Η πρόσφατη υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας των ΗΠΑ από την Standard and Poor's αποκαλύπτει με τον πλέον καθαρό τρόπο ένα "πραξικόπημα" στην ιστορία της δυτικής δημοκρατίας. Άλλωστε για τους άρχοντες του χρήματος, η ιδέα της δημοκρατίας υπήρξε μια αναρχική ιδέα που θα επιθυμούσαν να γίνει παρένθεση στην ιστορία. Αποδείχθηκε λοιπόν ότι στις ΗΠΑ δε κυβερνά πιά το Κογκρέσσο και ο Πρόεδρος, αλλά οι οίκοι αξιολόγησης, Goldmann Sachs, JPMorgan, Merill Lynch. Τρεις ιδιωτικές εταιρείες καθορίζουν το πλαίσιο της διακυβέρνησης (επιτόκια, κέρδη τραπεζών). Έρχεται το κράτος, σαν ανήμπορος συνταξιούχος του ΙΚΑ, και τους λέει, μα κάνετε λάθος δύο τρισεκατομμύρια στους υπολογισμούς σας. Και αυτοί απαντούν ξεδιάντροπα, κάναμε αλήθεια λάθος, αλλά διατηρούμε τα συμπεράσματά μας και σας υποβαθμίζουμε! Την ίδια στιγμή οι Τράπεζες επιτίθενται στην Ιταλία και Ισπανία απαιτώντας απ την ΕΕ αυξημένα επιτόκια δανεισμού και να τους αγοράσει η ΕΚΤ τα ομόλογα στη τιμή που αυτοί θέλουν. Κι αυτή το κάνει, τα χρεώνει δηλαδή στους Ευρωπαίους φορολογούμενους. Ενώ τρεις απ τις μικρότερες χώρες της ΕΕ έχουν μπει σε καθεστώς αποικιακής διοίκησης και λεηλασίας προ πτώχευσης, από τη περίφημη τρόϊκα, εκφραστή του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου. Μόνο θέτοντας υπό εθνικό, κρατικό, κοινωνικό έλεγχο τη χρηματοδότηση της παγκόσμιας οικονομίας, απαγορεύοντας τα χρηματοπιστωτικά παράγωγα, είναι δυνατό να αντιστραφεί η καταστροφική πορεία. Για να συμβεί όμως αυτό θα πρέπει μια σειρά λαϊκών εξεγέρσεων να αντικαταστήσει τη πολιτική τάξη των Ομπάμα, Σαρκοζί, Παπανδρέου, Μέρκελ, Μπαρόζο και άλλων, μια τάξη υπαλλήλων τρίτης κατηγορίας των τραπεζιτών, επιπλέον και διεφθαρμένων και απολύτως εκβιάσιμων στη πλειοψηφία τους, με νέους Ντε Γκωλ, Τσώρτσιλ, Ρούσβελτ, αν όχι Ροβεσπιέρους. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.
Στην αρχαία Αθήνα η διαγραφή των χρεών των φτωχών προς τους πλούσιους, η Σεισάχθεια του Σόλωνα, έβαλε τις βάσεις της Δημοκρατίας, της οποίας το μήνυμα συμπύκνωσε ο Πρωταγόρας με το αξίωμά του "πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος". Σήμερα οι λεγόμενες "αγορές" έχουν σύνθημα για την αντί-Δημοκρατία "πάντων ανθρώπων μέτρον χρήμα". Χρησιμοποιούν το όπλο του χρέους για να υπαγορεύσουν μια οικονομική πολιτική που θέτει σαν πρώτη προτεραιότητα τη ψηλή κερδοφορία των τραπεζών και όσων κατέχουν χρήμα, ανεξαρτήτως συνεπειών, όπως της παγκόσμιας ύφεσης, χειρότερης από το 1929-31. Διαμορφώνουν σταδιακά τις συνθήκες κατάργησης της Δημοκρατίας της πλήρης κατεδάφισης του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους και της μαζικής φτωχοποίησης του ευρωπαϊκού πληθυσμού. Ήδη μια κλωστή απόμεινε να κρατάει τη Δημοκρατία πάνω απ το νερό σε Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ισπανία και πρόσφατα στην Ιταλία, τα κοινοβούλια των οποίων βρίσκονται σε διαρκές δίλημμα είτε να υπογράψουν τη καταστροφή και το ξεπούλημα των χωρών τους, είτε να κάνουν πόλεμο κατά του συστήματος.
Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί όμως συμπεριφέρονται απέναντι σε τέτοιες προκλήσεις όπως τον Αύγουστο του 1914 και του 1939. Παίζουν εγωϊστικά παιχνίδια αντί να οργανώσουν το κοινό αγώνα της Ευρώπης εναντίον της Αυτοκρατορίας του χρήματος. Συμμαχούν με τις αγορές, όπως ο Φάουστ με το διάβολο, σε προγράμματα δολοφονίας χωρών, όπως της Ελλάδας. Μόνο μια πολύ ευρεία, καθολική εξέγερση των Ευρωπαϊκών λαών, μπορεί να σταματήσει αυτόν τον μεταμοντέρνο φασισμό. Είναι τόσο μεγάλη η επίθεση κατά των Ευρωπαίων, που δέχθηκαν και ακόμα περισσότερο θα δεχθούν, που για πρώτη φορά ίσως δημιουργούνται εδώ και δεκαετίες οι κατάλληλες προϋποθέσεις μιας τέτοιας εξέγερσης.
