Το κείμενο δημοσιεύτηκε στον Οικονομικό Ταχυδρόμο το Πάσχα του 1989. Γράφτηκε απ το φιλόλογο Κ. Γαν. σαν σχόλιο σ ένα άρθρο του κ. Γ. Μαρίνου, διευθυντή του περιοδικού. Αν και γράφτηκε πριν 21 χρόνια είναι επίκαιρο σα να αναφέρεται στο 2010.
"Απ τα χρόνια του Αισχύλου μάθαμε ν απορούμε και να διερωτώμαστε, γιατί ο άνθρωπος αποφασίζει το κακό και πως ένας άρχοντας ή κι ένας λαός ακόμα οδηγείται στην ύβρη. Σήμερα η Ελλάδα όλη πομπεύεται σαν μοιχαλίδα και όλοι μας γινόμαστε αδέκαστοι κριτές της. Ακόμα μέσα στην αθωώτητά μας, κ. Μαρίνο, αναζητούμε τρόπους, μέτρα, συστήματα, ελέγχους κ.λ.π. που θα περιστείλουν το έγκλημα και θα βάλουν στο καλό δρόμο το λαό μας. Για να γίνουμε, γράφετε παρακάτω, σαν τους Ελβετούς.
Οι Ελβετοί φημίζονται για τις σοκολάτες τους, αλλά εγώ δεν έχω φάει πιο άνοστες σοκολάτες απ τις Ελβετικές. Κι έχω συνδέσει το κακό τους γούστο με μια γενική ανοστιά, μια αχρωμία της ανυπαρξίας, που χαρακτηρίζει αυτό το λαό. Ένας Ελβετός μου φαίνεται πως δεν μπορεί να ονειρευτεί και να επιθυμήσει τίποτα περισσότερο από μια χοντρή σοκολάτα ή ένα μεγαλύτερης ακριβείας ρολόϊ. Κι έτσι η ζωή τους πάει... ρολόϊ.
Ο Έλληνας όμως κληρονόμησε τη παράδοση της ακροβασίας. Περπατάει πάνω σ ένα τεντωμένο σχοινί, έτοιμος να πέσει. Και συχνά πέφτει, αλλά το πέσιμό του είναι ιλιγγιώδες και βροντερό. Αντί για μια χοντρότερη σοκολάτα αποζητάει όλες τις σοκολάτες του κόσμου. Πέφτει με τα μούτρα στην αμαρτία καί χώνεται στη κόλαση με σατανικό σαρκασμό. Όταν όμως δεν πέσει και περπατήσει ως το τέλος το σχοινί, ανοίγει τα ουράνια ο Έλληνας και γεμίζει το κόσμο με ήλιους, αστέρια και παραμύθια.
Είναι ικανός ο Έλληνας περισσότερο από κάθε λαό να κυβερνήσει και να κυβερνηθεί σωστά. Να λειτουργήσει τα σχολεία και τις Τράπεζες και μάλιστα χωρίς μέτρα ελέγχου και πάταξης της παρανομίας. Όλ αυτά πετυχαίνονται όταν εγκατασταθεί ο καλός λόγος στη καρδιά του Έλληνα.
Έχουμε κάμποσα χρόνια που παίζουμε το χαρτί του προοδευτισμού. Κάτω το ένα, κάτω το άλλο, εδώ και τώρα κ.λ.π. Ο Έλληνας δεν είναι Ελβετός ψιλικατζής να συναρμολογεί ρολογάκια. Άμα ξεσκονίζει τα ράφια του, τα πετάει όλα κάτω. Έτσι ξεσκόνισε τη ψυχή του, απ όλα τα κρατήματα και τους δισταγμούς και είπε: ή θα φάμε ή δε θα φάμε. Κι αφού αποφάσισε να φάει, σάρωσε τη δημόσια και ιδιωτική ζωή η λαίλαπα της διαφθοράς. Και τώρα, ύστερα από λίγα χρόνια, έχει κι όλας αποκομίσει την αδιάψευστη εμπειρία της διαφοράς ανάμεσα στη πρόοδο και το προοδευτισμό. Αφήστε τον Έλληνα να χωθεί στη κόλαση ως το λαιμό. Τόσο ορμητικά που βουτάει δεν πρόκειται να κρατηθεί. Μπορεί να κρατηθεί μόνο αν γυρίσει με την ίδια ορμή στην αντίθετη φορά.
