Η οικονομική ανισότητα, η άδικη μεταχείριση των πολιτών απ το κράτος επιτείνεται συνεχώς - και η αδικία είναι το πιο εύφλεκτο υλικό, σπίρτο για το χάος.
Συγχρόνως μεγάλος αριθμός πολιτών, πολύ μεγάλος για το κοινό νου, απολαμβάνει οικονομικά προνόμια, χάρη στη κομματική εύνοια ή ένταξη. Καταλήστεψαν επί τριάντα και πλέον χρόνια το κοινωνικό πλούτο, δεν ελέγχθηκαν ποτέ και συνεχίζουν απτόητοι. Τα δύο κόμματα που σήμερα κυβερνούν, σ άλλες εποχές αλληλομάχονταν και μισούνταν, όμως συνεταιρίστηκαν τώρα, ακριβώς για να αποτρέψουν κάθε ενδεχόμενο ελέγχου της οικονομικής ασυδοσίας τους.
Ένα ποσοστό του πληθυσμού (που συνεχώς αυξάνεται) βυθίζεται στην απόγνωση που δημιουργούν οι περικοπές, οι άδικοι φόροι (χαράτσια), η κατάρρευση των ταμείων και οι απολύσεις. Στον αντίποδα η εξαγορασμένη κομματική πελατεία και οι κομματικοί λωποδύτες συνεχίζουν το νεοπλουτισμό και τη καταναλωτική τους ανεμελειά.
Έρχονται δημοτικές εκλογές και η έγνοια των κομμάτων αντί να είναι το ποιός δήμαρχος συνέβαλε στην ανάκαμψη και το καλό των δημοτών του και επομένως πρέπει να στηριχθεί, επιλέγουν τον υποψήφιο με κριτήριο μόνο τη νίκη της κομματικής σιχαμάρας. Μακάβρια ηλιθιότητα.
Οι φυσικοί αυτουργοί και οι συνεργοί τους στο κακούργημα του υπερδανεισμού της χώρας (για να συντηρηθεί η πελατειακή σχέση κόμματος - πολίτη) οι ίδιοι διαχειρίζονται τη σωτηρία μας απ τις συνέπειες των εγκλημάτων τους. Κυβερνούν οι δήμιοι με τη ψήφο των θυμάτων τους. Η αυθαιρεσία γίνεται αυτονόητη και ο βασανισμός του πολίτη δικαιολογείται και απ τη δικαστική εξουσία. Ο πολίτης είχε στηρίξει το μέλλον του στο συμβόλαιο με το κράτος - συμβόλαιο μισθού, σύνταξης, ιατρικής περίθαλψης, σταθερή φορολογία. Και οι εξουσιαστές κομματάνθρωποι του ακυρώνουν "εν μια νυκτί" όλα τα συμβόλαια με δολοφονική στυγνότητα. Οριζόντιες απολύσεις, γκανκστερικά χαράτσια με τον εκφοβισμό διακοπής της ηλεκτροδότησης.
Όμως η οργή για την αδικία, για το ότι αισθάνονται οι περισσότεροι πολίτες πρόβατα για σφαγή, αλλοτριώνει τον άνθρωπο χωρίς να το καταλαβαίνει - ρημάζει το σθένος του. Εκατόν σαράντα πέντε χιλιάδες παιδιά γραμμένα στο "πρόγραμμα σίτισης" του υπουργείου Παιδείας. Χιλιάδες Έλληνες στις ουρές σισιτίων της Εκκλησίας και των Δήμων. Ο ψυχισμός τους θα μείνει αιώνια σημαδεμένος απ τον εξευτελισμό που του επέβαλαν πολιτικοί ανίκανοι και διεφθαρμένοι. Οι πραγματικοί ένοχοι, κοινοί κλέφτες του ποινικού δικαίου, μένουν ατιμώρητοι και προπηλακίζουν τα θύματα με το "μαζί τα φάγαμε". Δήμιοι που αυτοαθωώνονται. Οι περιουσίες πρωθυπουργών και υπουργών δεν δημεύονται, ούτε αυτές των εγκάθετων "κομματόσκυλων" σε εταιρείες και οργανισμούς. Αντί να αναλάβει η "νέμεσις", πουλιέται όσο όσο η κοινωνική περιουσία και οι υποδομές της χώρας.
Απ τη κρίση ίσως βγούμε, αφού θα είμαστε όμηροι της διεθνούς κερδοσκοπίας για δεκαετίες. Θα βγούμε ακόμα "λιγότερο" 'Ελληνες, πιο ανάπηροι γλωσσικά και με περισσότερη άγνοια ιστορικής αυτοσυνειδησίας.
