφέρονται το βράδυ αξιοπρεπείς (μέχρι πρότινος) συνταξιούχοι και να ψάχνουν στους κάδους για τροφή; Όχι βέβαια, φαντάζει απίθανο. Κι όμως, όταν ένας συνταξιούχος εργάτης μετά από 35-40 χρόνια εργασίας παίρνει 1000 ευρώ και το ενοίκιο μόνο έχει 600 με 700 ευρώ, άντε να ζήσει με τα υπόλοιπα. Και ας μην αναφερθούμε με παραδείγματα σε χώρες του νότου. Βέβαια υπάρχουν πάντα και οι υψηλόμισθοι, αλλά αυτοί είναι η μειοψηφία.
Ή ποιά είναι η κοινωνική ευαισθησία της πάλαι ποτέ γηραιάς ηπείρου με τις κοινωνικές παροχές που αποτελούσαν οδηγό για όλο τον υπόλοιπο κόσμο; Όταν περικόπτονται επιδόματα ανεργίας, οικογενειακά, συντάξεις αναπηρίας, πολυτέκνων και άλλων ασθενών κοινωνικών ομάδων; Ποιά είναι η φροντίδα για τη παιδεία, όταν περικόπτονται τα κονδύλια και διπλασιάζονται τα δίδακτρα για τά Πανεπιστήμια (Μεγ. Βρεταννία);

Αυτή λοιπόν ήταν η ενωμένη Ευρώπη των λαών, που πιστέψαμε όλοι το 1970 έως και το 2000; Αυτή είναι η Ευρώπη που ονειρεύτηκαν ηγέτες όπως ο H. Schmidt, ο F. Mitteran, o Κ. Καραμανλής, o H. Kohl κ.ά.; Γι αυτή την Ευρώπη αγωνίστηκαν; Σίγουρα όχι. Αυτοί πίστεψαν σε μια Ευρώπη ισότητας, ισονομίας, όπου όλοι θα φρόντιζαν για όλους και που ο κάθε Ευρωπαίος, χωρίς να χάσει την εθνικότητά του, θα αισθανόταν πρώτα Ευρωπαίος κι ύστερα Γάλλος, Γερμανός, Έλληνας ή Ολλανδός. Γι αυτό το όνειρο αγωνίζονταν όλοι οι πρωτεργάτες της Ευρωπαϊκής Ιδέας. Να βρεί η Ευρώπη, που έζησε δύο Παγκοσμίους πολέμους στο έδαφός της, αυτά που την ενώνουν και το κοινό μέλλον.

Τι έγινε όμως; Γιατί εκτροχιάστηκαν αυτές οι ιδέες; Όλα πήραν στραβό δρόμο τη δεκαετία του 1990-2000, όταν οι κυβερνήσεις πολλών ευρωπαϊκών κρατών, παραδόθηκαν κυριολεκτικά στους τραπεζίτες και στα παράγωγά τους όπως οι μεγάλες χρηματοπιστωτικές εταιρείες Goldman Sachs, Morgan Stanley κ.ά. και στους γνωστούς οίκους αξιολόγησης. Με μόνο το προσωπικό κέρδος πούλησαν τους λαούς τους και τους θυσίασαν στους βωμούς του χρήματος και της εξουσίας. Δεν έχουν σημασία τα ονόματα, όλοι έκαναν ακριβώς το ίδιο. Η επόμενη γενιά προέδρων και πρωθυπουργών μετά το 2000 ήταν πια πειθήνια όργανα αυτών των τραπεζιτών, οι οποίοι είχαν αυξήσει τη δύναμή τους και έπαιζαν το παιχνίδι με δικούς τους όρους.

Οι λαοί το κατάλαβαν κάπως αργά. Αλλά το κατάλαβαν. Και κανείς δε θέλει μια τέτοια Ευρώπη. Μια τέτοια ενωμένη Ευρώπη της πείνας και της εξαθλίωσης των λαών, είναι καταδικασμένη. Αργά ή γρήγορα θα διαλυθεί. Να διαλυθεί όμως και να ξαναρχίσει με εκείνες τις ιδέες που ξεκίνησε κάποτε. Με εκείνα τα θεμέλια του πολιτισμού και της πίστης που θα ανεγείρουν ένα ισχυρό και όμορφο οικοδόμημα, πιστό στις αξίες που δημιούργησε χιλιάδες χρόνια τώρα.        

ΠΟΙΟΙ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;

Η ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ ΠΟΥ ΚΥΒΕΡΝΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΟ 1743

Μάγιερ Αμσκελ Ρόθτσιλντ: Ο Γερμανός ιδρυτής της δυναστείας της κόκκινης ασπίδας και των ιδιοκτητών της Ελλάδας που μπορεί να μπλοκάρει ακόμα και απόφαση της Κυβέρνησης!

Πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Λάζαρου Ελευθεριάδη στο aegeantimes.gr 


  

«Δώσε μου τον έλεγχο των χρημάτων ενός έθνους και δεν με νοιάζει ποιος φτιάχνει τους νόμους», έλεγε τον 18ο αιώνα ο Μάγιερ Άμσκελ Ρόθτσιλντ, μέλος μιας από τις πιο ισχυρές οικονομικά οικογένειες του κόσμου, η οποία έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στη γέννηση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Το όνομα τους στα γερμανικά σημαίνει «κόκκινη ασπίδα» και οι ιστορικοί εικάζουν ότι μπορεί να προέρχεται από μια κόκκινη ασπίδα που κρεμόταν στην πύλη του σπιτιού τους, στη Φρανκφούρτη.

Η πρώτη αξιοσημείωτη αναφορά του ονόματος Ρόθτσιλντ, που στο μέλλον θα αποτελέσει βασικό κύτταρο του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, ήταν αυτή του Μάγιερ Άμσκελ, που γεννήθηκε το 1743.

Ήταν ένας έμπορος σπάνιων μετάλλων, κερμάτων, αντικών και άλλων αξιοπερίεργων αντικειμένων.

Με καμία κοσμική εκπαίδευση και μόλις ικανός να μιλήσει ή να γράψει την γερμανική γλώσσα, ο κ. Μάγιερ Ρόθτσιλντ (1744-1812), έγινε ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στη Γερμανία. Ίδρυσε μια δυναστεία τραπεζιτών, οι οποίοι χρηματοδοτούσαν τους πολέμους και τις ιδιοτροπίες των ευγενών και των κυβερνήσεων.

Ο Μάγιερ Άμσκελ Ρόθτσιλντ, ήταν ο γιος του Μωυσή Άμσκελ Ρόθτσιλντ και της Σοένκε Ρόθτσιλντ, και γεννήθηκε στη Φρανκφούρτη της Γερμανίας στις 23 Φεβρουαρίου 1744. Ηταν το τέταρτο από τα οκτώ παιδιά της οικογένειας. Ο πατέρας του ήταν ένας αργυραμοιβός και έμπορος στο μεταξωτό ύφασμα. Το επώνυμο προήλθε από το σπίτι όπου ο Ισαάκ Ελκχανάν († 1585) ζούσε στη Φρανκφούρτη. Εκείνη την εποχή, ήταν μια κοινή πρακτική να δίνουν ονόματα στα σπίτια (όπως Λευκό, πλοίων, πράσινο, κλπ.). Τό σπίτι των Ελκχανάν ονομαζόταν «zum Roten Schild» (στη Κόκκινη Ασπίδα), από το οποίο και προήλθε το τελευταίο όνομα Ρόθτσιλντ.

Το 1664, ο εγγονός Ναφθαλί Ισαάκ άφησε την «οικία της Κόκκινης Ασπίδας» και μετακόμισε σε ένα σπίτι το οποίο ονομάζεται «Hinterpfann», που σημαίνει «το σπίτι στο πίσω μέρος της κατσαρόλας», αλλά κράτησε το επώνυμο Ρότσιλντ!!!

Οι Εβραίοι της Φρανκφούρτης ήταν υποχρεωμένοι να ζουν χωριστά από τους χριστιανούς σε ένα στενό δρομάκι που ονομάζεται «Judengasse», ή αλλιώς «αλέα των Εβραίων».

Ο δρόμος ήταν ένα σκοτεινό, και βρώμικο σοκάκι, και μύριζε και ήταν πάντα υπερπλήρες . Οι 3.000 Εβραίοι κάτοικοί του, είχαν «κλειδωθεί» σε αυτό το γκέτο, με χριστιανικές γιορτές, ακόμη και τη νύχτα.

Οι Εβραίοι της Φρανκφούρτης δεν μπορούσαν να μπουν σε ένα δημόσιο κήπο, να επισκεφθούν ένα κατάστημα καφέ, ή να περπατήσουν περισσότερο από δύο τετράγωνα παραπλεύρως του δρόμου.

Παρά το γεγονός ότι τον δέκατο όγδοο αιώνα και σε άλλες γερμανικές πόλεις επιβάλλοντο περιορισμοί σχετικά με τους Εβραίους, σε καμία άλλη πόλη, δεν ήταν τόσο σκληροί όσο εκείνοι της Φρανκφούρτης.

Η Φρανκφούρτη ήταν ένα σημαντικό κέντρο εμπορίου, με πολλούς τραπεζίτες και χονδρέμπορους. Η πόλη βρισκόταν στο σταυροδρόμι των πέντε διεθνών χερσαίων διαδρομών και καθόταν στις όχθες του ποταμού Main, κοντά στο σημείο όπου συνδέεται με τον Ρήνο. Έτσι η Φρανκφούρτη βρισκόταν σε μια κεντρική τοποθεσία που συνέδεε την Αγγλία, τη Ρωσία και την Ιταλία.

Ο Μάγιερ Άμσκελ Ρόθτσιλντ, παρακολούθησε ένα εβραϊκό σχολείο, που ονομάζεται «Χέντερ», αρχίζοντας από την ηλικία των τριών ή τεσσάρων ετών. Εκεί σπούδασε τα ιερά βιβλία των Εβραίων, την Τορά και το Ταλμούδ.

Μέχρι την ηλικία των επτά ή οκτώ, ο κ. Μάγιερ Άμσκελ Ρόθτσιλντ και οι συμμαθητές του θα είχαν διαβάσει τα πέντε βιβλία του Μωυσή στα εβραϊκά και «Judendeutsch», ένα μείγμα από τα εβραϊκά και τη διάλεκτο της Φρανκφούρτης. (οι Εβραίοι της Φρανκφούρτης δεν μιλούσαν «γίντις»).

Στο σπίτι, του κ. Μάγιερ Άμσκελ Ρόθτσιλντ, όλοι βοηθούσαν στην οικογενειακή επιχείρηση, με θελήματα σε άλλους τοκογλύφους και την ανταλλαγή διαφόρων νομισμάτων, τα οποία ο πατέρας του αντάλλασσε με τοπικά χρήματα.

Το 1775, στην ηλικία των έντεκα, πήγε να σπουδάσει σε εβραϊκό ιεροδιδασκαλείο, στην Γιεσιβά, κοντά στη Νυρεμβέργη. Λίγους μήνες αργότερα, η ευλογιά, έπληξε τη Judengasse.

Ο πατέρας του πέθανε στις 6 Οκτ, 1755. Η μητέρα του πέθανε στις 29 Ιουνίου 1756. Ετσι επέστρεψε στο σπίτι για να ζήσει ορφανός αλλά υπό την κηδεμονία συγγενών του.

Στην ηλικία των 13ών, ο Ρόθτσιλντ πήγε στο Αννόβερο για να μαθητεύσει στην τράπεζα του Γόλφ Τζέικομπ Οπενχάιμ. Οι Οπενχάιμ ήταν Εβραίοι - τραπεζίτες οι οποίοι χρησιμοποιούσαν τίς διασυνδέσεις των οικογενειών τους, σε όλη την Ευρώπη για να παράσχουν «πίστωση δικαιωμάτων» .Το αντικείμενο της εργασίας για τους Ρόθτσιλντ ήταν να μάθουν, πώς να διεξάγουν εξωτερικό εμπόριο και πώς να χειρίζονται το θέμα με μετρητά ή συναλλαγματικές.

Στο Ανόβερο, έμαθε για σπάνια και παλαιά νομίσματα και μετάλλια, τα οποία οι συλλέκτες συχνά αγόραζαν ως επένδυση. Από την ηλικία των 18 ετών, ήταν ένας εμπειρογνώμονας στον τομέα αυτό και άρχισε να αγοράζει σπάνια νομίσματα της συλλογής του Βον Εστορφ.

Στο τέλος του πολέμου των επτά ετών, το 1763, επέστρεψε στο σπίτι Ρόθτσιλντ στη Φρανκφούρτη.

Μέσω αυτής της επιχείρησης ο Ρόθτσιλντ μπήκε στο πριγκιπάτο του πρίγκιπα Γουλιέλμου, τον μελλοντικό Πρίγκιπα της Έσσης , και κληρονόμο μιας τεράστιας περιουσίας. Το 1769, ζήτησε ο Ρόθτσιλντ από τον Γουλιέλμο του Βίλχεμ, τον τίτλο του δικαστικού παράγοντα, ή κορώνα, που σημαίνει ότι είχε πλέον δοσοληψίες με μεγαλύτερα δικαιώματα.