Ο Έλληνας όταν κλέβει δεν κλέβει για το πασατέμπο του. Κλέβει για να γευτεί το πάτο της κόλασης. Γι αυτό κι όταν γίνει "καλό παιδί" νιώθει αμήχανος μέχρι να γίνει άγιος. Το "καλό παιδί" τόχει για βρισιά.
Αντίθετα η Ευρώπη έζησε αιώνες προοδευτισμού και δεν κατάφερε ακόμα να εξευτελίσει τα ψευτοϊδανικά της, που στοίχισαν άδικα τόσο αίμα. Το Μάϊο του 1968 είδαμε μια Γαλλία ολόκληρη να σφαδάζει χωρίς να ξέρει τι την πονάει. Η δημοκρατία, η ισότητα, η αδελφοσύνη, τους έμειναν σαν ένα ψυχολογικό τικ, ή σαν "καλοί τρόποι" κι ενώ όλα τους είναι τόσο αποχρωματισμένα, δεν έχουν το κουράγιο να ομολογήσουν την αποτυχία τους.
Ελάτε να ονειρευτούμε όλοι μαζί μια Ελλάδα όπου όλοι θα βγουν απ τα διαμερίσματά τους, θα χτυπήσουν τη πόρτα του γείτονα και θα φωνάξουν: "Καλημέρα σας γείτονες". Και θα λένε καλό λόγο για όλους και θα μοιράζονται το ψωμί όπως τα παιδιά.
Μόνο οι βάσεις μας έχουν χαλάσει. Η υπόλοιπη διαδικασία της αποτυχία μας ακολουθεί την άτεγκτη νομοτέλεια. Αυτή τη βάση λέω να γιατρέψουμε, για να μη βασανιζόμαστε άδικα. Η ώρα η καλή λοιπόν..."
ΥΠΕΡΟΧΟ;
Δευτέρα 12 Ιουλίου 2010
Τρίτη 6 Ιουλίου 2010
ΕΝΑ ΠΑΛΙΟ ΜΗΝΥΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΣΜΟ
Το παρακάτω κείμενο χρονολογείται γύρω στα 1855 και είναι η απάντηση του Σιάτλ, αρχηγού των Σιού Ινδιάνων, στο πρόεδρο των ΗΠΑ Φραγκλίνο Πηρς, που τους ζήτησε να πουλήσουν τη γη τους στην αμερικανική κυβέρνηση. Ο Σιάτλ εκφράζει με περηφάνεια και σεβασμό το τρόπο σκέψης στη παράδοση, ο οποίος διαφέρει πλήρως απ τον υλισμό των λευκών. Οι σκέψεις του απέχουν από μας ενάμιση αιώνα, είναι όμως επίκαιρες, τώρα που όλοι βιώνουμε τις καταστρεπτικές συνέπειες απ την οικολογική καταστροφή του πλανήτη μας. Διαβάστε το προσεκτικά. Αξίζει!
" Ο μεγάλος αρχηγός στην Ουάσιγκτον μηνάει πως θέλει να αγοράσει τη γη μας, με λόγια φιλικά και καλοθέλητα. Καλοσύνη του, γιατί αυτός λίγο τη χρειάζεται τη φιλία μας αντίστοιχα. Θα μελετήσουμε τη προσφορά του, γιατί ξέρουμε αν δεν το κάνουμε, μπορεί ο λευκός να πάρει με τα όπλα τη γη μας.
Πως όμως μπορείτε να αγοράζετε ή να πουλάτε τον ουρανό-τη ζέστα της γης; Η δροσιά του αγέρα ή το άφρισμα του νερού δεν μας ανήκουν. Πως θα τα αγοράσετε από μας; Κάθε μέρος της γης αυτής είναι ιερό για το λαό μου. Ξέρουμε πως ο λευκός δεν καταλαβαίνει τους τρόπους μας. Κάθε ξέφωτο, κάθε αμμούδα στις ακρογιαλιές, κάθε ζουζούνι που ζουζουνίζει, είναι ιερό για μας. Ενώ για το λευκό, τα μέρη της γης δεν κάνουν διαφορά, γιατί είναι ένας ξένος που φτάνει νύχτα και παίρνει απ τη γη όλα όσα του χρειάζονται. Η γη δεν είναι αδελφός του αλλά εχθρός που πρέπει να κατακτήσει. Και μετά πηγαίνει παρακάτω. Με τη πλεονεξία του θα καταπιεί τη γη και θ αφήσει πίσω του έρημο. Η όψη των πόλεών σας κάνει κακό στα μάτια του ερυθρόδερμου. Όμως αυτό μπορεί να συμβαίνει επειδή ο ερυθρόδερμος είναι άγριος και δεν καταλαβαίνει.
