Σε όσες αποκαλύψεις βλέπουν το φως της δημοσιότητας στο πολιτικό τοπίο, η κοινωνική αντίδραση είναι ανύπαρκτη. Η κοινωνία μοιάζει πεθαμένη. Το πολιτικό σύστημα δεν λογοδοτεί σε κανέναν, εμπαίζει ξεδιάντροπα το λαό, ο οποίος πνίγεται μέσα στα χρέη και στο άμελλο μέλλον. Εξαιρείται βέβαια ένα ποσοστό που ανήκει στους κομματικούς μηχανισμούς και απολαμβάνει προνόμια. Αυτών η ζωή δεν άλλαξε με τη κρίση, ούτε οι συνήθειές τους, ούτε το οικονομικό τους υπόβαθρο.
Από εκεί και πέρα όμως υπάρχει η πραγματικότητα της απόγνωσης και του πνιγμού. Οι νέοι για τους οποίους δεν υπάρχει κανένα ενδιαφέρον και που οποιοδήποτε προσόν κατάρτισης ή μόρφωσης δεν έχει νόημα. Τους απέκλεισαν τη δυνατότητα να σχεδιάσουν το μέλλον τους, να κάνουν οικογένεια, να δημιουργήσουν επιχειρήσεις και σαν μόνη διέξοδο έχουν τις πεντάμηνες ή οκτάμηνες συμβάσεις ή το δρόμο της μετανάστευσης. Το πελατειακό κράτος των κομμάτων, με γνωστούς σε όλους τους αυτουργούς, κατέστρεψε τη ζωή, την ελπίδα και το κουράγιο των ανθρώπων στο τόπο μας.
Σε αυτούς πρέπει να προστεθούν και οι μισθωτοί και συνταξιούχοι, που εξευτελίστηκαν και οδηγήθηκαν σε απόλυτη απόγνωση. Αυτοί που εμπιστεύθηκαν το κράτος ως αξιόπιστο να διαχειριστεί το μόχθο ετών εργασίας, δηλαδή τη σύνταξη και την ασφαλιστική τους κάλυψη. Αλλά το κράτος σαπίλας, διαφθοράς και διαπλοκής με το κάθε είδους υπόκοσμο, λήστεψε σαν κοινός κλέφτης το βιός που του εμπιστεύθηκαν. Ρήμαξε κάθε αξιοπρέπεια και κουράγιο τους.
Τώρα μοιράζουν, σαν ελεημοσύνη, το πολυδιαφημισμένο "πρωτογενές πλεόνασμα". Όλοι ξέρουμε ότι προήλθε απ τη βάναυση μείωση των εισοδημάτων και την εξαντλητική φορολόγηση των δύο τελευταίων ετών. Και τώρα το μοιράζουν σαν χάντρες και καθρεφτάκια σε κάφρους. Διατυμπανίζουν βγαίνουμε απ τη κρίση και τα Μνημόνια, ενώ πριν ελάχιστες μέρες έχουν υπογράψει οι αθεόφοβοι, τη τέταρτη "επικαιροποίηση" του δεύτερου Μνημονίου με μέτρα για το 2015 και 2016! Πως τολμάνε να ζητάνε τη ψήφο μας οι ίδιοι που κατέστρεψαν τη ζωή μας, για να συνεχίσουν να κυβερνάνε οι υπαίτιοι του πνιγμού μας;
Αλλά υπόλογοι δεν είναι μόνο οι αυτουργοί αυτών των εγκλημάτων, αλλά και αυτοί που τους αντιπολιτεύονται. Αντιπολιτεύονται χωρίς σοβαρότητα και χωρίς αντιπροτάσεις. Μια "δήθεν" αντιπολίτευση με απουσία προτάσεων για παιδεία, άμυνα, εξωτερική πολιτική και οικονομία.
Όσοι ζητούν τη ψήφο των πολιτών, σαν ανθρωπάκια μιας σπιθαμής, έχουν παντελή απουσία αίσθησης της πραγματικότητας και ψυχοπαθολογικά μένουν παγιδευμένα στο παιχνίδι της εξουσίας.
Την απόλυτη αυθαιρεσία τους, τις ανομίες τους, το δικτατορισμό τους, τα αποκαλούν "δημοκρατία"! Όμως όλοι οι θεσμοί ενός δημοκρατικού πολιτεύματος (συνδικαλισμός, ΜΜΕ, εκπαιδευτικά ιδρύματα) υπηρετούν τις κομματικές συντεχνίες. "Νταβατζήδες" της οικονομίας, της παραπληροφόρησης και του τζόγου.