Ο τιμητικός τίτλος επέτρεπε στον Ρόθτσιλντ να κρεμάσει μια ασπίδα διακοσμημένη με τα όπλα της Έσσης στην πόρτα του σπιτιού του.

Ο τίτλος όμως δεν επέτρεπε οποιαδήποτε ειδικά προνόμια. Ο Ρόθτσιλντ ακόμα δεν μπορούσε να αφήσει το Judengasse, και να περπατήσει ελεύθερα τη νύχτα ή τις Κυριακές. Του πήρε 14 χρόνια για να επιτύχει εκείνη την «τιμή»!!!

Στις 29 Αυγούστου 1770, παντρεύτηκε και το 1792, η οικογένεια είχε αυξηθεί, και περιελάμβανε τούς, Αμσκελ, Σολμών, Ναθαναήλ, Μπέλκε, Μπρεινλίνκε, Calmann, Τζούλι, Ενριέττα, και τον Ιακώβ.

Το 1784, στην ηλικία των σαράντα ετών, οι Ρόθτσιλντ ήταν αρκετά εύποροι και αγόρασαν ένα μεγαλύτερο σπίτι στην Judengasse που είχε μέχρι και μια αντλία νερού (εθεωρείτο ότι είναι μια μεγάλη πολυτέλεια εκείνο τον καιρό).

Το 1785, ο πρίγκιπας Γουλιέλμος έγινε ο νέος πρίγκιπας, και ο πλουσιότερος άνθρωπος στην Ευρώπη.

Ο Ρόθτσιλντ του πούλησε τα κοσμήματά του και καλλιέργησε μια σχέση με τον διευθύνοντα σύμβουλο των εσόδων του Γουλιέλμου.

Ο Γουλιέλμος μέσω των ιδιωτικών επενδύσεων Ρόθτσιλντ, επενδύει, πράγμα το οποίο του απέφερε ένα μεγάλο κέρδος και άρχισε να κάνει λίγο περισσότερες συναλλαγές με τον Ρόθτσιλντ. Οι επόμενες επιχειρηματικές συναλλαγές του ήταν επιτυχείς. Με τη βοήθεια των γιων του, Σολομών και Αμσκελ, η οικογένεια έγινε μια σημαντική εταιρεία χονδρεμπορίας μαλλιού, βαμβακιού και υφασμάτων.

Το 1792, τα στρατεύματα της Γαλλικής Επανάστασης κατέλαβαν την Φρανκφούρτη για έναν χρόνο. Ο Γουλιέλμος δεν μπορούσε να αποφασίσει αν πρέπει να παραμείνει ουδέτερος στον πόλεμο μεταξύ της Γαλλίας και του μεγάλου συνασπισμού της Αγγλίας, της Πρωσίας και της Αυστρίας, ή αν θα πρέπει να ενταχθεί στην συμμαχία. Η επιδότηση των 100.000 στερλινών από την Αγγλία τον έπεισε να συμμετάσχει στο συνασπισμό. Ο Ρόθτσιλντ “έβγαλε” κέρδος με την προεξόφληση των χρημάτων που εισπράχθηκαν από την Αγγλία. Παράλληλα συμβάλλεται με τον αυστριακό στρατό και τον προμηθεύει με σιτάρι, στολές, άλογα και εξοπλισμό.

Το 1796, τα στρατεύματα του Ναπολέοντα έκαναν επίθεση κατά της Φρανκφούρτης, και κατά λάθος πήρε φωτιά η Judengasse αφήνοντας άστεγους περίπου 2.000 κατοίκους.

Οι εκτοπισμένοι Εβραίοι είχαν το δικαίωμα να ζουν στο χριστιανικό μέρος της πόλης για έξι μήνες μόνο. Παρά το γεγονός ότι η Βουλή στην Πράσινη Ασπίδα δεν είχε καταστραφεί, οι Ρόθτσιλντ εκμεταλλεύτηκαν την χαλαρότητα στους νόμους της πόλης, για ενοικίαση χώρου για όλες τις πραμάτειες, έξω από το γκέτο. Την ίδια χρονιά, έκανε συνεργάτες του στην επιχείρηση, τους τρεις μεγαλύτερους γιους του.

Ο Νάθαν Ρότσιλντ ήταν ο πιο προικισμένος από τους γιους του Μάγιερ. Ήταν δημιουργικός, εργατικός και ανεξάρτητος.

Ο Νάθαν ήταν υπεύθυνος για την εισαγωγή προϊόντων από την Αγγλία. Το 1798, η ιστορία συνεχίζεται, και ο Νάθαν αποφάσισε να αγοράσει προϊόντα απευθείας από την Αγγλία, αντί να χρησιμοποιεί μεσάζοντες.

Στην πραγματικότητα, Μάγιερ είχε πάρει την απόφαση να στείλει στην Αγγλία τον Νάθαν. Έτσι ο Rothschild ίδρυσε τό πρώτο του υποκατάστημα στο εξωτερικό.

Το 1800, ο αυτοκράτορας ονομάζει και απονέμει στους Ρόθτσιλντ έναν τίτλο τιμής, που τους έδωσε το δικαίωμα να φέρουν όπλα. Το 1802, ο κ. Ρόθτσιλντ άλλαξε την ορθογραφία του ονόματός του από "Meyer" σε "Mayer".

Ένα χρόνο αργότερα, ο Wilhelm Rothschild διορίστηκε επικεφαλής πράκτορας στο δικαστήριο, η υψηλότερη μορφή του δικαστηρίου την οποίαν κατελάμβανε Εβραίος.

Μέσα στο 1807, ο Ρόθτσιλντ έκανε σχεδόν το σύνολο των διεθνών τραπεζών να έχουν έδρα την Φρανκφούρτη.

Η στρατηγική την οποίαν χρησιμοποίησε, για να αυξήσει τον όγκο της επιχείρησής του ήταν να αποδεχθεί χαμηλότερα κέρδη. Η τράπεζά του έγινε μία από τις μεγαλύτερες στη Φρανκφούρτη. Εκτός από τις τραπεζικές δραστηριότητες, ο κ. Ροθτσιλντ διαπραγματεύεται επίσης υφάσματα, αποικιακά προϊόντα, νομίσματα, αρχαιότητες, και το κρασί.

Η περιουσία του αυξήθηκε, ο κ. Rothschild άρχισε τη διαπραγμάτευση κρατικών δανείων για το πριγκιπάτο, το οποίο επιθυμούσε να δανείσει χρήματα ανώνυμα.

Το 1806, ο Karl von Dalberg έγινε κυβερνήτης της Φρανκφούρτης. Ο Rothschild του χορήγησε δάνεια, τα οποία οι άλλες τράπεζες δεν θα χορηγούσαν. Σε αντάλλαγμα, ζήτησε οι Dalberg να επεκτείνουν τα δικαιώματα της πλήρους ιθαγένειας σε όλους τους Εβραίους.

Στο τέλος του 1806, ο Ναπολέων διέταξε εμπάργκο των αγγλικών αγαθών, που απαγορεύει όλες τις εμπορικές συναλλαγές με την Αγγλία. Οι έμποροι, όπως οι Ρόθτσιλντ ήταν ειδήμονες στο λαθρεμπόριο των εμπορευμάτων απαγορευμένο και έκαναν πολλά χρήματα.

Τον Μάρτιο του 1811, ο Ιακώβ εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου ίδρυσε το γαλλικό κλάδο των τραπεζικών εργασιών της οικογένειας.

Ο Ιακώβ έξυπνα κατάφερε να μετακινήσει Αγγλικά χρήματα στο Δούκα του Ουέλινγκτον, ο οποίος πολεμούσε τον Ναπολέοντα στην ήπειρο της Ευρώπης.

Στις 19 Σεπτεμβρίου 1812, ο κ. Rothschild πέθανε στη Φρανκφούρτη, αφήνοντας μια τεράστια επιχειρηματική αυτοκρατορία με τους πέντε γιους του.

Το 1817, οι γιοι του Ρότσιλντ έγιναν ευγενείς από την αυστριακή αυτοκράτορα.
Amschel, Ιακώβ και Calmann άλλαξαν τα ονόματά τους να Anselm, ο Ιάκωβος και ο Carl.

Ο Anselm παρέμεινε επικεφαλής της εταιρείας στον κλάδο της Φρανκφούρτης.

Ο Nathan έμεινε στο Λονδίνο, για να γίνει η πιο επιτυχημένη εταιρεία των Ρότσιλντ. Ο Salomon εγκαταστάθηκε στη Βιέννη και έτρεξε τό αυστριακό υποκατάστημα της επιχείρησης.
Ο Carl μετακόμισε στη Νάπολη, και έγινε ο τραπεζίτης στο βασίλειο Bourbon.

Ο James πήγε πάρα πολύ καλά στο Παρίσι.

Σήμερα, οι απόγονοι έχουν ώς κληροδότημα να διευθύνουν μια οικονομική αυτοκρατορία η οποία καλύπτει όλο τον κόσμο, με υποκαταστήματα στην Ευρώπη, την Αυστραλία, τις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Καναδά, το Μεξικό, το Ρίο ντε Τζανέιρο, Τόκιο, Χονγκ Κονγκ και τη Σιγκαπούρη.

Η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, η οποία, επίσης είχε ιδρυθεί με κεφάλαια και κορυφαίων τραπεζιτών του Λονδίνου (μεταξύ των και η περιβόητη οικογένεια των Ρόθτσιλντ) συγκρούσθηκε με την τότε κυβέρνηση, όταν αρνήθηκε να χρηματοδοτήσει το Δημόσιο κατά το Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και εθνικοποιήθηκε, με διάταξη που επέτρεπε στην κυβέρνηση να ορίζει τη διοίκησή της.

Αυτό το πέρασμα του ελέγχου της Εθνικής στο Δημόσιο δεν εξυπηρετούσε τις επιδιώξεις των ισχυρών διεθνών οικονομικών κύκλων και των ξένων κυβερνήσεων, οι οποίοι, έκριναν σκόπιμο να ιδρυθεί η ΤτΕ, για να παραμείνει το εκδοτικό προνόμιο υπό διεθνή έλεγχο.

Και αυτός είναι και ο κύριος λόγος για τον οποίον, ο πανίσχυρος τότε εκδότης, Δημήτρης Λαμπράκης, έγινε ο πρώτος ο οποίος, πρότεινε δημόσια (μέσω του «Οικονομικού Ταχυδρόμου») να αφαιρεθεί το εκδοτικό προνόμιο από την Εθνική.

Το γεγονός ότι η Τράπεζα Ελλάδος ανήκε πάντα σε ιδιώτες σημαίνει προφανώς ότι την νομισματική πολιτική στη χώρα μας, την έλεγχαν πάντα ιδιώτες, ενώ με την είσοδο της Ελλάδας στην ευρωζώνη, η χώρα παραιτήθηκε επίσημα πλέον από το δικαίωμα άσκησης εθνικής νομισματικής πολιτικής.

Η άσκηση νομισματικής πολιτικής είναι κυριαρχικό δικαίωμα που ασκεί ένας λαός στα όρια της επικράτειας του. Eίναι το εργαλείο με το οποίο η κυβέρνηση μιας χώρας μπορεί να ελέγξει όλες τις βασικές παραμέτρους της εθνικής της οικονομίας όπως ο πληθωρισμός, η ανεργία και το ισοζύγιο συναλλαγών και έχω την αίσθηση, ότι ελάχιστοι συμπολίτες μας αντιλαμβάνονται πόσο σημαντική είναι η παραίτηση μας από το δικαίωμα αυτό.

Το επιτόκιο, με το οποίο οι εμπορικές τράπεζες μπορούν να δανειστούν χρήματα από την Κεντρική Τράπεζα για να αντεπεξέλθουν σε πρόσκαιρες δυσχέρειες, ονομάζεται προεξοφλητικό επιτόκιο. Ονομάζεται προεξοφλητικό γιατί συνήθως οι εμπορικές τράπεζες δανείζονται χρήματα από την Κεντρική Τράπεζα προεξοφλώντας τις απαιτήσεις τους.

Όταν η Κεντρική Τράπεζα επιθυμεί να περιορίσει την προσφορά χρήματος, μπορεί να αυξήσει το προεξοφλητικό επιτόκιο, οπότε οι εμπορικές τράπεζες γίνονται λιγότερο πρόθυμες να καταφύγουν σ’ αυτήν για δανεισμό και επιπλέον αναγκάζονται να αυξήσουν το επιτόκιο με το οποίο χορηγούν οι ίδιες δάνεια. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τη μείωση της ποσότητας χρήματος που ζητείται για δανεισμό από το κοινό και με τον τρόπο αυτό μειώνεται η ποσότητα χρήματος που διοχετεύεται στην οικονομία. Ο αντίστροφος μηχανισμός λειτουργεί και στην περίπτωση που η Κεντρική Τράπεζα επιθυμεί να αυξήσει την προσφορά χρήματος.