Αν δεχτώ θα βάλω έναν όρο. Τα ζώα της γης αυτής ο λευκός να τα μεταχειριστεί σαν αδέλφια του. Αν τα ζώα φύγουν απ τη μέση, ο άνθρωπος θα πεθάνει από εσωτερική μοναξιά, γιατί όσα συμβαίνουν στα ζώα, συμβαίνουν και στον άνθρωπο.
Ένα ξέρομε, που μπορεί μια μέρα ο λευκός να το ανακαλύψει: Ο Θεός μας είναι ο ίδιος Θεός. Μπορεί να νομίζετε ότι είναι δικός σας, όπως ζητάτε να γίνει η γη μας. Αλλά δεν το μπορείτε. Εκείνος είναι Θεός των ανθρώπων και το έλεός Του μοιρασμένο το ίδιο σε όλους. Όποιος βλάπτει τη γη Του, καταφρονάει το Δημιουργό της. Όταν όλα τα βουβάλια σφαχτούν, όταν όλα τα δάση γεμίσουν ανθρώπινο χνώτο, όταν τους λόφους γεμίσουν τα σύρματα του τηλέγραφου με το βουητό τους, αυτό σημαίνει το τέλος της ζωής και την αρχή του θανάτου.
Πουθενά στις πόλεις του λευκού δε βρίσκεται μια ήσυχη γωνιά. Να σταθείς και ν ακούσεις τα φύλλα στα δέντρα την άνοιξη ή το φθινόπωρο. Μα τι μένει απ τη ζωή, όταν ο άνθρωπος δεν μπορεί ν ακούσει το νυχτοπούλι ή τα βατράχια μέσα στη νυχτιά; Του ερυθρόδερμου του είναι ακριβός ο αγέρας, γιατί όλα μοιράζονται την ίδια πνοή - τα ζώα, τα δέντρα, οι άνθρωποι. Ενώ ο λευκός, σαν ένας που χαροπαλεύει για μέρες, δεν μυρίζει τίποτε.
Αν ξέραμε τα όνειρα του λευκού, τις ελπίδες που λέει στα παιδιά του τις μακρυές χειμωνιάτικες νύχτες, μπορεί να καταλαβαίναμε. Αλλά εμείς είμαστε άγριοι. Μα είναι κρυφά τα όνειρα του λευκού. Κι επειδή είναι κρυφά, θα εξακολουθήσουμε το δρόμο μας.
Αυτή τη γη την αγαπούμε, όπως το βρέφος το χτύπο της μητρικής καρδιάς. Αν σας πουλήσουμε τη γη μας, αγαπήστε την, καθώς την αγαπήσαμε εμείς. Φροντίστε την, καθώς τη φροντίσαμε εμείς. Κρατήστε ζωντανή στο νου σας τη μνήμη της γης, όπως είναι τη στιγμή που τη παίρνετε. Και με όλη σας τη δύναμη, με όλη τη καρδιά σας, διατηρήστε τη για τα παιδιά σας και αγαπήστε τη, όπως ο Θεός αγαπάει όλους μας. Ένα ξέρομε - ο Θεός σας είναι ο ίδιος Θεός. Η γη Του είναι ακριβή. Ακόμα και ο λευκός δεν γίνεται ν απαλλαγεί απ τη κοινή μοίρα.
Δημοσιεύτηκε στο "Βήμα", 16/1/1977
" Ο μεγάλος αρχηγός στην Ουάσιγκτον μηνάει πως θέλει να αγοράσει τη γη μας, με λόγια φιλικά και καλοθέλητα. Καλοσύνη του, γιατί αυτός λίγο τη χρειάζεται τη φιλία μας αντίστοιχα. Θα μελετήσουμε τη προσφορά του, γιατί ξέρουμε αν δεν το κάνουμε, μπορεί ο λευκός να πάρει με τα όπλα τη γη μας.