Όμως του πολίτη του μένει ακόμα η ψήφος του. Προσπαθούν, ακόμα μια φορά, να τον πείσουν ότι αν δεν τη δώσει στους εξουσιαστές του ( στη κυβέρνηση ή στην αντιπολίτευση ή στα ρετάλια των αποσχισμένων) έρχεται το χάος.Αλλά το χάος ήδη το βιώνουμε στη κατεστραμμένη απ τους κομματανθρώπους ζωή μας. Αν αποφασίσουμε να τους αρνηθούμε τη ψήφο μας, αυτό που θα προκύψει δεν πρόκειται σε καμμία περίπτωση να είναι συνδυασμός χάους και εμπαιγμού...
Από εκεί και πέρα όμως υπάρχει η πραγματικότητα της απόγνωσης και του πνιγμού. Οι νέοι για τους οποίους δεν υπάρχει κανένα ενδιαφέρον και που οποιοδήποτε προσόν κατάρτισης ή μόρφωσης δεν έχει νόημα. Τους απέκλεισαν τη δυνατότητα να σχεδιάσουν το μέλλον τους, να κάνουν οικογένεια, να δημιουργήσουν επιχειρήσεις και σαν μόνη διέξοδο έχουν τις πεντάμηνες ή οκτάμηνες συμβάσεις ή το δρόμο της μετανάστευσης. Το πελατειακό κράτος των κομμάτων, με γνωστούς σε όλους τους αυτουργούς, κατέστρεψε τη ζωή, την ελπίδα και το κουράγιο των ανθρώπων στο τόπο μας.
Σε αυτούς πρέπει να προστεθούν και οι μισθωτοί και συνταξιούχοι, που εξευτελίστηκαν και οδηγήθηκαν σε απόλυτη απόγνωση. Αυτοί που εμπιστεύθηκαν το κράτος ως αξιόπιστο να διαχειριστεί το μόχθο ετών εργασίας, δηλαδή τη σύνταξη και την ασφαλιστική τους κάλυψη. Αλλά το κράτος σαπίλας, διαφθοράς και διαπλοκής με το κάθε είδους υπόκοσμο, λήστεψε σαν κοινός κλέφτης το βιός που του εμπιστεύθηκαν. Ρήμαξε κάθε αξιοπρέπεια και κουράγιο τους.
Τώρα μοιράζουν, σαν ελεημοσύνη, το πολυδιαφημισμένο "πρωτογενές πλεόνασμα". Όλοι ξέρουμε ότι προήλθε απ τη βάναυση μείωση των εισοδημάτων και την εξαντλητική φορολόγηση των δύο τελευταίων ετών. Και τώρα το μοιράζουν σαν χάντρες και καθρεφτάκια σε κάφρους. Διατυμπανίζουν βγαίνουμε απ τη κρίση και τα Μνημόνια, ενώ πριν ελάχιστες μέρες έχουν υπογράψει οι αθεόφοβοι, τη τέταρτη "επικαιροποίηση" του δεύτερου Μνημονίου με μέτρα για το 2015 και 2016! Πως τολμάνε να ζητάνε τη ψήφο μας οι ίδιοι που κατέστρεψαν τη ζωή μας, για να συνεχίσουν να κυβερνάνε οι υπαίτιοι του πνιγμού μας;
Αλλά υπόλογοι δεν είναι μόνο οι αυτουργοί αυτών των εγκλημάτων, αλλά και αυτοί που τους αντιπολιτεύονται. Αντιπολιτεύονται χωρίς σοβαρότητα και χωρίς αντιπροτάσεις. Μια "δήθεν" αντιπολίτευση με απουσία προτάσεων για παιδεία, άμυνα, εξωτερική πολιτική και οικονομία.
Όσοι ζητούν τη ψήφο των πολιτών, σαν ανθρωπάκια μιας σπιθαμής, έχουν παντελή απουσία αίσθησης της πραγματικότητας και ψυχοπαθολογικά μένουν παγιδευμένα στο παιχνίδι της εξουσίας.
Την απόλυτη αυθαιρεσία τους, τις ανομίες τους, το δικτατορισμό τους, τα αποκαλούν "δημοκρατία"! Όμως όλοι οι θεσμοί ενός δημοκρατικού πολιτεύματος (συνδικαλισμός, ΜΜΕ, εκπαιδευτικά ιδρύματα) υπηρετούν τις κομματικές συντεχνίες. "Νταβατζήδες" της οικονομίας, της παραπληροφόρησης και του τζόγου.
Όμως του πολίτη του μένει ακόμα η ψήφος του. Προσπαθούν, ακόμα μια φορά, να τον πείσουν ότι αν δεν τη δώσει στους εξουσιαστές του ( στη κυβέρνηση ή στην αντιπολίτευση ή στα ρετάλια των αποσχισμένων) έρχεται το χάος.Αλλά το χάος ήδη το βιώνουμε στη κατεστραμμένη απ τους κομματανθρώπους ζωή μας. Αν αποφασίσουμε να τους αρνηθούμε τη ψήφο μας, αυτό που θα προκύψει δεν πρόκειται σε καμμία περίπτωση να είναι συνδυασμός χάους και εμπαιγμού...