Αυτοί που ελέγχουν την Τράπεζα Ελλάδος, αποφασίζουν για το πόσο χρήμα θα κυκλοφορεί στην Ελλάδα, πόση ανεργία θα έχουμε και πόσο θα είναι το έλλειμμά μας. Αυτός ο κάποιος, με την ανοχή της πολιτικής ολιγαρχίας, ασκεί σήμερα στη χώρα μας "περιοριστική νομισματική πολιτική" με τέτοια ένταση, που η ζήτηση έχει πέσει στο ναδίρ ως αποτέλεσμα του οποίου, οι επιχειρήσεις να κλείνουν η μία μετά την άλλη, η ανεργία να έχει εκτοξευθεί στα ύψη και το χρήμα να έχει γίνει σπάνιο είδος.

Εμείς, μπορούμε να ψηφίζουμε κάθε τέσσερα χρόνια ποιος από τους Oλιγάρχες θα εισπράττει το "αζημίωτο", αλλά τον διοικητή της τράπεζας Ελλάδος θα τον επιλέξει το τραπεζικό καρτέλ και θα τον διορίσει χωρίς καν να μας ρωτήσει. Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, δηλαδή δικό τους παιδί και ένα τέτοιο δικό τους παιδί φτάσαμε να έχουμε και πρωθυπουργό.

Είναι διαφορετική από την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, η οποία είχε το εκδοτικό προνόμιο χαρτονομισμάτων στην Ελλάδα ως το 1928.

Δικαίωμα ψήφου στις γενικές συνελεύσεις των μετόχων της Τράπεζας της Ελλάδος αποκτούν και ξένοι μέτοχοι της κεντρικής τράπεζας της χώρας, με μια τροποποίηση του καταστατικού που εγκρίθηκε κατά την, 18 Απριλίου 2011, γενική συνέλευση, που θα ήταν μια απλή τυπική διαδικασία, αν δε συνδεόταν με ιστορικά ερωτήματα των τελευταίων οκτώ δεκαετιών, τα οποία, ακόμη και σήμερα για τους περισσότερους Eλληνες παραμένουν αναπάντητα:

Ποιος ελέγχει την κεντρική τράπεζα;

Ποιοι είναι μέτοχοι της Τράπεζας της Ελλάδος ;;;

Γιατί δεν ανακοινώνεται το μετοχολόγιο μιας ιδιωτικής εταιρείας, η οποία ασκεί την νομισματική πολιτική της χώρας ;;;

Η άσκηση δημόσιας πολιτικής πώς για ποιο λόγο ανετέθη σε ιδιώτες ή σε “ανεξάρτητη αρχή” και γιατί δεν την ασκεί το Ελληνικό Δημόσιο ;;;

Μήπως πρέπει να Εθνικοποιηθεί άμεσα η Τράπεζα της Ελλάδος, και να αποτελέσει “μετερίζι” ανάπτυξης για την χώρα ;;;

Με την τροποποίηση στο άρθρο 14, στοιχείο α’, του καταστατικού της ΤτΕ, που εγκρίθηκε στίς 18 Απριλίου του 2011, τροποποιείται μια παράμετρος που θα μπορούσε να εκληφθεί και σαν ιστορικό απολίθωμα, ασυμβίβαστο με τους κανόνες που διέπουν τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Eνωση.

Ως μια ελάχιστη “ρήτρα διασφάλισης” του εθνικού ελέγχου της ΤτΕ, της τράπεζας που έχει το προνόμιο να εκδίδει νόμισμα στην Ελλάδα από το 1928, και σύμφωνα με την οποίαν, προβλεπόταν ότι δε δικαιούνται να ασκούν τα δικαιώματα ψήφου που τους αναλογούν στη Γενική Συνέλευση των μετόχων «οι μη έχοντες την ελληνική υπηκοότητα». Σημειώνεται, ότι η Τράπεζα της Ελλάδος, παρότι από τους περισσότερους εκλαμβάνεται ως δημόσιος οργανισμός, είναι στην πραγματικότητα μια Ανώνυμη Εταιρεία, εισηγμένη στο Χρηματιστήριο, στην οποία η συμμετοχή του Δημοσίου δεν ξεπερνά το 9%.

Προβλέπεται και ανώτατο όριο σε αυτή τη συμμετοχή από το καταστατικό της Τράπεζας, το οποίο δεν μπορεί να υπερβεί το ένα τρίτο των μετοχών, ώστε να διασφαλίζεται ότι το Δημόσιο δε θα αποκτήσει ποτέ τον έλεγχο της Tράπεζας.

Επομένως, δικαίωμα ψήφου στις συνελεύσεις αποκτούν πλέον οι υπήκοοι και των 27 κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Eνωσης, όπως και οι υπήκοοι των τριών επιπλέον κρατών, που μετέχουν στον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο, δηλαδή της Νορβηγίας, της Ισλανδίας και του “μυστικοπαθούς φορολογικού παραδείσου”, του Λιχτενστάιν.

Τι σημαίνει αυτή η τροποποίηση στην πράξη; Υποθετικά, οι μέτοχοι της ΤτΕ που προέρχονται από τρίτες χώρες, θα μπορούσαν σε μια γενική συνέλευση, εφόσον έχουν συγκεντρώσει το απαιτούμενο κατά το νόμο ποσοστό συμμετοχής τους, να “μπλοκάρουν”, μια μελλοντική απόφαση της Ελληνικής κυβέρνησης για τον ορισμό του Διοικητή της ΤτΕ, ή μια σειρά άλλων σημαντικών αποφάσεων. Σε απλά Ελληνικά, οι ξένοι μέτοχοι αποκτούν για πρώτη φορά και τυπικά λόγο (επί της ουσίας τον είχαν και πριν την αλλαγή του καταστατικού) για θέματα που ως τώρα ρυθμιζόταν με σχετική ελευθερία από την εκάστοτε κυβέρνηση.

Κατά τα άλλα, η Τράπεζα που έχει το εκδοτικό προνόμιο, διαχειρίζεται τα κρατικά αποθέματα χρυσού, εποπτεύει τις εμπορικές τράπεζες και τις ασφαλιστικές εταιρείες, διεκπεραιώνει τις συναλλαγές του Δημοσίου και συμβουλεύει την κυβέρνηση για την οικονομική πολιτική, με ενεργό ρόλο και στην εφαρμογή του Mνημονίου, ελέγχεται από μετόχους με συμμετοχή κάτω του 5%, που παραμένουν άγνωστοι.

Η Τράπεζα της Ελλάδος διαχειρίζεται τα αποθέματα του χρυσού της Ελλάδος.Δεν γνωρίζω εάν είναι θεωρητικό το “λεχθέν”, αλλά ειρήσθω εν παρόδω, που βρίσκεται ο Ελληνικός χρυσός τον οποίον κατά νόμο έχει ευθύνη διαχείρισής του η Τράπεζα της Ελλάδος ;;;

Ποιος ελέγχει την έκδοση χαρτονομισμάτων από μία εταιρεία ιδιωτικών συμφερόντων ;;;

ΜΕΣΑ Η ΕΞΩ ΑΠ ΤΗ "ΣΩΤΗΡΙΑ" (ΣΥΝΕΧΕΙΑ)

Έτος 2012-σήμερα.
Και επιτέλους ο λαός κλήθηκε να ψηφίσει. Και οι πολίτες ψήφισαν έχοντας πολύ θυμό και θέλοντας να τιμωρήσουν αυτούς που θεωρούν υπεύθυνους για τη σημερινή κατάσταση της χώρας του. Το αποτέλεσμα μετέδωσε αυτό το μήνυμα στους πολιτικούς που κυβέρνησαν τα τελευταία τριάντα χρόνια τη χώρα. Μη δίνοντας την αυτοδυναμία σε κανένα κόμμα, οι εκλογές θα επαναληφθούν στις 17 Ιουνίου. Έχοντας υποχωρήσει λίγο η οργή, ο πολίτης καλείται πιο νηφάλιος να διαλέξει ποιό κόμμα και ποιός πολιτικός θα οδηγήσει την Ελλάδα έξω απ τη κρίση, ανακουφίζοντας όσο γίνεται το λαό απ την οικονομική αφαίμαξη και την αθλιότητα που ζει τα τελευταία δύο χρόνια. Όμως δυστυχώς καλείται να διαλέξει ανάμεσα σε πολιτικούς οι οποίοι αποδείχθηκαν πολύ "λίγοι" στις κρίσιμες ως τώρα συγκυρίες. Και αποδείχθηκαν "λίγοι", όχι γιατί δεν "τόπαιξαν μάγκες" απέναντι στους δανειστές ΔΝΤ και Ευρωπαίους, αλλά γιατί δεν είχαν το θάρρος και τη δύναμη να εφαρμόσουν όλα όσα χρειάζονταν τα τελευταία είκοσι χρόνια, ώστε σήμερα τα πράγματα να είναι λίγο πιο εύκολα. 'Ολη τους η ενέργεια καταναλίσκονταν στο πως θα διατηρούνται στην εξουσία και πως θα συσσωρεύουν όσο περισσότερο πλούτο τους ήταν δυνατό, ακόμα και καταστρέφοντας τη πατρίδα τους. Σαν υπάκουα προβατάκια άκουγαν και υπέκυπταν στους βοσκούς τους, που ήξεραν ότι είναι λύκοι, απλώς και μόνο για τη προσωπική πολιτική και οικονομική τους επιβίωση.
Και έρχονται τώρα να μας πουν ότι θα γυρίσουμε πενήντα χρόνια πίσω, αν φύγουμε απ την αγκαλιά της Ευρώπης. Αν φύγουμε, ξέρουν με ακρίβεια να υπολογίσουν πόσα χρόνια γυρίζουμε πίσω. Αν μείνουμε, ξέρουν να μας πουν με ακρίβεια για πόσα χρόνια θα αυτοκτονούμε, μέχρι να βγούμε απ τη κρίση; Άλλος λέει δύο, άλλος τρία, άλλος πέντε και οι πιο απαισιόδοξοι είκοσι. Ξέρουν να μας πουν γιατί βουλιάζει μια Ισπανία ή μια Ιταλία; Γιατί άντε, εμείς είμαστε τεμπέληδες, κλέφτες και λαμόγια. Μια Ισπανία και μια Ιταλία, με βαριές βιομηχανίες και 7πλάσιο πληθυσμό, με εξαγωγές και παραγωγή ασύγκριτη με την Ελλάδα, γιατί βουλιάζουν; Μήπως τους "κολλήσαμε" τεμπελιά; Αστεία πράγματα. Όχι, απλά αυτό είναι το σχέδιο αυτών που θέλουν να "γονατίζουν" οι χώρες, ώστε να καρπώνονται ύστερα τον εθνικό τους πλούτο και το εργατικό δυναμικό τους με όσο δυνατό μικρότερο κόστος.
Και ερχόμαστε στα δια ταύτα. Καλείται ο Ελληνικός λαός να ψηφίσει και πάλι. Να φέρει στην εξουσία όσο το δυνατό λιγότερο χειρότερους πολιτικούς, για να δώσουν έστω μια πιο εφικτή προοπτική. Όχι δημαγωγούς, όπως κάποτε πριν τριάντα χρόνια, που μοίραζαν δανεικά χρήματα και πληρώνουμε τώρα τα σπασμένα. Όχι σε ψηφοθήρες, που γέμισαν το Δημόσιο και τις δημόσιες επιχειρήσεις με υπαλλήλους και μετά τους εκβίαζαν και τους έλεγχαν με τους συνδικαλιστές, που ήταν όργανά τους. Ο πολίτης πρέπει να ψηφίσει νηφάλια, μη ακούγοντας τα φερέφωνα (δημοσιογράφους και ΜΜΕ), σκεπτόμενος πια λύση θα δώσει πραγματικό μέλλον στα παιδιά του. Κρίνοντας ποιός ως τώρα είπε αλήθειες και όχι εκβιασμούς. Χωρίς να σκέφτεται ιδεολογίες και κομματικά μαντριά, ούτε προσωπικό συμφέρον. Ότι γίνει θα γίνει για όλους. Η ιδεολογία είναι μία τώρα: το μέλλον και το συμφέρον όλων και της πατρίδας. Και να καταστήσει σαφές σε όποιον υπόσχεται "λαγούς και πετραχείλια": αν δεν τηρήσει στο έπακρο όσα υπόσχεται και δεν δώσει ασφάλεια και προοπτική στη χώρα και τους πολίτες, θα πρέπει να βρεθεί αντίκρυ στις κάνες των όπλων στα έξη μέτρα για εσχάτη προδοσία!        

Σπύρος Λαβδιώτης: "Αυτά είναι τα βήματα εξόδου απ' την κρίση!"

"Οι τόκοι του 2011 αντιστοιχούν στα έξοδα τεσσάρων υπουργείων! Άμυνας, Υγείας, Παιδείας και Προστασίας του πολίτη.