Πως όμως μπορείτε να αγοράζετε ή να πουλάτε τον ουρανό-τη ζέστα της γης; Η δροσιά του αγέρα ή το άφρισμα του νερού δεν μας ανήκουν. Πως θα τα αγοράσετε από μας; Κάθε μέρος της γης αυτής είναι ιερό για το λαό μου. Ξέρουμε πως ο λευκός δεν καταλαβαίνει τους τρόπους μας. Κάθε ξέφωτο, κάθε αμμούδα στις ακρογιαλιές, κάθε ζουζούνι που ζουζουνίζει, είναι ιερό για μας. Ενώ για το λευκό, τα μέρη της γης δεν κάνουν διαφορά, γιατί είναι ένας ξένος που φτάνει νύχτα και παίρνει απ τη γη όλα όσα του χρειάζονται. Η γη δεν είναι αδελφός του αλλά εχθρός που πρέπει να κατακτήσει. Και μετά πηγαίνει παρακάτω. Με τη πλεονεξία του θα καταπιεί τη γη και θ αφήσει πίσω του έρημο. Η όψη των πόλεών σας κάνει κακό στα μάτια του ερυθρόδερμου. Όμως αυτό μπορεί να συμβαίνει επειδή ο ερυθρόδερμος είναι άγριος και δεν καταλαβαίνει.
Αν δεχτώ θα βάλω έναν όρο. Τα ζώα της γης αυτής ο λευκός να τα μεταχειριστεί σαν αδέλφια του. Αν τα ζώα φύγουν απ τη μέση, ο άνθρωπος θα πεθάνει από εσωτερική μοναξιά, γιατί όσα συμβαίνουν στα ζώα, συμβαίνουν και στον άνθρωπο.
Ένα ξέρομε, που μπορεί μια μέρα ο λευκός να το ανακαλύψει: Ο Θεός μας είναι ο ίδιος Θεός. Μπορεί να νομίζετε ότι είναι δικός σας, όπως ζητάτε να γίνει η γη μας. Αλλά δεν το μπορείτε. Εκείνος είναι Θεός των ανθρώπων και το έλεός Του μοιρασμένο το ίδιο σε όλους. Όποιος βλάπτει τη γη Του, καταφρονάει το Δημιουργό της. Όταν όλα τα βουβάλια σφαχτούν, όταν όλα τα δάση γεμίσουν ανθρώπινο χνώτο, όταν τους λόφους γεμίσουν τα σύρματα του τηλέγραφου με το βουητό τους, αυτό σημαίνει το τέλος της ζωής και την αρχή του θανάτου.
Πουθενά στις πόλεις του λευκού δε βρίσκεται μια ήσυχη γωνιά. Να σταθείς και ν ακούσεις τα φύλλα στα δέντρα την άνοιξη ή το φθινόπωρο. Μα τι μένει απ τη ζωή, όταν ο άνθρωπος δεν μπορεί ν ακούσει το νυχτοπούλι ή τα βατράχια μέσα στη νυχτιά; Του ερυθρόδερμου του είναι ακριβός ο αγέρας, γιατί όλα μοιράζονται την ίδια πνοή - τα ζώα, τα δέντρα, οι άνθρωποι. Ενώ ο λευκός, σαν ένας που χαροπαλεύει για μέρες, δεν μυρίζει τίποτε.
Αν ξέραμε τα όνειρα του λευκού, τις ελπίδες που λέει στα παιδιά του τις μακρυές χειμωνιάτικες νύχτες, μπορεί να καταλαβαίναμε. Αλλά εμείς είμαστε άγριοι. Μα είναι κρυφά τα όνειρα του λευκού. Κι επειδή είναι κρυφά, θα εξακολουθήσουμε το δρόμο μας.
Αυτή τη γη την αγαπούμε, όπως το βρέφος το χτύπο της μητρικής καρδιάς. Αν σας πουλήσουμε τη γη μας, αγαπήστε την, καθώς την αγαπήσαμε εμείς. Φροντίστε την, καθώς τη φροντίσαμε εμείς. Κρατήστε ζωντανή στο νου σας τη μνήμη της γης, όπως είναι τη στιγμή που τη παίρνετε. Και με όλη σας τη δύναμη, με όλη τη καρδιά σας, διατηρήστε τη για τα παιδιά σας και αγαπήστε τη, όπως ο Θεός αγαπάει όλους μας. Ένα ξέρομε - ο Θεός σας είναι ο ίδιος Θεός. Η γη Του είναι ακριβή. Ακόμα και ο λευκός δεν γίνεται ν απαλλαγεί απ τη κοινή μοίρα.
Δημοσιεύτηκε στο "Βήμα", 16/1/1977
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)