Στις επερχόμενες εκλογές ας σκεφτούμε: ψηφίζουμε κόμμα ή ανθρωπιά και αξιοπρέπεια; Ο πρωτογονισμός δεν είναι ανάπτυξη!
Συγχρόνως μεγάλος αριθμός πολιτών, πολύ μεγάλος για το κοινό νου, απολαμβάνει οικονομικά προνόμια, χάρη στη κομματική εύνοια ή ένταξη. Καταλήστεψαν επί τριάντα και πλέον χρόνια το κοινωνικό πλούτο, δεν ελέγχθηκαν ποτέ και συνεχίζουν απτόητοι. Τα δύο κόμματα που σήμερα κυβερνούν, σ άλλες εποχές αλληλομάχονταν και μισούνταν, όμως συνεταιρίστηκαν τώρα, ακριβώς για να αποτρέψουν κάθε ενδεχόμενο ελέγχου της οικονομικής ασυδοσίας τους.
Ένα ποσοστό του πληθυσμού (που συνεχώς αυξάνεται) βυθίζεται στην απόγνωση που δημιουργούν οι περικοπές, οι άδικοι φόροι (χαράτσια), η κατάρρευση των ταμείων και οι απολύσεις. Στον αντίποδα η εξαγορασμένη κομματική πελατεία και οι κομματικοί λωποδύτες συνεχίζουν το νεοπλουτισμό και τη καταναλωτική τους ανεμελειά.
Έρχονται δημοτικές εκλογές και η έγνοια των κομμάτων αντί να είναι το ποιός δήμαρχος συνέβαλε στην ανάκαμψη και το καλό των δημοτών του και επομένως πρέπει να στηριχθεί, επιλέγουν τον υποψήφιο με κριτήριο μόνο τη νίκη της κομματικής σιχαμάρας. Μακάβρια ηλιθιότητα.
Οι φυσικοί αυτουργοί και οι συνεργοί τους στο κακούργημα του υπερδανεισμού της χώρας (για να συντηρηθεί η πελατειακή σχέση κόμματος - πολίτη) οι ίδιοι διαχειρίζονται τη σωτηρία μας απ τις συνέπειες των εγκλημάτων τους. Κυβερνούν οι δήμιοι με τη ψήφο των θυμάτων τους. Η αυθαιρεσία γίνεται αυτονόητη και ο βασανισμός του πολίτη δικαιολογείται και απ τη δικαστική εξουσία. Ο πολίτης είχε στηρίξει το μέλλον του στο συμβόλαιο με το κράτος - συμβόλαιο μισθού, σύνταξης, ιατρικής περίθαλψης, σταθερή φορολογία. Και οι εξουσιαστές κομματάνθρωποι του ακυρώνουν "εν μια νυκτί" όλα τα συμβόλαια με δολοφονική στυγνότητα. Οριζόντιες απολύσεις, γκανκστερικά χαράτσια με τον εκφοβισμό διακοπής της ηλεκτροδότησης.
Όμως η οργή για την αδικία, για το ότι αισθάνονται οι περισσότεροι πολίτες πρόβατα για σφαγή, αλλοτριώνει τον άνθρωπο χωρίς να το καταλαβαίνει - ρημάζει το σθένος του. Εκατόν σαράντα πέντε χιλιάδες παιδιά γραμμένα στο "πρόγραμμα σίτισης" του υπουργείου Παιδείας. Χιλιάδες Έλληνες στις ουρές σισιτίων της Εκκλησίας και των Δήμων. Ο ψυχισμός τους θα μείνει αιώνια σημαδεμένος απ τον εξευτελισμό που του επέβαλαν πολιτικοί ανίκανοι και διεφθαρμένοι. Οι πραγματικοί ένοχοι, κοινοί κλέφτες του ποινικού δικαίου, μένουν ατιμώρητοι και προπηλακίζουν τα θύματα με το "μαζί τα φάγαμε". Δήμιοι που αυτοαθωώνονται. Οι περιουσίες πρωθυπουργών και υπουργών δεν δημεύονται, ούτε αυτές των εγκάθετων "κομματόσκυλων" σε εταιρείες και οργανισμούς. Αντί να αναλάβει η "νέμεσις", πουλιέται όσο όσο η κοινωνική περιουσία και οι υποδομές της χώρας.
Απ τη κρίση ίσως βγούμε, αφού θα είμαστε όμηροι της διεθνούς κερδοσκοπίας για δεκαετίες. Θα βγούμε ακόμα "λιγότερο" 'Ελληνες, πιο ανάπηροι γλωσσικά και με περισσότερη άγνοια ιστορικής αυτοσυνειδησίας.
Στις επερχόμενες εκλογές ας σκεφτούμε: ψηφίζουμε κόμμα ή ανθρωπιά και αξιοπρέπεια; Ο πρωτογονισμός δεν είναι ανάπτυξη!