Η λύση μέσα από το Εθνικό νόμισμα και διαγραφή των δανείων που δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν από τα νοικοκυριά"

 Ένα από τα πιο αξιότιμα στελέχη της οικονομικής επιστήμης, ο Σπύρος Λαβδιώτης - συγγραφέας του "Ευρώ: Η Θηλιά στον λαιμό της Ελληνικής κοινωνίας" και του "Σεισάχθεια Χρειαζόμαστε έναν νέο Σόλωνα"-  Εξηγεί σε μια πολύ επιμορφωτική συνέντευξη, τα βήματα που θα πρέπει να ακολουθήσει το Ελληνικό Κράτος ώστε να ανακάμψει.
"Φυσικά και η λύση  περνάει μέσα από το εθνικό νόμισμα και την διαγραφή χρεών" τόνισε,  ενώ παρομοίασε την σημερινές οικονομικές τεχνικές, με αυτές τις αρχαίας Ελλάδας.

.

ΜΕΣΑ Η ΕΞΩ ΑΠ ΤΗ "ΣΩΤΗΡΙΑ";

Το δίλλημα μέσα ή έξω απ το ευρώ, πάντα επίκαιρο και απειλητικό δεσπόζει σε όλα τα μέσα ενημέρωσης γραπτά ή τηλεοπτικά. Βομβαρδισμός δηλώσεων και γνωμών, είτε από εξωτερικό είτε από εσωτερικό. Αναλύσεις επί αναλύσεων, δεσμεύσεις ή μη δεσμεύσεις πολιτικών. Σενάρια επί σεναρίων για έξοδο ή παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Μάλιστα το ερώτημα γίνεται πιο τρομοκρατικό όταν τεθεί ως εξής: μέσα στη σωτηρία ή έξω στη καταστροφή; Μέσα στο παράδεισο της ασφάλειας και της προοπτικής ή έξω στη κόλαση της ανασφάλειας και του αβέβαιου μέλλοντος; Οι Κασσάνδρες της πολιτικής και της οικονομίας δίνουν μάλιστα και την εικόνα της χώρας στη κόλαση: το χειμώνα να παγώνουν όλοι μέσα στα σπίτια τους χωρίς πετρέλαιο, να μη κινείται τίποτα αφού δεν θα υπάρχουν καύσιμα, οι άρρωστοι θα πεθαίνουν χωρίς φάρμακα και νοσοκομεία, πείνα αβάσταχτη αφού δεν θα υπάρχουν τρόφιμα, κίνδυνος πολέμου αφού θα είμαστε ανυπεράσπιστοι κλπ. Γενικά μια εικόνα χάους και καταστροφής, που θα έκανε και τον Φάουστ να ανατριχιάσει. Ενώ "μέσα" στο παράδεισο, ζόρικα μεν και με πολλές στερήσεις, αλλά θα λειτουργεί το κράτος, θα υπάρχουν οι παροχές που απολαμβάνουμε τώρα και υπάρχει και κάποιο φως μετά έστω δύο ή τρία ή πέντε χρόνια. Είναι όμως αυτή η αλήθεια; Όλη η αλήθεια και η πραγματικότητα; Άς κάνουμε μια μικρή αναδρομή.

Έτος 1999. Η Ελλάδα προετοιμάζεται για να γίνει μέλος της ευρωζώνης και να υιοθετήσει το ευρώ σε αντικατάσταση του εθνικού της νομίσματος της δραχμής. Τα οικονομικά της δεν της επιτρέπουν κανονικά να συμμετάσχει, λόγω πρωτογενών ελλειμάτων και μεγάλου εξωτερικού χρέους. Η τότε κυβέρνηση αναλαμβάνει τα "μαγικά" και σε συνεργασία με τη Goldman Sachs, καταφέρνει να παρουσιάσει οικονομικά στοιχεία που να επιτρέπουν στη χώρα να μπει στην ευρωζώνη. Πράγματι το 2001 η Ελλάδα υιοθετεί το ευρώ. Οι Ευρωπαίοι μετά από δέκα σχεδόν χρόνια αποκαλύπτουν τα "μαγικά" και δηλώνουν άγνοια γι αυτά. Όπως όμως αποδεικνύεται, όχι μόνο άγνοια δεν είχαν, αλλά και άλλες "ασθενείς" χώρες είχαν "μαγειρεμένους" προϋπολογισμούς. Γιατί λοιπόν τις επέτρεψαν την είσοδο στην ευρωζώνη;

Έτος 2001. Η φούσκα του Χρηματιστήριου σκάει αφήνοντας χιλιάδες νοικοκυριά που "τζόγαραν", στα χρέη. Σημαντικά κεφάλαια των ασφαλιστικών ταμείων χάνονται, αφού η κυβέρνηση τα είχε "παίξει" στις μετοχές. Βέβαια κάποιοι "ημέτεροι" αποκομίζουν τεράστια κέρδη.

Έτος 2004. Με οικονομικά μεγέθη ήδη προβληματικά (εξωτερικό διογκούμενο χρέος) η Ελλάδα αναλαμβάνει τη διοργάνωση των Ολυμπιακών αγώνων, θέτοντας τη ταφόπλακα της οικονομίας της, ενώ επωφελούνται πλήθος πολυεθνικών εταιρειών, Ευρωπαϊκών και μη. Προσωρινά βέβαια η απασχόληση και η ανάπτυξη παρουσιάζουν άνοδο, με ημερομηνία όμως λήξεως. Φαγοπότι εκατομμυρίων ευρώ στη πλάτη των Ελλήνων φορολογουμένων. Νέα χρέη, νέα δάνεια. 

Έτος 2009. Με προσχεδιασμό (όπως αποδείχθηκε), η τότε κυβέρνηση με πεφωτισμένο και άριστο γνώστη των οικονομικών πρωθυπουργό!, ζητά την οικονομική ενίσχυση του ΔΝΤ και της ΕΚΤ. Αυτό οδηγεί τη χώρα στη παράνομη υπογραφή του πρώτου "Μνημονίου" με επαίσχυντους όρους για την ελληνική πλευρά. Η εφαρμογή του όχι μόνο δε φέρνει αποτέλεσμα, παρά τις αιματηρές όικονομικές θυσίες του λαού, αλλά βυθίζει τη χώρα σε μεγαλύτερη ύφεση και ανεργία.

Έτος 2012. Τρία σχεδόν χρόνια μετά, η αποτυχία του πρώτου Μνημονίου οδηγεί στο "κούρεμα" μέρος των χρεών, καινούργια δανειοδότηση και στη κύρωση ενός δευτέρου Μνημονίου από κυβέρνηση μη νομιμοποιημένη απ τους πολίτες. Τα ασφαλιστικά ταμεία που είχαν ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου, με το κούρεμα χάνουν τεράστια ποσά και οδηγούνται σε κατάρρευση Μετά την υπογραφή του μνημονίου η χώρα οδηγείται σε εκλογές, που όμως δε βγάζουν κυβέρνηση. Έπονται επαναληπτικές εκλογές, υπό την απειλή μέσα ή έξω απ την Ευρωζώνη ή αλλιώς κατάργηση ή όχι του Μνημονίου.

Έτος 2012-σήμερα. Ανεργία στο 20% (50% στους νέους κάτω των 25 ετών). Μετανάστες σχεδόν 30.000 Έλληνες μέσα σε ένα χρόνο, στη πλειοψηφία τους νέοι επιστήμονες. Σχεδόν 3 εκατομμύρια πολίτες ή 30% του πληθυσμού κάτω απ το όριο της φτώχειας, με αυξανόμενη τάση. Ένας στους δύο Έλληνες ή 50% των ενεργών πολιτών άδυνατεί να πληρώσει την εφορία του ή το ρεύμα του ή το ενοίκιό του ή τις ασφαλιστικές εισφορές του. Καύσιμα και τρόφιμα στα ύψη, αποδοχές στο πάτο. Πολλοί πέρασαν το χειμώνα (που ήταν και βαρύς φέτος) τυλιγμένοι μέσα στα σπίτια τους με κουβέρτες, έχοντας 13 βαθμούς θερμοκρασία. Όσοι είχαν κάποιο χρηματικό απόθεμα στη Τράπεζα για ώρα ανάγκης, εξανεμίστηκε για να πληρωθούν λογαριασμοί και χαράτσια. Είναι χαρακτηριστικό ότι στους δρόμους δεν έχει πια μποτιλιάρισμα λόγω έλλειψης αυτοκινήτων! Κρούσματα λιποθυμιών παιδιών στα σχολεία λόγω υποσιτισμού! Kαταστήματα και επιχειρήσεις (όχι πολυεθνικές) κλείνουν η μία μετά την άλλη, αφήνοντας κυριολεκτικά στο δρόμο χιλιάδες εργαζόμενους. Και όσες κρατιούνται ακόμη είναι καταχρεωμένες εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων. Και το χειρότερο: πολλές αυτοκτονίες λόγω οικονομικού αδιεξόδου. Αυτό είναι το πρόσωπο της αλήθειας, της σημερινής πραγματικότητας στην Ελλάδα. Όποιος δεν τα βλέπει είτε εθελοτυφλεί είτε ζει εκτός πραγματικότητας.
(Συνεχίζεται)
     

Γιάννης Βαρουφάκης - είναι δυνατή η διαπραγμάτευση του μνημονίου....

Γιάννη  Βαρουφάκης......
.....ναι είναι δυνατή η διαπραγμάτευση του μνημονίου.......... το μνημόνιο δεν βγαίνει με τίποτα.... η Ελλάδα να μην δεχτεί τα δανεικά, και να μάθει να ζει με όσα έχει.....δεν μπορούν να μας διώξουν από το ευρώ...... ο δανεισμός για την ανακεφαλαίωση των τραπεζών να μην γίνει από την Ελλάδα, αλλά από τον ίδιο τον μηχανισμό "στήριξης" ... και πολλά άλλα.

ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΙΔΙΚΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΚΟΠΟΥ

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
konstantakopoulos.blogspot.com

Η πραγματικότητα ξεπερνάει τα όρια της φαντασίας μας, υπογραμμίζει ο μεγάλος γενετιστής Αλμπέρ Ζακάρ, προσθέτοντας: «Η Αποκάλυψη είναι εδώ». Ο Ζακάρ μιλάει για την ανθρωπότητα, αυτά όμως ισχύουν ιδιαίτερα στη σημερινή Ελλάδα.
Η Ελλάδα ως κράτος, κοινωνία, πιθανώς και έθνος, βρίσκεται ήδη σε τροχιά θανάτου. Μην πιστεύετε όσους λένε ότι ποτέ δεν πεθαίνει. ‘Όταν ακούτε τέτοιες ανοησίες, σημαίνει υπαρκτό κίνδυνο και απουσία σπουδαίων τρόπων αντιμετώπισης.
Η χώρα πρέπει να κυβερνηθεί, λένε τα μνημονιακά κόμματα, εννοώντας να κυβερνηθεί από τα ίδια και πίσω τους την τρόικα. Για να κυβερνηθεί όμως πρέπει να υπάρχει. Τα Μνημόνια και οι Δανειακές ορίζουν την ελληνική δίνη θανάτου. Η Ελλάδα, μένοντας στην τροχιά, θα πεθάνει (αφού προηγουμένως αποβληθεί από την ευρωζώνη ή/και χάσει την ήδη παραπαίουσα δημοκρατία της).

Δεν θέλουν να κερδίσουν

Οι εκλογές είτε θα αφοπλίσουν την Ελλάδα και πολιτικά, αφού αφοπλίστηκε οικονομικά (Μνημόνιο) και νομικά (Δανειακή), είτε θα της επιτρέψουν να αρχίσει τη συγκρότηση της απάντησής της στην καταστροφή που υπέστη και την ακόμα μεγαλύτερη που προαναγγέλλεται.
Ακόμα μεγαλύτερη από την αντικειμενική άλλωστε , είναι η ηθικο-ψυχολογική σημασία των εκλογών. Λαός που δεν αντιστέκεται πεθαίνει, λαός που αντιστέκεται μπορεί να ηττηθεί, αλλά θα ξανασηκωθεί. Γι’ αυτό κι έχει τεράστια, εθνική σημασία να ψηφίσουν οι ‘Ελληνες, και να ψηφίσουν αντιμνημονιακά, κόμματα με ελπίδα εισόδου στη Βουλή (ώστε να μην ενισχύσει η ψήφος τους το Μνημόνιο) παρόλες τις δικαιολογημένες επιφυλάξεις τους για τα κόμματα του «αντιμνημονίου». Δίνοντάς τους άλλωστε ποσοστό, οι ψηφοφόροι τα υποχρεώνουν να πάρουν τις ευθύνες τους.
Αν κάτι βέβαια ενώνει σήμερα τη μεγάλη πλειοψηφία του αστικού πολιτικού κόσμου και τη μεγάλη πλειοψηφία της ηγεσίας των «αντιμνημονιακών», όπως και την ίδια την τρόικα, είναι ο απίστευτος τρόμος μπροστά στο ενδεχόμενο να χάσουν τις εκλογές τα κόμματα του Μνημονίου και να τις κερδίσουν οι «αντιμνημονιακοί». Γι’ αυτό κάνουν ότι μπορούν, ότι περνάει από το χέρι τους για να μη συμβεί αυτό. Ορισμένοι «αντιμνημονιακοί» της αριστεράς έφτασαν μάλιστα στο σημείο να κλείνουν στα συρτάρια τους δημοσκοπήσεις που δείχνουν ένα «μέτωπο αριστεράς και αντιμνημονιακής κεντροαριστεράς» χωρίς το ΚΚΕ να παίρνει πάνω από 20% προτού καν συμπηχθεί, δηλαδή να ξεκινάει από 20%, ένα μέτωπο με το ΚΚΕ να ξεκινάει από το 40%! Τέτοιο φόβο και πανικό προκαλεί στις ηγεσίες η πιθανότητα να κερδίσουν!

Εδώ και δύο χρόνια, ο Περισσός κάνει ότι είναι ανθρωπίνως δυνατό για να μη μπει στον δρόμο του μνημονίου. Η «ΔΗΜΑΡ» του κ. Κουβέλη δηλώνει δεσμευμένη από Μνημόνια και Δανειακές. Οι υπόλοιποι όμως, τι ακριβώς κάνουν και γιατί;
Τον Φεβρουάριο, συνέπηξαν το μέτωπο «ΕΛΑΔΑ» στο ‘Ιδρυμα Κακογιάννη. Που ακριβώς βρίσκεται τώρα; Γιατί το έστειλαν σε υποχρεωτικό ύπνο; Τι σημαίνει το ευρύτατο αντιμνημονιακό μέτωπο που λεκτικά επαγγέλλονται ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, συνεργασία με κάνα-δύο διαφωνήσαντες (όχι πάντα εγκαίρως) βουλευτές του ΠΑΣΟΚ;
Ο ΣΥΝ περηφανεύεται γιατί στις δημοσκοπήσεις οι ‘Ελληνες απαντάνε ότι ο αρχηγός του, ο Αλέξης Τσίπρας, κάνει την καλύτερη αντιπολίτευση στις μνημονιακές κυβερνήσεις. Την κάνει όντως, οι εμπνευσμένες αγορεύσεις του έσωσαν την τιμή του κοινοβουλίου και απέδειξαν την τεράστια δυνητική εμβέλεια μιας αριστεράς απελευθερωμένης από το γραφειοκρατικό βούρκο. Η απάντηση είναι σωστή, το ερώτημα όμως είναι λάθος. Δεν χρειαζόμαστε καλή αντιπολίτευση στην καταστροφή. Χρειαζόμαστε διακοπή της καταστροφής.

Αριστερά και Καμμένος

‘Οποιος χτίζει φρούρια φυλακίζεται στα τείχη τους, έγραψε ο Μακιαβέλλι. Η αριστερά, ανήμπορη/απρόθυμη η ίδια να ενωθεί, πολύ περισσότερο προτιμά, και εν μέρει το κατάφερε να «παρκάρει» τον Καμμένο στη δεξιά, ώστε να βρίσκει μετά δικαιολογίες μη-συνεργασίας. Εν μέρει το πέτυχε, από τη στιγμή που ο Καμμένος δέχτηκε στο κόμμα του βουλευτές που υπερψήφισαν την κυβέρνηση Παπαδήμου και των οποίων δηλώσεις εγείρουν ερωτηματικά ως προς τη μετεκλογική στάση.
Το να συζητάς Μακιαβέλλι ή πολιτική στρατηγική στην Ελλάδα, μοιάζει ενίοτε σα να παίζεις Ενάτη του Μπετόβεν σε κωφάλαλους. Θα περίμενε κανείς οι αντιμνημονιακοί νάχουνε φωνάξει τα καλύτερα μυαλά της χώρας, να τα κλείνανε σε ένα δωμάτιο, με ένα πιστόλι στον κρόταφο, να τους ξεζουμίζανε, να φωνάξουνε και βοήθεια απέξω, να φτιάξουνε μια όσο καλύτερη και πιο αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση στην κατάσταση πούναι η χώρα. Θα περίμενε να είχε ήδη φτάσει η πρότασή τους, με μια μπροσούρα 50-100 σελίδων, σε όλα τα ελληνικά σπίτια. Θα περίμενε νάχουν οργώσει την υφήλιο σε αναζήτηση στηριγμάτων. Νάχουν θέσει τις οργανώσεις τους σε κατάσταση μάχης, για τον πόλεμο που κηρύχτηκε εδώ και δύο χρόνια στον ελληνικό λαό.

Τι κάνανε; Συζητάγανε μεταξύ τους επί μήνες, για να μην παρουσιάσουν τίποτα τελικά και να λένε όλοι τώρα «προσπαθήσαμε να τους ενώσουμε αλλά δεν τα καταφέραμε». Πως δεν τα κατάφεραν, αν όλοι το προσπαθούσαν;

Ποτέ δεν είναι αργά

Ποτέ δεν είναι αργά για να αποτραπεί μια τεράστια εθνική καταστροφή ante portas, που μόνο τα όρια της φαντασίας, οι μηχανισμοί ψυχικής αυτοπροστασίας και το πιο επεξεργασμένο σχέδιο πλύσης εγκεφάλου στην ιστορία, μας εμποδίζουν να τη σταματήσουμε τώρα και όχι αύριο. Το 1989, ΚΚΕ και Συνασπισμός δεν βρήκαν εμπόδια αρκετά μεγάλα να αποτρέψουν μια συμμαχία με τον Μητσοτάκη εναντίον του ΠΑΣΟΚ. Ποιά είναι σήμερα τα εμπόδια για να σχηματισθεί τώρα, ένα ευρύτατο μέτωπο, με αξιόπιστο πρόγραμμα, για μια κυβέρνηση Ειδικού Σκοπού, που θα είναι η επαναδιαπραγμάτευση του συνόλου των δεσμεύσεων που ανέλαβε η χώρα, χρησιμοποιώντας τα τεράστια πολιτικά και θεσμικά όπλα που της παρέχει η συμμετοχή της στην ευρωζώνη, όπως και όλα τα όπλα και χαρτιά της, περιλαμβανομένου του γεωπολιτικού; Μια τέτοια κυβέρνηση θα εμψύχωνε και θα κινητοποιούσε τον ελληνικό λαό, θα έπαιρνε άμεσα μέτρα διακοπής της οικονομικής καταστροφής και ελέγχου της χρηματοδότησης της οικονομίας, θα έθετε ως πρώτη προτεραιότητα «Ούτε ένας ‘Ελληνας χωρίς φαί, ούτε ένας ‘Ελληνας χωρίς στέγη και φάρμακα». Θα απευθυνόταν στους λαούς της Ευρώπης και στις κυβερνήσεις των δυνάμεων που επιθυμούν να διατηρήσουν τον έλεγχο της Ελλάδας ή την ομαλή λειτουργία της ΕΕ.
Θα μας πείτε ίσως «γίνονται αυτά;». Ασφαλώς και ναι, θα σας απαντούσαμε, όσο όμως αργεί η έλλογη απάντηση της Ελλάδας στο πρόγραμμα της καταστροφής της, τόσο πιο δύσκολο θα είναι να αρθρωθεί. Η ΕΕ είναι μια δομή εξαιρετικά ισχυρή, από τη μια, αλλά και εξαιρετικά τρωτή από την άλλη, ως πολυεθνική. Στηρίζεται κυρίως σε ένα πλέγμα συνθηκών και θα κινδυνεύσει με κατάρρευση αν αρχίσει να τις παραβιάζει. Ακόμη και σήμερα, και παρόλο που το χρέος έχει μετατραπεί υποχρεωτικά σε ευρώ, καταργώντας το σημαντικότερο πλεονέκτημα μιας εξόδου από την ευρωζώνη, η ελληνική ψήφος είναι απαραίτητη για όλες τις αποφάσεις της ευρωζώνης και τουλάχιστο τις μισές της ΕΕ. Η Αθήνα μπορεί να εφαρμόσει την πολιτική της άδειας καρέκλας του Ντε Γκωλ, μπορεί να θέσει πολύ έντονα το ζήτημα της λεηλασίας της χώρας μέσω της διαφθοράς, των γερμανικών αποζημιώσεων, ακόμα και να απειλήσει με διακοπή της παροχής στρατηγικής σημασίας διευκολύνσεων προς τη δυτική συμμαχία. Προτού βεβαίως τα πράξει όλα αυτά θα επιχειρήσει να διαπραγματευθεί με τους εταίρους της για να μη φτάσει στη σύγκρουση, θα αναζητήσει ευρύτερες συμμαχίες, θα πει στο Ισραήλ, που θέλει τα πάντα σε Ελλάδα και Κύπρο, χωρίς να δίνει τίποτα, να ασκήσει την τεράστια επιρροή του στην ΕΕ και τις μεγάλες τράπεζες, ή θα πάει στον Πούτιν να συζητήσει. Στο εσωτερικό θα λάβει άμεσα μέτρα αναδιανομής του πλούτου και θα αναζητήσει δραστήρια το μαύρο χρήμα έξω.

Δεν είναι εύκολα πράγματα αυτά. Η εναλλακτική όμως είναι η αποδοχή του θανάτου μας. Εμείς πάντως δεν διακρίνουμε άλλο τρόπο σωτηρίας της χώρας. Αν κάποιος ξέρει άλλο, ας μας τον πει.

Γέρων Ολιγαρχικός "Ύμνος στην Δημοκρατία"

Το παρακάτω κείμενο είναι αυτονόητο, ότι δεν προσπαθεί να μιλήσει για μίμηση πράξεων ή θεσμών, λόγων, πολιτειών, ηθών κ.λ.π των περασμένων καιρών, αλλά να δείξη ότι ο δικός τους τρόπος σκέψης και βίωσης του «Πολιτικού» μπορεί να γίνει οδηγός μας – σε όσους έχουν τη βούληση και την τόλμη να μπουν στην ουσία των λόγων και όχι στο κέλυφος και τη φράση του μόνο.


«Όσο για το πολίτευμα των Αθηναίων δεν τους επαινώ που διάλεξαν τέτοιου είδους πολίτευμα, και τούτο για τον εξής λόγο, ότι διαλέγοντας το θεώρησαν ότι οι κατώ­τεροι ενεργούν πιο σωστά από τους άξιους. Γι' αυτό τον λόγο, λοιπόν, δεν τους επαινώ. Αλλά αφού έκαναν την επιλογή τους αυτή, θα ιστορήσω πώς προστατεύουν απο­τελεσματικά το πολίτευμα τους και πώς χειρίζονται κα­λά τα άλλα ζητήματα τους , πράγμα για το οποίο φαίνον­ται στους άλλους Έλληνες αξιοκατάκριτοι. Πρώτα θα πω το εξής. Ότι στην Αθήνα είναι δίκαιο οι φτωχοί και ο λαός να έχουν περισσότερη εξουσία από τους ευπατρίδες και τους πλουσίους και τούτο επειδή ο λαός είναι εκείνος που επανδρώνει τον στόλο και εξασφα­λίζει στην πολιτεία τη δύναμη της.

Έπειτα εκείνο με το οποίο απορούν μερικοί, ότι παντού, πια, προτιμούν να εμπιστεύονται την εξουσία στους κα­τωτέρους, τους φτωχούς και τους ανθρώπους λαϊκής προ­ελεύσεως παρά στους ευυπόληπτους, με αυτό ακριβώς είναι φανερό ότι προφυλάσσουν τη δημοκρατία. Γιατί όσο οι φτωχοί, οι λαϊκής προελεύσεως και οι κατώτεροι προ­κόβουν και πληθαίνουν, τόσο στηρίζουν τη δημοκρατία. Αν όμως προκόβουν οι πλούσιοι και οι ευυπόληπτοι, τότε οι δημοκρατικοί ενισχύουν τους αντιπάλους τους.

Θα μπορούσε κανείς να πει ότι θα έπρεπε να μην αφή νουν τους πάντες να μιλούν στην Εκκλησία του Δήμου ή να είναι μέλη της βουλής, αλλά μόνο τους ικανότερους και τους αξιότερους. Αλλά και σ' αυτό ενεργούν άριστα αφή­νοντας και τους ανάξιους να αγορεύουν, γιατί αν μόνο οι έντιμοι πολίτες μιλούσαν και έπαιρναν αποφάσεις τούτο θα ήταν ευνοϊκό για τους ανθρώπους της δικής τους τάξης αλλά ασύμφορο για τον λαό. Ενώ όπως έχουν τώρα τα πράγματα, όποιος θέλει σηκώνεται και μιλάει και, άν­θρωπος του λαού, βρίσκει τι είναι συμφέρον για τον εαυ­τό του και τους ομοίους του.

Αλλά θα πει κανείς: πώς ένας τέτοιος άνθρωπος θα μπο­ρούσε να ξέρει τι είναι συμφέρον για τον εαυτό του και για τον λαό; Ξέρουν όμως οι Αθηναίοι ότι η αμάθεια του και η χαμηλή του καταγωγή αλλά και η καλή του πρόθε­ση είναι επωφελέστερη από την αρετή, τη γνώση αλλά και την κακή πρόθεση του χρηστού πολίτη. Ασφαλώς με τέτοιου είδους μεθόδους δεν δημιουργείται το άριστο πολίτευμα, αλλά με αυτόν κυρίως τον τρόπο προστατεύεται η δημοκρατία. Γιατί ο λαός δεν θέλει να μην έχει δικαιώματα σε μια ευνομούμενη πολιτεία, αλλά θέλει να είναι ελεύθερος και να έχει την εξουσία. Όσο για την κακοδιοίκηση λίγο τον μέλει, γιατί εκείνο που εσύ νομίζεις ότι δεν είναι ευνομία, από αυτό ακριβώς αν­τλεί ο λαός τη δύναμη του και είναι ελεύθερος. Αν αναζητείς την ευνομία, θα δεις πρώτα ότι οι επιδεξιό­τεροι έχουν κάνει τους νόμους για το δικό τους συμφέρον. 'Υστερα ότι οι χρηστοί πολίτες τιμωρούν τους κακούς, ότι οι χρηστοί θα αποφασίζουν για την πολιτεία και δεν θα αφήνουν ανθρώπους έξαλλους να παίρνουν μέρος στις α­ποφάσεις ούτε να αγορεύουν ούτε καν να πηγαίνουν στην Εκκλησία του Δήμου. Αλλά με τις ορθές αυτές ενέργειες γρήγορα θα έπεφτε ο λαός σε κατάσταση δουλείας.»
(Άγγ. Βλάχος, Εστία 1980)

«Το κείμενο αυτό είχε αποδοθεί στον Ξενοφώντα, αλλά πιθανό­τατα άλλος είναι ο συγγραφέας του. Και μ' όλο που αντιστρατεύεται ρητά τη δημοκρατία, η αντικειμενική περιγραφή της αθηναϊκής πολι­τείας που δίνει, γίνεται θαυμαστικός έπαινος της.»

ΣΕ "ΣΦΑΓΗ" ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΝΑ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ ΤΥΧΟΝ ΥΠΕΡΨΗΦΙΣΗ ΤΩΝ "ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΩΝ"

«Όταν αφήνεις το λαό να πεθαίνει στους δρόμους, να κουρελιαστεί ψυχικά και σωματικά, και λες έπειτα πως θα κάνεις στον κατάλληλο καιρό εθνικο-απελευθερωτικό αγώνα, είσαι ένας συνειδητός απατεώνας και συνεργάτης του εχθρού. Γιατί είναι σα να λες ότι θα βάλεις ένα κουφάρι να πολεμήσει»

Δ. Γληνός, «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ»

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Κατερχόμενες σε ενιαίο εκλογικό μέτωπο, οι δυνάμεις που δηλώνουν ότι τάσσονται κατά του μνημονίου, που εκτιμούν ως καταστροφική την πορεία στην οποία μπήκε η χώρα και ζητούν την αλλαγή της, όχι μόνο θα βγουν πρώτο κόμμα και θα σχηματίσουν κυβέρνηση, αλλά πιθανώς θα αγγίξουν την απαραίτητη για την αλλαγή του Συντάγματος κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Κάτι τέτοιο είναι απολύτως εφικτό, το λέει η κοινή λογική, όταν έχεις να αντιμετωπίσεις απέναντι ένα απολύτως χρεωκοπημένο πολιτικό σύστημα, όταν για τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού είναι ήδη βιωμένη εμπειρία η καταστροφή που επιφέρει το μνημόνιο και η ακόμα μεγαλύτερη που προαναγγέλλει. Αυτό καταγράφει η δυναμική των δημοσκοπήσεων που έχουν στα χέρια τους και αποκρύπτουν ή υποβαθμίζουν, για λόγους που οι ίδιες γνωρίζουν, οι ηγεσίες των λεγόμενων αντιμνημονιακών κομμάτων.

Ακόμα και αν μια τέτοια κάθοδος δεν είναι εφικτή, σε ότι αφορά το σύνολο των «αντιμνημονιακών» δυνάμεων, είναι φανερό ότι είναι εφικτή τουλάχιστον η κάθοδος όσων δυνάμεων π.χ. εντάχθηκαν ήδη ή εξεδήλωσαν την επιθυμία να ενταχθούν στο σχήμα ΕΛΑΔΑ. Αφού μπορούν και συνεργάζονται για δράσεις αλληλεγγύης και αντίστασης κατά του Μνημονίου, προφανώς δεν υπάρχει κανένας ουσιώδης πολιτικός λόγος που να εμποδίζει αυτές τις δυνάμεις να κατέβουν ενωμένες στις εκλογές, προσφέροντας στον ελληνικό λαό τη μόνη ρεαλιστική δυνατότητα να ανακόψει την καταστροφή του και να νικήσει.

Θέλουν να κερδίσουν;

Στη διάρκεια πολύμηνων «άτυπων» επαφών, ζυμώσεων και διαπραγματεύσεων διαπιστώθηκε πρακτικά η «σχεδόν» δυνατότητα επίτευξης αυτής της σύγκλισης της μεγάλης πλειοψηφίας των αντιμνημονιακών δυνάμεων. Κανένας σπουδαίος πολιτικός λόγος δεν ανέκυψε, που να την καθιστά αδύνατη. Δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι αυτές οι επαφές, οι «ζυμώσεις» και οι διαπραγματεύσεις δεν είχαν άλλο σκοπό παρά να παραπλανήσουν τα στελέχη, τα μέλη και τους οπαδούς, ώστε οι ηγέτες να ροκανίσουν το χρόνο, να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι «κάτι γίνεται» και να φτάσουμε πιο άνετα στην άρνηση κάθε συνεργασίας, ή στον περιορισμό της στο απολύτως απαραίτητο στο πάρα πέντε, ώστε να μην δοθεί χρόνος σε μια «βάση», που κρατήθηκε επιμελώς στο σκοτάδι και επιθυμεί διακαώς το ευρύτερο δυνατό μέτωπο κατά της τρόικας και των κομμάτων-εργαλείων της, να αντιδράσει.

Μπορεί να μην είναι έτσι. Αν δεν είναι, οι συμμετέχοντες σε αυτές τις διαπραγματεύσεις δεν έχουν παρά να ενημερώσουν αναλυτικά τα μέλη τους και τον ελληνικό λαό γιατί δεν κατέστη έως τώρα εφικτή η ευρύτερη δυνατή συνεργασία, και εκλογική, των αντιμνημονιακών δυνάμεων.

‘Ενας νικηφόρος δρόμος

ΣΟΦΟΚΛΗΣ. Αθηναίος τραγικός ποιητής (496-406/5)

..."Kαι αν δεν λέω πράγματα ευχάριστα
λυπάμαι, είπα όμως το σωστό....."

..."Αν εδώ ακόμα βασιλέψεις, κάλλιο
να κυβερνάς λαό, παρά άδεια χώρα '
,γιατί ούτε κάστρο, οΰτε καράβι αξίζει,
αν είναι έρμο, χωρίς ανθρώπους μέσα...."

..."Πλούτε και βασιλεία, τέχνη απ' τις τέχνες
η πιο αψηλή, σε μια ζωή όλο πάθη,
πόσος φωλιάζει εντός σας μαύρος φθόνος..."

..."Μόνο ο χρόνος τον δίκιον άντρα δείχνει,
μα τον κακό και σε μια μέρα νιώθεις..."

..."θράσος γεννά τους τυράννους.
θράσος, που αν φουσκώσει μάταια με ό,τι
άκαιρο είναι κι ανώφελο, κι ανέβει
στην πιο αψηλή κορφή,θα πέσει
σε γκρεμό βαθύ, εκεί όπου τα πόδια
τη γη δεν αγγίζουνε...."

.."Πιότερο ο πόνος θλίβει, αν φανεί πως τον διάλεξες ο ίδιος...."

..."Για όσα να γίνονται άπρεπο είναι, ας μη μιλούμε.

.."Φυλάγεσαι σαν πράττεις έργο μέγα...."

                                                                                                 (Φ. Πολίτης ,Εστία 1936)



...."Όποιος στο σπίτι τύραννου βάζει το πόδι του, σκλάβος του είναι,
κι ας ήταν -όταν ήρθε— λεύτερος.
(ο ΖΗΝΩΝ μετέγραψε –διόρθωσε- τον δεύτερο στίχο έτσι)
...δεν είναι σκλάβος, αν έρθει λεύτερος..."
                                                                (Α. Κουτσούρας, Ζαχαρόπουλος 1957)

PSI - ΠΑΝΤΟΤΕΙΝΗ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΗ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ

Το PSI (ανταλλαγή ομολόγων με νέα κουρεμένης αξίας) ολοκληρώθηκε. Οι πρωταγωνιστές του "κουρέματος" του πλασματικού χρέους της Ελλάδας πανηγυρίζουν. Οι δανειστές, τοκογλύφοι και ξένοι "επενδυτές" με το δίκιο τους. Γιατί αφ ενός μεν επιτυγχάνουν σε βάθος αρκετών χρόνων να επιβάλουν τις δικές τους οικονομικές  απαιτήσεις στο Ελληνικό Κράτος όσον αφορά μισθολογικές αμοιβές, ασφαλιστικό, υγεία, ξεπούλημα εθνικών πόρων όπως αυτοί το επιθυμούσαν, αφ ετέρου δεσμεύουν με καινούργιο χρέος ρυθμιζόμενο πλέον με το αγγλικό δίκαιο κι όχι με το ελληνικό και επί πλέον ενεργοποίησαν και τα ασφάλιστρα κινδύνου (CDS) ώστε να αποζημιωθούν για τα χαμένα τους. Επί πλέον εξασφάλισαν τη χρηματοδότηση των τραπεζών τους με 50 δις από το δάνειο των 130 δις, που θα αποπληρώσει βέβαια το Κράτος δηλ. οι σημερινοί πολίτες και τα εγγόνια τους! Δίκαια λοιπόν οι πανηγυρισμοί τους, γιατί σε περίπτωση στάσης πληρωμών από μεριά της Ελλάδας, θα τα έχαναν όλα. Ήδη δεν πρόλαβε να ανακοινωθεί η ολοκλήρωση του PSI και ανακοινώθηκε παραγγελία φωτοβολταϊκών, τεραστίων οικονομικών διαστάσεων, από γερμανική εταιρεία τα οποία θα τοποθετηθούν σε Λάρισα, Πελοπόννησο και νοτιοδυτική Θεσσαλονίκη. Η μετοχή της εταιρείας εκτινάχθηκε στο 7% συν, μόλις ανακοινώθηκε η παραγγελία. Τα φωτοβολταϊκά βέβαια θα κατασκευασθούν σε γερμανικά εργοστάσια, όπου θα δουλεύουν γερμανοί εργάτες με διπλάσιες αμοιβές απ ότι οι έλληνες οι οποίοι θα συνεισφέρουν και στα ασφαλιστικά τους ταμεία και στη μείωση της ανεργίας στη Γερμανία. Την επίβλεψη και τη τεχνογνωσία για τις εγκαταστάσεις θα την έχουν πάλι Γερμανοί. Οι Έλληνες που θα δουλεύουν υπό τις εντολές τους θα αμοίβονται με 400 ευρώ το μήνα μικτά!

Οι δικοί μας όμως πολιτικοί, γιατί πανηγυρίζουν; Μα είναι απλό. Έσωσαν τη χώρα απ τη χρεοκοπία και την έξοδο απ την ευρωζώνη. Κουβάλησαν δύο χρόνια τώρα τέτοιο βάρος στις πλάτες τους, που κόντεψαν να κλατάρουν! Είναι ήρωες! Οι ήρωες του Μαραθώνα, των Θερμοπυλών, του1821, των Βαλκανικών πολέμων, του 1940, είναι απλά ανθρωπάρια μπροστά τους. Η 12η Μαρτίου πρέπει να ανακηρυχθεί Εθνική εορτή με το όνομα PSI - η αναγέννηση ενός Έθνους και να γίνονται παρελάσεις και πανηγυρισμοί στα χρόνια που θάρθουν. Ανδριάντες των ηρώων αυτών πρέπει να στηθούν σε πλατείες, πάρκα, Πανεπιστήμια για να βλέπουν οι τουρίστες και να γνωρίζουν οι επερχόμενες γενεές σε ποιούς οφείλουν την ύπαρξή τους! Να καταθέτουν στεφάνια και να παραδειγματίζονται οι μελλοντικοί πολιτικοί απ την αυτοθυσία αυτών των ηρώων. Μακάρι, ειλικρινά, να ήταν έτσι. Όμως η αλήθεια είναι άλλη:

Το μη βιώσιμο πλασματικό χρέος της Ελλάδας ήταν 340 δις ευρώ. "Κουρεύτηκαν" 100 δις ευρώ, άρα έμειναν 240 δις. Ως εδώ καλά. Το νέο δάνειο είναι 130 δις. Άρα: 240 +130=370 δις. Αφού τα 340 δις δεν ήταν βιώσιμο, πως θα είναι τα 370 δις; Με ανάπτυξη λένε. Πολύ ωραία. Γιατί η ανάπτυξη δεν έγινε πριν 2 χρόνια με το παλιό χρέος και θα γίνει τώρα; Γιατί έπρεπε να μπούμε στην επιτήρηση του ΔΝΤ πριν 2 χρόνια; Γιατί έπρεπε και πρέπει να εφαρμοστούν όλα τα απάνθρωπα μέτρα; Μα ρε παιδάκι μου, τι φωστήρες πολιτικούς έχουμε. Για όλα έχουν έτοιμη την απάντηση: Συγγνώμη, κάναμε λάθος! ΛΑΘΟΣ! Ναι, καλά ακούσατε ΛΑΘΟΣ! Λάθος η διόγκωση κατά 3% του χρέους. Λάθος η συννενόηση με το ΔΝΤ 2 μήνες πριν τις εκλογές του 2009. Λάθος που δε δανειστήκαμε τότε που μπορούσαμε με επιτόκια 2 και 3%. Λάθος το Χρηματιστήριο, τα υποβρύχια, η Siemens, το Βατοπαίδι. Λάθος το ποντάρισμα στη χρεοκοπία της χώρας.  Λάθος η μη χάραξη της ΑΟΖ στο Αιγαίο και στη Κρήτη. Λάθος τα μέτρα που φτάνουν τους πολίτες στην αυτοκτονία, στα εμφράγματα και στα εγκεφαλικά. Λάθος τα χαράτσια στην ιδιοκατοίκηση για να πάρουν τα σπίτια μας ξένες μεσιτικές εταιρείες που ήδη δραστηριοποιούνται στη χώρα και περιμένουν. Όλα ένα μεγάλο λάθος.

Όχι αγαπητοί μας πολιτικοί. Αν αυτά είναι απλά λάθος, τότε είναι όλα απ το 1980, ένα λάθος. Γιατί από τότε είστε οι ίδιοι. Ίδιοι κι απαράλλακτοι. Εσείς μας καταστρέψατε, είτε με τη βλακεία, είτε με τη προδοσία. Όλοι, μηδενός εξαιρουμένου.  Και το μεγαλύτερο λάθος είναι το ότι σας ψηφίζαμε, ελπίζοντας κάθε φορά και πιστεύοντας ότι θα αγαπήστε επιτέλους αυτή την έρμη την Ελλάδα μας. Όμως η ελπίδα τώρα πέθανε οριστικά. Δεν σας πιστεύει πλέον κανείς, δεν ελπίζει πλέον κανείς σε σας. Ήδη σαπίζετε. Και το μοναδικό αυτό λάθος θα διορθωθεί στις επόμενες εκλογές...          

Greek economist Yanis Varoufakis on Greek economic problems (20Feb12)

Greek economist Yanis Varoufakis talks about the troubles in the Greek economy, and suggests possible solutions - none of which are actual solutions.

Recorded from Channel 4 News, 20 February 2012.

ΠΡΟΔΟΣΙΑ - ΣΟΚ . ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΙ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΟ ΝΕΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ

Aν η γλώσσα περιγραφει την σκέψη τοτε είναι πολύ λίγα αυτα τα οποία θαήθελε να εκφρασει κανείς για αυτά που ψήφισαν οι προδότες μας. Αλλωστε η λέξη προδοσία έχει την εξής ερμηνεία,

προδοσία

Με τον όρο προδοσία, εκ του ρήματος προδίδω, χαρακτηρίζεται γενικότερα η οποιαδήποτε αθέτηση υποχρεώσεων έναντι διαπιστευμένων μέσα σε μια σχέση κοινωνική, μεταξύ ατόμων, ή οργανώσεων, ή μεταξύ και αυτών τούτων, ατόμων και οργανώσεων, ή ακόμα και σε διεθνείς σχέσεις, μεταξύ κυβερνήσεων συμμάχων χωρών, π.χ. προδοσία φίλων, συνεταίρων, σωματείων, συμβαλλομένων εταιρειών, ή μελών ή υπαλλήλων μετ΄ αυτών κ.λπ..

Κύρια αιτία μιας τέτοιας εκδήλωσης είναι η ηθική κατωτερότητα που μπορεί να οφείλεται σε βαθύτερα αίτια ψυχολογικής σύγκρουσης και που μπορεί να προβάλλεται, κατά τον δράστη, είτε ως εκδίκηση, είτε για διάφορους άλλους ιδιοτελείς σκοπούς π.χ. η «προδοσία του Ιούδα» για «τριάκοντα αργύρια».

• Αυτός που διενεργεί προδοσία ονομάζεται προδότης, θηλυκό προδότρια, (στη καθαρεύουσα: προδότις) και στον πληθυντικό προδότες.

Βαρύτερες, κατ΄ έννοια σπουδαιότητας, περιπτώσεις προδοσίας, σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία είναι αυτές που στρέφονται κατά της χώρας, ή κατά του ανωτάτου άρχοντα και του πολιτεύματος της χώρας που λαμβάνει και την ιδιαίτερη ονομασία «εσχάτη προδοσία», αμφότερες, και οι μόνες των περιπτώσεων, ποινικά κολάσιμες.
Όλες οι άλλες περιπτώσεις περιορίζονται (ή επαφίενται) στη λαϊκή κατακραυγή, όσο βέβαια επιτρέψει, στη πράξη, η τυχούσα δια παντός μέσου, αντιμαχόμενη προπαγάνδα, ιδιαίτερα αν πρόκειται για πολιτικά ή υψηλόβαθμα πρόσωπα.

Στην νομική επιστήμη, προδοσία είναι το ατομικό έγκλημα της μη αφοσίωσης στο έθνος ή στην πολιτεία. Ένα πρόσωπο που προδίδει το έθνος ή την υπηκοότητά του ή/και καταπατά έναν όρκο αφοσίωσης, και με οποιονδήποτε ηθελημένο τρόπο συνεργάζεται με τον εχθρό, θεωρείται ότι είναι προδότης.

Επίσης προδότης μπορεί να σημαίνει ένα πρόσωπο που προδίδει (ή κατηγορείται ότι πρόδωσε) το πολιτικό κόμμα στο οποίο είναι μέλος, την οικογένειά του, τους φίλους του, την εθνότητά του, την θρησκεία του ή άλλη ομάδα στην οποία τυχόν ανήκει. Συχνά τέτοιες κατηγορίες είναι αμφιλεγόμενες και αστήρικτες, καθώς το πρόσωπο μπορεί να μην συνταυτίζεται με την ομάδα της οποίας είναι μέλος, ή μπορεί να διαφωνεί με τους ηγέτες της ομάδας οι οποίοι τον κατηγορούν. Τυπικό παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση της φυλετικής προδοσίας.

Σε διαφόρους καιρούς, ο όρος «προδότης» έχει χρησιμοποιηθεί ως πολιτικός χαρακτηρισμός, άσχετα αν υπάρχει αποδείξιμη προδοτική ενέργεια. Σε ένα εμφύλιο πόλεμο ή διαμάχη, οι νικητές μπορεί να κρίνουν τους ηττημένους ως προδότες. Ομοίως ο όρος «προδότης» χρησιμοποιείται σε έντονες πολιτικές συζητήσεις - τυπικά ως ύβρις εναντίον πολιτικά αντιφρονούντων, ή εναντίον κρατικών αξιωματούχων που θεωρείται ότι απέτυχαν να ενεργήσουν προς το καλύτερο συμφέρον των ψηφοφόρων.

ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ.

Ο Θάνατος της Δημοκρατίας, ο Ύπνος ενός Λαού!!! .



Η Δημοκρατία στην πραγματική, πληρέστερη μορφή της, γεννήθηκε στην αρχαία Αθήνα. Στην Αθήνα του 2012, καταργήθηκε με την ψήφο των «Ελλήνων; » βουλευτών,  εγκαθιδρύωντας,  ένα καθεστώς που μάλλον με τυρανία μοιάζει.  Πιστεύω ότι δεν απαιτεί ιδιαίτερη σκέψη, για να το καταλάβει κάνεις. Η Δημοκρατία είναι, πολίτευμα λαϊκής κυριαρχίας, που λειτουργεί σύμφωνα με τη θέληση της πλειοψηφίας των πολιτών , και όχι με την θέληση «δάνειων δυνάμεων». Είναι σύνθετη λέξη (δήμος + κράτος), που σημαίνει: «κρατεί» ο λαός, κυριαρχεί ο λαός, λαϊκή κυριαρχία, βλέπετε καμία λαική κυριαρχία;

Χαρακτηριστικά γνωρίσματα της αθηναϊκής δημοκρατίας έδωσε ο Περικλής στον Επιτάφιο του (Θουκ. II, 374 38):

α) Στη δημοκρατία κυβερνούν οι περισσότεροι και όχι οι λίγοι,
β) Όλοι οι πολίτες είναι ίσοι απέναντι του νόμου,
γ) Κάθε πολίτης έχει τις ίδιες ευκαιρίες με τους άλλους, για να καταλάβει δημόσια αξιώματα,
δ) Ο πολίτης είναι ελεύθερος να ζει και να εργάζεται χωρίς έλεγχο και περιορισμό,
ε) Η δημοκρατία δε στηρίζει τη δύναμη της στο φόβο του ποινικού νόμου, αλλά στο σεβασμό των πολιτών προς τους νόμους.
Οι λόγοι αυτοί εξακολουθούν ν' αποτελούν και σήμερα τις βασικές αρχές του δημοκρατικού πολιτεύματος. (Α. Παπαθανασόπουλου, Ανθρωπιστική παιδεία, σελ. 48).

Η βασικότερη όμως προϋπόθεση για τη λειτουργία μιας δημοκρατίας είναι η υπεύθυνη συμμετοχή όλων των πολιτών στα κοινά. Ο κάθε πολίτης έχει υποχρέωση να μετέχει στις διαδικασίες εκείνες που διασφαλίζουν το δημοκρατικό πολίτευμα. Γι΄αυτό και ο Περικλής τόνισε πως εκείνος που δεν αναμιγνύεται στα ζητήματα της πόλης είναι άχρηστος πολίτης και όχι φιλήσυχος. («Μόνοι γάρ τόν μηδεν τώνδε μετέχοντα ούκ άπράγμονα άλλα άχρεϊον νομίζομεν». Θοκυδ. II, 40).

Μια άλλη βασική προϋπόθεση είναι η λειτουργία των δημοκρακών θεσμών. Δεν υπάρχει δημοκρατία, όταν δε λειτουργούν οι δημοκρατικοί θεσμοί (καταστατικοί νόμοι, Σύνταγμα), ούτε όταν υπάρχουν δημοκρατικοί θεσμοί και δεν υπάρχει δημοκρατικό ήθος, σωστή δημοκρατική συμπεριφορά έναντι των συμπολιτών και του κράτους. Το μέσο σύνδεσης πολίτη-κράτους είναι ο διάλογος .

'Αλλοι λόγοι που εξασφαλίζουν την εύρυθμη λειτουργία της δημοκρατίας είναι η εξυπηρέτηση του κοινού συμφέροντος, καθώς και η δημιουργία κράτους δικαίου. Το κράτος του δικαίου υπάρχει, όταν τηρείται σε κάθε περίπτωση ο νόμος.

Σε μια γενικότερη θεώρηση η δημοκρατία είναι τρόπος ζωής τόσο στη σκέψη, όσο και στη συμπεριφορά του ατόμου. Τα άτομα που πιστεύουν σε δημοκρατικές αρχές γνωρίζουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους αγωνίζονται ν' αποκτήσουν υψηλό ήθος και συναισθάνονται την ευθύνη τους. Επιδιώκουν, εξάλλου, την πνευματι¬κή καλλιέργεια μέσα στα πλαίσια μιας δημοκρατικής παιδείας.

Με το πνεύμα αυτό ο Άγγελος Τερζάκης τονίζει: «Οι δεσμοί της δημοκρατίας με την πνευματική καλλιέργεια είναι στενοί, περισσότερο στενοί παρά σε οποιοδήποτε άλλο πολίτευμα. Δημοκρατία χωρίς ώριμους γι' αυτήν πολίτες δεν μπορεί να νοηθεί. Απ' όλα τα πολιτεύματα αυτή και μόνο ενδιαφέρεται πραγματικά για την πνευματική καλλιέργεια των πολιτών της. Ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη ενός ελεύθερου και μαζί υπεύθυνου στοχασμού. Γιατί το θέλει η Δημοκρατία;

Επειδή μόνο τέτοιας λογής πολίτες μπορούν να γίνουν στέρεο βάθρο της.

Βασικά η δημοκρατία δεν είναι προσφορά, δώρο από τη φύση, αλλά αγώνισμα. Γι' αυτό και είναι ένα αρκετά ευαίσθητο πολίτευμα-γιατί στηρίζεται στην ελεύθερη βούληση των πολιτών. Για να ριζώσει όμως και να ευδοκιμήσει χρειάζεται μια συνεχής επαγρύπνηση και μια αδιάκοπη άσκηση του δημοκρατικού ήθους.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ!

τι να σου πω, τι να μου πεις,

ειμαστε τέλος μιας αρχής,

Αρχή κακή, κακών φωνή,

της αδικίας η βοή,

μπήκαν στην χώρα οι εχθροί,

προδότες οι προθυπουργοί,

τι να σου πω, τι να μου πείς,

θα γίνει της Αργεντινής,

εμπρός λαέ με μια φωνή, εξω οι κλέφτες και οι προδότες απ τη βουλή,

ξυπνα λαέ, ξυπνα λαέ ...........

Ο μονόλογος ενός εγκάθετου... και το δόγμα του ΣΟΚ!!!

Δ.Π. ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ καθ. Βαρβακείου Σχολής - ΛΕΞΙΚΟ ΒΑΣΙΚΩΝ ΕΝΝΟΙΩΝ  (εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ-1994) σελίς 213,

Κοινοβουλευτισμός : Πολιτικό σύστημα σύμφωνα με το οποίο η κυβέρνηση προέρχεται από τη λαική βούληση και έχει την εμπιστοσύνη από τους εκλεγμένους αντιπροσώπους του λαού. 

Ετοιμολ. : Η λέξη είναι παράγωγη του αρχ. ρ. κοινοβουλέω (κοινός + βουλεύω = συσκέπτομαι και αποφασίζω μαζί με τους άλλους)

Συνων. : κοινοβουλευτικό πολίτευμα, δημοκρατισμός

Θαυμάστε τους, ζήτω τους, μπράβο τους. Ζήτω η νέα Ελληνική δημοκρατία, ζήτω ο σαμαράς, ζήτω ο παπανδρέου, ζήτω ο βενιζέλος, ζήτω ο παπούλιας, ζήτω ο καρατζαφέρης, ζήτω το μέγκα , ζήτω ο αντένα,ζήτω οι λοιποί συγγενείς,  ζήτω και σε μένα το μαλάκα που τους ανέχομαι.

n

Ο καθηγητής Ανδρέας Αθηναίος μιλά στο ΕΔΩ ΣΥΝΤΑΓΜΑ webtv

Ο καθηγητής Ανδρέας Αθηναίος απαντά σε ερωτήσεις του Ιφικράτη Αμυρά, σχετικώς με τους τρόπους χρηματοδοτήσεως της Ελληνικής οικονομίας ύστερα από την επιστροφή στην δραχμή. Μιλά για την συμμορία του ευρώ, απαντώντας σε όσους καθυβρίζουν τους Έλληνες πατριώτες που απαιτούν επιστροφή σε εθνικό νόμισμα.  Με μεστό, καθαρό λόγο που με σαφήνεια και απλή γλώσσα δίνει εξήγηση στα  προβλήματα που ενδεχομένως θα προκύψουν, αλλά και προτείνει λύσεις...

Ψέματα , κανάλια και κόμματα

Ψέμα είναι  η απόκρυψη της αλήθειας με σκοπό την παραπλάνηση και εξαπάτηση . Σύμφωνα επείσης με την ηθική , το ψέμα καταδικάζεται ως σοβαρό ελάττωμα, γιατί έρχεται σε διάσταση προς τη συνείδηση και το πνεύμα του ανθρώπου. Η συνείδηση ελέγχει τις ανθρώπινες πράξεις και δεν επιτρέπει αποκλίσεις από τους κανόνες μιας τίμιας και συνετής ζωής.
Όταν το ψέμα λέγετε από τον αρχηγό της "αξιωματικής αντιπολίτευσης " τότε τι να πει κανείς. Δείτε το παρακάτω βίντεο, και θα καταλάβετε πολλά περισσότερα.                                        

“Στάση πληρωμών λοιπόν! Τώρα! “

To  πρώτο μνημόνιο, που κάποιοι δεν διάβασαν πριν υπερψηφίσουν, βασιζόταν στην λογική ότι χωρίς τα δάνεια των 110€ δις που προέβλεπε : 


1. το Ελληνικό κράτος θα εξαναγκαζόταν σε στάση πληρωμών η οποία θα μας έθετε για τουλάχιστον 10 χρόνια εκτός αγορών,
2.δεν θα υπήρχαν αρκετοί πόροι για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις,
3. δεν θα δινόταν χρόνος στην Ελληνική οικονομία να ανακάμψει και να παράγει τα πρωτογενή πλεονάσματα που θα μας επέτρεπαν να κάνουμε βήματα πίσω από το χείλος της χρεοκοπίας.

          Μήπως το νέο μνημόνιο έχει μάθει από τα παθήματα του προηγούμενου; Σε καμία περίπτωση. Η συνταγή είναι η ίδια, και πολύ φοβούμε ότι βαδίσουμε με βήματα γοργά, στα βήματα της  Αργεντινής. 

         Τι προτείνει λοιπόν ο καθηγητής οικονομικής θεωρίας του πανεπιστημίου Αθηνών Γιάννης Βαρουφάκης, στα ποιό πάνω διλήμματα, σε μία ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο ραδιόφωνο του   flash.

  http://www.flash.gr/audio/5739

ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ

Κούρεμα ομολόγων, κούρεμα κατώτατου μισθού 20% στον ιδιωτικό τομέα, κούρεμα εφάπαξ και επικουρικών ταμείων, PSI, νέοι φόροι, απολύσεις στο δημόσιο τομέα, καταστροφή ασφαλιστικών ταμείων, χώρα υπό επιτροπία, εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, ταμείο υπό την εποπτεία της Ευρώπης όπου θα συλλέγονται όλα τα δημόσια έσοδα της χώρας και θα πληρώνονται οι τοκογλύφοι και τέλος συντεταγμένη χρεωκοπία όποτε το αποφασίσουν οι δανειστές με τα πιόνια-κυβερνήσεις της Γερμανίας και Γαλλίας. Ιδού η νέα συμφωνία δανεισμού και υποδούλωσης που δέχεται η  "δημοκρατικά εκλεγμένη" με πλειοψηφία, κυβέρνηση της Ελλάδας. Όλα εκ των προτέρων συμφωνημένα και κανονισμένα, με πυροτεχνήματα τύπου "κάνουμε εθνικό αγώνα", "σώζουμε τη χώρα και τους Έλληνες από μια ανυπολόγιστη καταστροφή", δίνουμε σκληρή μάχη" και άλλες τέτοιες βαριές δηλώσεις των κυβερνώντων και των αρχηγών των κομμάτων που συμμετέχουν στη "κυβέρνηση- Καραγκιόζη". Όμως κανείς δεν μας λέει ποιούς τελικά σώζουν. Αλλά μάλλον το λένε, σιγανά και φευγαλέα, ώστε να μη γίνει αντιληπτό από το λαό. Εξασφαλίζουν τη ρευστότητα των τραπεζών. Τις τράπεζες δηλαδή. Ναι, αυτές τους ενδιαφέρουν. Αυτές θα είναι οι μόνες που θα σωθούν. Όχι η χώρα, όχι το Κράτος, όχι ο πολίτης, όχι οι οικογένειες, όχι η μάνα, όχι ο πατέρας, όχι οι νέοι. Οι τράπεζες. Αυτές που τους πληρώνουν για να κάνουν το καθήκον τους, εφ ώ ετάχθησαν.

Μα η τρόϊκα; Αυτή μας πιέζει και μας βάζει το δίλημμα: υπογραφή ή χρεοκοπία. Η τρόϊκα. Αυτά τα τρία ανεγκέφαλα υπαλληλάκια, που αν τους έβαζες να σκουπίσουν ένα δρόμο, θα μπέρδευαν τα πεζοδρόμια! Αυτοί που αν είμασταν σε άλλες εποχές, θα τους έστελναν πίσω μέσα σε τρία σάβανα. Αυτούς που τολμούν να εκβιάσουν ποιόν; Έναν ολόκληρο λαό με το δίλημμα που δεν είναι τίποτα άλλο από το να διαλέξουν με ποιό όπλο θέλουν να πεθάνουν. Με μαχαίρι ή πιστόλι; Ευχαριστούμε "αξιοσέβαστοι" μάνατζερ της εταιρίας ΔΝΤ. Εμείς "δυστυχώς" θέλουμε να ζήσουμε κι όχι να διαλέξουμε το θάνατό μας.

Και δε μας λέτε, για νάχουμε καλό ρώτημα. Τι το κακό με μια χρεοκοπία; Πολλές χώρες έχουν χρεοκοπήσει το τελευταίο αιώνα (μεταξύ τους η Γερμανία, η Γαλλία και η Ελλάδα). Λένε ότι θα πεινάσει ο λαός. Μα τώρα δεν πεινάει; ( και στο άμεσο μέλλον θα πεινάσει περισσότερο). Λένε ότι δεν θα έχουμε καύσιμα. Μα και τώρα που έχουμε, ποιός αγοράζει; Οι περισσότεροι κρυώνουν στα σπίτια τους και δε κουνάνε το αυτοκίνητό τους για εβδομάδες (όσοι έχουν ακόμα πινακίδες). Λένε δεν θα έχουμε φάρμακα. Μα και τώρα που έχουμε, δεν τα γράφει κανείς γιατρός κι αν βρεις γιατρό πρέπει να πληρώσεις και το γιατρό και συμμετοχή στην αξία του φαρμάκου. Λένε δεν θα έχουμε μισθούς. Μα τώρα έχουμε; Θεωρείται μισθός τα 400 ευρώ ή τα 800 ευρώ, όταν πρέπει να πληρώσεις τα μισά για φόρους; (έμμεσους ή άμεσους). Αυτό που δε λένε όμως είναι πόσα θα χάσουν οι τοκογλύφοι δανειστές, ιδιώτες και Κράτη. Δεν μας λένε τι αντίκτυπο θάχει η χρεοκοπία της Ελλάδας στην Ευρώπη, στο ευρώ και στα διεθνή χρηματιστήρια. Δεν μας λένε ότι θα αποδεσμευθούμε από τα επαχθή δάνεια και πανωτόκια, που δεν αφήνουν την εθνική οικονομία να ανασάνει. Δεν μας λένε ότι θα πρέπει να πληρώσουν βαριά αυτοί που οδήγησαν το έθνος σ αυτό το οικονομικό αδιέξοδο. Δεν μας λένε τέλος, όλη αυτή η "καταστροφή" πόσο θα κρατήσει. Γιατί αν κρίνει κανείς από άλλα κράτη, μέσα σε διάστημα μηνών ή έτους, ξεπέρασαν τη "καταστροφή" και σε δύο ή τρία χρόνια παρουσίασαν και ανάπτυξη. Δεν μας λένε και αποκρύπτουν επιμελώς απ την "ενημέρωση" οι ορντινάτσες του συστήματος (ΜΜΕ), σε τι οικονομική πορεία βρίσκεται η Ισλανδία, που με δημοψήφισμα αρνήθηκε να πληρώσει τα χρέη της προς τις τράπεζες. Χρέη που όπως της Ελλάδας ήταν επαχθή.  Πεινάει ο λαός της; Δεν έχει φάρμακα; Δεν έχει καύσιμα; Ή μήπως μετά τη κρατικοποίηση όσων τραπεζών δέχθηκαν (οι άλλες αφέθηκαν απλά να πτωχεύσουν) και το "κούρεμα κατά 50% 'ολων των δανείων των πολιτών προς τις τράπεζες, άρχισε να έχει θετικά πρόσημα ανάπτυξης; Είχε όμως κυβέρνηση δοσμένη στους πολίτες και αναγνωρισμένη απ τους πολίτες. Όχι εγκάθετη όπως σε μας. Κυβέρνηση που την ενδιάφερε το μέλλον των Ισλανδών και όχι το μέλλον των τραπεζιτών.

"Ας σταματήσει επιτέλους αυτή η φαρσοκωμωδία με την Ελλάδα", γράφει το έγκυρο περιοδικό Spiegel. "Δεν βοηθάτε την Ελλάδα, τη καταστρέφετε". Οι Έλληνες πρέπει να καταλάβουν ότι και στη Γερμανία υπάρχουν πολλές φωνές που εκφράζουν τη κοινή λογική κι όχι της κυρά-Μέρκελ με τη καρικατούρα της, που μοιάζει σαν να βγήκε από κάποιο Αστερίξ. Φαρσοκωμωδία λοιπόν, αυτή είναι η κατάλληλη λέξη της "προσπάθειας" διάσωσης της Ελλάδας. Μιας φαρσοκωμωδίας όμως που θα στοιχίσει πάρα πολύ και ίσως και ζωές αθώων που θα τις καταπιεί η φτώχεια πολλών ετών που θα έρθουν.  

Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος εγκλήματος

Διαδώστε το παιδιά. Κατεβάστε το, αλλάξτε το, προσθέστε ό,τι θέλετε και πιστεύετε ότι ξέχασα. Ανεβάστε το στο δικό σας youtube. Δεν ανήκει σε μένα, αλλά σε όλους μας.

Αρκεί να γίνουν πολλά και να το δουν πολλοί. 

Το κυριότερο πλέον είναι να μην ξεχάσουμε πάλι!

 http://krogias.blogspot.com/

ΔΩΡΕΑΝ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΜΑΓΕΙΡΙΚΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΡΧΗ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗΣ

Ετσι απλά μαθαίνουμε να μαγειρεύουμε. Το πτυχίο εγγυημένο 100%.........

Ετσι απλά η αλήθεια για το χρέος.....Goldman Sachs

Αυτή είναι η αλήθεια.....Ελληνες να τους χαιρόμαστε.......